ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 658

เฉินจ้าวถอยไปอย่างเงียบๆ เฝ้าอยู่นอกประตู

อู๋เป่ยในเวลานี้ นอนเปลือยกายอยู่บนโซฟา เถาหรูเสวี่ยค่อยๆชำระล้างร่างกายของเขาทั้งหมด

ล้างไปเรื่อยๆ ตรงส่วนนั้นของเขาก็ชูชันขึ้นมา ใบหน้าของเถาหรูเสวี่ยแดงก่ำ พูดหยอกล้อ : “ป่วยอยู่ยังคิดเรื่องแบบนั้นอีก”

อู๋เป่ยเขินอายเล็กน้อย พูด : “ปล่อยไปตามธรรมชาติ ผมไม่ได้คิดอะไรเลย”

เถาหรูเสวี่ยใช้ผ้าขนหนูคลุมตรงส่วนนั้น พูด : “อู๋เป่ย หลังจากเรื่องหมาตัว คนจริงหม่าไม่ได้มาหาเรื่องคุณใช่ไหม”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ตอนนี้ยังไม่เคยมาหา เพียงแต่บัญชีนี้ ผมจะคิดกับเขาอย่างแน่นอน”

เถาหรูเสวี่ย : “ฝ่ายตรงข้ามมีพลังยุทธ์สูงส่ง พวกเราอดทนเอาไว้ก่อน”

อู๋เป่ยนึกถึงการรวมตัวศิษย์เก่าในครั้งนี้ พูด : “ครั้งที่แล้วได้ยินคุณพูด ผมรู้สึกว่าโรงเรียนของพวกเราไม่ธรรมดาอย่างมากจริงๆ ไม่สำคัญหรอกว่าจะมีคนรวยกี่คน แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนในยุทธภพมากขนาดนั้น หรูเสวี่ย คุณรู้ไหมว่าเป็นเพราะอะไร”

เถาหรูเสวี่ยมองเขา พูด : “ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง หลังจากคุณรู้แล้ว จะต้องตกใจอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ย : “อ้อ เรื่องอะไร”

เถาหรูเสวี่ย : “ยังจำอวี่เฉียงจงได้ไหม”

อู๋เป่ยอึ้งสักพัก พูดทันที : “จำได้ เขาเป็นผู้อำนวยการมหาวิทยาลัยไม่ใช่เหรอ”

ผู้อำนวยการของมหาวิทยาลัยทั่วไป มังกรเห็นหัวแต่ไม่เห็นหาง นักเรียนไม่ค่อยได้พบเจอเท่าไหร่ แต่ผู้อำนวยการของมหาวิทยาลัยของอู๋เป่ยแตกต่างโดยสิ้นเชิง เขาชอบปรากฏตัวในโอกาสต่างๆ และบรรยายคำสั่งสอนให้กับนักเรียน กระทั่งเขามักจะบุกเข้าไปในห้องเรียน แย่งเวลาการสอนของครู แล้วพูดเรื่องไร้สาระ

ด้วยเหตุนี้ ผู้อำนวยการคนแซ่อวี่คนนี้ ถูกนักเรียนตั้งชื่อให้ ชื่อว่าอวี่เฉียงจง

อวี่เฉียงจง ชื่อจริงชื่อว่าอวี่เทียนฮว่า ตอนที่อู๋เป่ยเข้าไปในโรงเรียนแห่งนั้น เขาเป็นผู้อำนวยการมาสามปีแล้ว ผู้อำนวยการอวี่เพิ่งเกษียณเมื่อปีที่แล้ว

เถาหรูเสวี่ย : “ไม่ผิด ก็คืออวี่เทียนฮว่า”

อู๋เป่ย : “หรูเสวี่ย คุณพบอะไรใช่ไหม”

เถาหรูเสวี่ย : “ฉันเรียบเรียงสถานการณ์ของศิษย์เก่าของเราแล้ว หลังจากนั้นพบเรื่องที่ประหลาดเรื่องหนึ่ง ก่อนการดำรงตำแหน่งของอวี่เทียนฮว่า ดูเหมือนว่าไม่มีนักเรียนคนไหนมีอนาคตเลย ไม่ต้องพูดถึงมหาเศรษฐีหมื่นล้าน มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีทรัพย์สินมูลค่าหนึ่งร้อยล้าน แต่นับตั้งแต่เขาเป็นผู้อำนวยการ โรงเรียนของพวกเราก็เริ่มมีคนที่มีความสามารถมากมาย แม้แต่คุณภาพของดาวโรงเรียนและหญิงสาวในโรงเรียน ล้วนแล้วสูงกว่าในช่วงเวลาอื่นอย่างมาก”

อู๋เป่ยอึ้งไปเลย ทั้งหมดมีส่วนเกี่ยวข้องกับอวี่เทียนฮว่า ตกลงเขาเป็นใคร

เถาหรูเสวี่ย : “ยิ่งฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกว่าอวี่เฉียงจงไม่ธรรมดา”

อู๋เป่ย : “รู้ไหมว่าตอนนี้เขาอาศัยอยู่ที่ไหน”

เถาหรูเสวี่ย : “ฉันเคยสอบถามแล้ว ตอนนี้เขาอยู่บ้านพักผ่อน ไปที่สวนสาธารณะทุกวันเพื่อหาคนเล่นหมากรุกด้วย การเต้นรำแบบสแควร์ ว่ากันว่าเขาเป็นที่นิยมมากในหมู่หญิงชราและเป็นราชาแห่งการเต้นรำแบบสแควร์ในบริเวณนั้น”

อู๋เป่ยอึ้งทันที ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าทั้งหมดนี้อาจเป็นเรื่องบังเอิญ ท้ายที่สุด เป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะเชื่อมโยง "ปรมาจารย์" กับ "ราชาแห่งการเต้นรำแบบสแควร์"เข้าด้วยกัน

เถาหรูเสวี่ย : “เพียงแต่ เขาก็เข้าร่วมงานรวมตัวศิษย์เก่าในครั้งนี้เช่นกัน”

ดวงตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย : “เขาก็เข้าร่วมเหรอ อย่างนั้นผมต้องไปหาเขาอย่างแน่นอน!”

คุยกันหลายประโยค จู่ๆอู๋เป่ยก็รู้สึกหนาว กัดฟันแน่น เถาหรูเสวี่ยกอดเขาเอาไว้แน่น และห่มผ้าให้เขา

อู๋เป่ยค่อยๆ หยุดตัวสั่น เขาดมกลิ่นบนตัวของเถาหรูเสวี่ย พูด : “หอมจริงๆ”

เถาหรูเสวี่ยแตะหน้าผากของเขา พูด : “ต่อจากนี้ไปคุณต้องดีกับฉันหน่อย”

อู๋เป่ยซุกหน้าเข้าไปในหน้าอกของเขา พูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้ : “ได้เลย”

มีผู้หญิงสวยอยู่ข้างกาย แม้ว่าอู๋เป่ยจะทรมาน แต่ภายในใจมีความสุข แค่แบบนี้ เขาก็ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว

ถึงตอนกลางคืน ทันใดนั้นอู๋เป่ยก็กำหมัดทั้งสองข้างแน่น เริ่มร้อน คนปกติตัวร้อน มากที่สุดประมาณสี่สิบองศา แต่ไข้ของเขาสูงถึงหกสิบองศาจริงๆ

อุณหภูมินี้เพียงพอที่จะทำลายโปรตีนและต้มไข่ให้สุกได้เลย

เถาหรูเสวี่ยเอาน้ำเย็นมาให้เขาเพื่อทำให้เย็นลง แต่ผลไม่ดี ร่างกายของเขาร้อนอบอ้าวและน้ำเย็นก็ไม่มีประโยชน์