ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 659

อู๋เป่ยปล่อยมือของเถาหรูเสวี่ยก่อน เขาไม่อยากกลายเป็นศัตรูของเหล่าผู้ชาย เลยเลือกที่จะเก็บเป็นความลับ

แต่สิ่งที่ประหลาดคือ เขายังคงรู้สึกได้ถึงความเกลียดชัง ทันทีที่เงยหน้ามอง ก็มองเห็นเพื่อนร่วมชั้นอย่างวั่งเซียวเถิง ซุนฉิง และจ้าวฉีเลี่ยงต่างก็มาเช่นกัน สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจอย่างมาก

วั่งเซียวเถิงจ้องอู๋เป่ยด้วยความดุร้าย แทบรอไม่ไหวที่จะกลืนกินเขา ตอนนั้นอู๋เป่ยให้ลู่จวินเฟยตัดเงินทุนโครงการของเขา สิ่งนี้ทำให้ครอบครัวของเขามีหนี้หลายล้านหยวน ถึงตอนนี้ล้วนแล้วไม่สามารถฟื้นกลับมาได้

แววตาของซุนฉิงซับซ้อนที่สุด ไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นความเกลียดชังหรืออารมณ์อื่น ๆ เพียงแต่ เธอรีบหันหน้าไปทางอื่น

จ้าวฉีเลี่ยงจงใจมองไปที่อื่น หลีกเลี่ยงสายตาของเขา ตอนที่เขาอยู่ในคุก เขาต้องจ่ายเงินก้อนหนึ่งให้ซุนฉิงทุกเดือน หวังว่าตอนที่เขาไม่อยู่ ความเป็นอยู่ของเธอจะดีขึ้นนิดหน่อย

เงินก้อนนั้นถูกส่งมอบให้กับซุนฉิงผ่านทางเพื่อนของเขาจ้าวฉีเลี่ยง จ้าวฉีเลี่ยงกลับโกหกว่าเขายืมเงินให้อู๋เป่ย แกล้งทำเป็นเศรษฐี หลังจากนั้นหลอกซุนฉิงมาเป็นของตัวเอง

เพียงแต่ดูจากท่าทาง ที่นั่งของจ้าวฉีเลี่ยงและซุนฉิงอยู่ห่างกันอย่างมาก ดูท่าทางพวกเขาเลิกกันแล้ว ไม่ได้เป็นคู่รักกันอีกต่อไป

และในอีกมุมหนึ่ง อู๋เป่ยมองเห็นลู่จวินเฟย ลู่จวินเฟยไม่กล้ามองอู๋เป่ย ก้มหัวตลอดเวลา ผ่านประสบการณ์มาหลายครั้ง เขารู้อย่างลึกซึ้งว่าอู๋เป่ยยั่วยุไม่ได้

อู๋เป่ยเหลือบมองหนึ่งที หันสายตาไปทางอื่น ทักทายเพื่อนร่วมชั้นบางคนที่รู้จัก

“อู๋เป่ย!”

ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งเดินก้าวใหญ่เข้ามา เอื้อมมือไปตบที่ไหล่ของอู๋เป่ยหนึ่งที ตอนนี้อู๋เป่ยเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ถูกเขาตบหนึ่งที เกือบจะล้มลงกับพื้น

อู๋เป่ยมองดีๆ คนผู้นี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นในชั้นเรียนเดียวกัน ตอนนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองค่อนข้างดี เขาชื่อซุนผิงไห่

หลังจากที่อู๋เป่ยเข้าคุก วันรุ่งขึ้นซุนผิงไห่ก็ลาออกจากโรงเรียนเช่นกัน เน้นฝึกศิลปะการต่อสู้กับอาจารย์ท่านหนึ่ง ตอนนี้เห็นซุนผิงไห่อีกครั้ง เขากลายเป็นปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์แล้ว

อู๋เป่ยนวดไหล่ พูดด้วยรอยยิ้ม : “ผิงไห่ มือของคุณแข็งแรงขนาดนี้เลยเหรอ”

ซุนผิงไห่รู้สึกผิดอย่างมาก : “ขอโทษ ขอโทษ ผมเก็บแรงไม่อยู่เอง ตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง ทำงานหรือยัง”

เขารู้ว่าอู๋เป่ยเคยติดคุก ดังนั้นเลยไม่พูดถึงเรื่องนั้น เพียงแค่ถามเขามีงานทำหรือยัง

อู๋เป่ยลูบจมูก พูด : “อื้ม ผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งด้วยตัวเอง ตอนนี้เป็นนักศึกษาแพทย์คนหนึ่ง เตรียมหาสถานที่ฝึกงาน”

ซุนผิงไห่พูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่เลวไม่เลว เพื่อนร่วมชั้นของพวกเราทุกคนค่อนข้างดี”

หลังจากนั้นบนใบหน้าของเขาก็เผยให้เห็นความเยือกเย็น ถาม : “ได้ยินว่าโจวเอ้อหู่ก็จะมาเหรอ”

โจวเอ้อหู่ อู๋เป่ยนึกขึ้นมาทันที ตอนนั้นเป็นคนเลวของโรงเรียนคนหนึ่ง ต่อยตีกันโดยไม่สนใจชีวิต ทำเรื่องต่างๆอย่างไร้เหตุผล แต่ไม่รู้ว่าทำไม โรงเรียนไม่เคยไล่เขาออกเลย ชื่อของคนๆนั้น ชื่อว่าโจวเอ้อหู่

ตอนนั้น โจวเอ้อหู่มักจะรังแกซุนผิงไห่อยู่บ่อยๆ ก็เป็นเพราะเหตุนี้ซุนผิงไห่ถึงไปเรียนศิลปะการต่อสู้ เพียงแต่คิดไม่ถึงเลยว่า ทันทีที่เขาไปเรียน ก็กลายเป็นคนในยุทธภพ ตอนนี้กลายเป็นปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์แล้ว

อู๋เป่ยพูด : “ไม่ได้ยินนะ”

ระหว่างที่กำลังพูด เสียงหัวเราะหนึ่งดังเข้ามา ชายร่างเตี้ยที่มีผิวสีเข้มเล็กน้อยคนหนึ่งเดินเข้ามา สวมเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตสีแดงและแว่นกันแดด ก็คือโจวเอ้อหู่

การปรากฏตัวของโจวเอ้อหู่ ทำให้สถานที่เงียบสงบลงทันที ต้องรู้ว่า ย้อนกลับไปตอนนั้น เขาทุบตีรุ่นพี่ที่อยู่ด้านบนและรุ่นน้องที่อยู่ด้านล่าง เขาทำชั่วทุกประเภท และมีชื่อเสียงว่าเป็นคนเลวทราม กระทั่ง มีอยู่ครั้งหนึ่งยังวิ่งไปที่มหาวิทยาลัยอวิ๋นจิง ทุบตีรองประธานสหภาพนักศึกษาและทำให้เมืองมหาวิทยาลัยตกตะลึง

ซุนผิงไห่เตรียมจะไปหาเขา ต้อนรับเขาทันที พูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา : “โจวเอ้อหู่ พวกเราไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!”

ทันทีที่โจวเอ้อหู่เห็นซุนผิงไห่ พูดด้วยรอยยิ้ม : “เป็นนายนี่เอง ได้ยินมาว่านายไปเรียนศิลปะการต่อสู้กับคนอื่นเหรอ ฝึกสำเร็จหรือยัง”

ระหว่างที่พูด เขาตบไหล่ซุนผิงไห่หนึ่งที คิดไม่ถึงเลยว่าร่างของซุนผิงไห่ที่เป็นปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์จะเตี้ยลง นังอยู่บนพื้นทันที สีหน้าซีดขาว เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหน้าผากโดยตรง

คนอื่นมองไม่ออกถึงระดับพลัง แต่อู๋เป่ยมองเห็นได้ชัดเจน โจวเอ้อหู่คนนี้อยู่ระดับปรมาจารย์ชั้นเทพแล้ว! ซุนผิงไห่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยด้วยซ้ำ

โจวเอ้อหู่เต็มไปด้วยความได้ใจ ด้วยรอยยิ้มของการวอนหาตีน พูด : “ซุนผิงไห่ นายยังคงอ่อนแอขนาดนี้ กลับไปฝึกฝนใหม่ดีกว่า”

พูดจบ เขากวาดมองหนึ่งที มองเห็นเถาหรูเสวี่ย พูดด้วยรอยยิ้ม : “เอ๋ สาวสวยเถา ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

เขาก้าวใหญ่เดินเข้าไป ยื่นมือทั้งสองข้างไปกอดเถาหรูเสวี่ย