ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 660

เขาพูด : “หลินโหรว โรงเรียนของพวกเราน่าสนใจจริงๆ คาดไม่ถึงว่าจะมีคนที่มีพลังยุทธ์มากขนาดนี้”

จู่ๆหลินโหรวก็ยืนอยู่กับที่ เธอมองอู๋เป่ย ถาม : “คุณกำลังถอนโรคเหรอ”

อู๋เป่ย : “ใช่แล้ว การถอนโรคขนาดเล็ก”

ดวงตาสวยของหลินโหรวเป็นประกาย : “ไม่เลว คาดไม่ถึงว่าจะเป็นคนเซียนแล้ว”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ด้อยกว่าผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพของคุณนิดหน่อย”

หลินโหรวพูดด้วยรอยยิ้ม : “ก่อนหน้านนี้ฉันยังคิดว่าจะซ่อนตัวตนยังไงดี ตอนนี้ดูเหมือนว่า มันไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว”

เธอถาม : “สะดวกพูดไหมว่าคุณเรียนมาจากอาจารย์ท่านไหน”

แน่นอนนี่ไม่มีอะไรพูดไม่ได้อยู่แล้ว เขาพูด : “อาจารย์ของผมคือท่านตงฟ๋อ”

หลินโหรวพยักหน้า : “ได้ยินชื่อเสียงของท่านตงฟ๋อมานานแล้ว คุณโชคดีมากเลย”

อู๋เป่ย : “คุณล่ะ”

หลินโหรวพูด : “อาจารย์ของฉันคือผู้เที่ยงแท้ชิงฟู่”

อู๋เป่ยไม่เคยได้ยิน พูด : “ปรมาจารย์ด้านการควบคุมแมลงเหรอ”

หลินโหรวพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณรู้จักอาจารย์ของฉันเหรอ”

อู๋เป่ย : “เคยได้ยินเพื่อนคนหนึ่งพูดถึง”

หลินโหรว : “อาจารย์ของฉันเลี้ยงแมลงไว้เยอะมาก เขาเก่งจริงๆ”

ทั้งสองคนขึ้นรถ กลับไปที่โรงแรม

ระหว่างที่ขับรถไปด้วย อู๋เป่ยถามไปด้วย : “หลินโหรว ทำไมคุณถึงอยากมาเข้าร่วมงานเลี้ยงรุ่น”

หลินโหรว : “เหมือนกับที่คุณพูดแบบนั้น นักเรียนของพวกเราน่าสนใจอย่างมาก นอกจากนี้ ฉันอยากพบผู้อำนวยการเก่า”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ดูเหมือนว่าคุณก็รู้สึกได้เหมือนกัน ผู้อำนวยการเก่าของพวกเราไม่ธรรมดา คุณรู้ประวัติความเป็นมาของเขาไหม”

หลินโหรวส่ายหน้า : “ไม่รู้ เพียงแค่รู้ว่าผู้อำนวยการเข้าร่วมงานเลี้ยงรุ่นในวันนี้ รอเจอหน้ากันแล้ว พวกเราสามารถทดสอบเขาได้”

กลับมาถึงโรงแรม ทั้งสองคนขึ้นไปชั้นสอง

เหมือนกับเถาหรูเสวี่ย การปรากฏตัวของหลินโหรว ดึงดูดความสนใจของทุกคน ชายหนุ่มกลุ่มหนึ่งเข้ามาอีกครั้ง รีบเข้ามากล่าวทักทายหลินโหรว บางคนบอกว่าตัวเองนั้นเป็นคนดี บางคนบอกว่าตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้น

หลินโหรวกล่าวทักทายทุกคนด้วยรอยยิ้ม มองเห็นเถาหรูเสวี่ย เธอเข้าไปกอดเถาหรูเสวี่ยหนึ่งที พูด : “หรูเสวี่ย ครึ่งปีแล้วมั้งที่พวกเราไม่ได้เจอกัน”

เห็นได้ชัดอย่างมาก พวกเธอสองคนรู้จักกัน

เถาหรูเสวี่ย : “ใช่แล้ว ได้ยินว่าคุณก็มาเหมือนกัน ฉันดีใจอย่างมาก”

สาวงามสองคนนั่งคุยด้วยกัน เหล่าผู้ชายเข้าแทรกไม่ได้ อู๋เป่ยนั่งอยู่ด้านข้างสาวงามสองคน พูดคุยกับพวกเธออย่างสนุกสนาน มองห็นฉากนี้ ไม่รู้ว่ามีผู้ชายกี่คนที่กำลังอิจฉา

ในเวลานี้ วั่งเซียวเถิงยืนด้วยความเคารพข้างๆ ชายคนหนึ่งที่อายุมากกว่าเขาหลายปี ชี้ไปที่อู๋เป่ยและพูด : “รุ่นพี่หยาน คุณดูเด็กคนนั้นหยิ่งผยองขนาดไหน สามงามสองคนล้อมเขาเอาไว้ เขาคิดว่าเขาเป็นใคร”

รุ่นพี่หยานคนนี้ ชื่อว่าหยานลี่อวี๋ เป็นศิษย์เก่าคนหนึ่งที่มีอนาคตอย่างมาก ไม่ถึงอายุสามสิบปีก็มีทรัพย์สินมากกว่าหมื่นล้าน ติดอันดับหนึ่งในหนึ่งพันคนที่รวยที่สุด

หลายปีที่ผ่านมาหยานลี่อวี๋ราบรื่นอย่างมาก คนธรรมดาที่มาจากครอบครัวชนชั้นแรงงานธรรมดาๆ กลายเป็นมหาเศรษฐีหมื่นล้าน ภายในใจค่อนข้างภาคภูมิใจ ศิษย์เก่าที่อยู่ที่นี่ มีเพียงไม่กี่คนที่คู่ควรให้เขามอง

และอู๋เป่ยคนนี้ ธรรมดาอย่างมาก กระทั่งเขาล้วนแล้วไม่เคยได้ยินชื่อของคนตัวเล็กคนนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะใกล้ชิดกับสาวงามสองคน สิ่งนี้ทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก

เขาพูด : “นายรู้จักเขาเหรอ”

วั่งเซียวเถิง : “เขาเรียนชั้นเดียวกับผม เป็นคนทรยศ ชอบเสแสร้ง ทุกคนล้วนแล้วไม่ชอบเขา”

หยานลี่อวี๋ฮึหนึ่งที เขายกเท้าแล้วเดินเข้าไป พูดกับหลินโหรวและเถาหรูเสวี่ยด้วยรอยยิ้ม : “สาวงามทั้งสอง ยังจำผมได้ไหม”

ตอนนั้นหยานลี่อวี๋อยู่ในโรงเรียน เคยตามจีบเถาหรูเสวี่ย และก็เคยตามจีบหลินโหรวเช่นกัน แน่นอนล้มเหลวทั้งหมด