ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 674

อู๋เป่ยพยักหน้า หลังจากนั้นมองไปทางหลี่หว่านหลงที่ตกใจจนตาค้าง “หลี่หว่านหลง ตอนนี้คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม”

เมื่อเห็นผู้อยู่เบื้องหลังของตนเองถูกอีกฝ่ายสยบแล้ว หลี่หว่านหลงสิ้นหวัง เขาถอนหายใจ “หัวหน้าพรรคมีอะไรจะสั่ง ตระกูลหลี่จะปฏิบัติตามอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ย “คุณเป็นสาวกทางอเมริกาเหนือ ผมจะไม่ทำอะไรคุณ แต่ต่อไปคุณห้ามกดดันตระกูลมู่หรงอีก ไม่อย่างนั้น คุณจะได้รู้ผลที่ตามมาเป็นยังไง”

หลี่หว่านหลงถอนหายใจ “ครับ! ตระกูลหลี่ไม่กล้า!”

อู๋เป่ยพูด “ปล่อยคนเถอะ”

หลี่หว่านหลงรีบโบกมือ เด็กหนุ่มอายุสิบสี่สิบห้าคนหนึ่งวิ่งออกมาจากด้านข้าง เข้าไปสวมก่อนมู่หรงเจียว

มู่หรงเจียวตบหลังเขาพลางพูด “น้องเล็ก ไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่ต้องกลัว”

อู๋เป่ยหันไปพูดกับโม่โหวจุน “คุณกลับไปบอกหัวหน้าสาขา ผมคาดหวังว่าจะได้เจอกัน”

โม่โหวจุนรีบพูด “ผู้น้อยจะนำคำพูดของคุณไปบอกแน่นอน!”

พูดจบ อู๋เป่ยเรียกทุกคนขึ้นรถยนต์ ออกจากสถานที่แห่งนั้น

เมื่อเห็นรถยนต์ไปแล้ว หลี่หว่านหลงรีบพูด “อาวุโสโม่ จะปล่อยตระกูลมู่หรงไปทั้งแบบนี้เหรอ”

โม่โหวจุนถอนหายใจแล้วพูด “ไม่ยอมปล่อยแล้วจะทำอะไรได้ หรือคุณคิดจะขัดคำสั่ง”

หลี่หว่านหลง “ก็ไหนคุณบอกว่าพรรคฟ้าทมิฬสาขาหลักไม่น่ากลัวไม่ใช่เหรอ”

โม่โหวจุน “นั่นมันเมื่อก่อน! หัวหน้าพรรคคนใหม่สามารถสื่อสารกับเทพฟ้าทมิฬทุกเมื่อ หากเขาต้องการ แค่คิดก็สามารถอัญเชิญปีศาจร้ายมาฆ่าพวกเราทุกคน! อย่าว่าแต่ผมเลย ต่อให้เป็นสาขาของเรา ก็ต้องยอมคุกเข่าให้เขาแต่โดยดี! ไม่ได้การ ผมต้องรีบกลับไปรายงานเรื่องนี้!”

พูดจบ โม่โหวจุนหายไปแล้ว เหลือไว้เพียงหลี่หว่านหลงยืนเหม่อลอยอยู่ตรงที่เดิม

ระหว่างทางที่รถยนต์แล่น เด็กหนุ่มคนนั้นถาม “พี่ ทำไมหลี่หว่านหลงถึงยอมปล่อยผม”

มู่หรงเจียวพูดด้วยรอยยิ้ม “เรื่องนี้ต้องขอบคุณพี่หลี่ของนาย”

เด็กหนุ่มมองอู๋เป่ย “พี่หลี่ คุณเป็นคนช่วยผมเหรอครับ”

อู๋เป่ยเห็นว่าเด็กหนุ่มคนนี้ทั้งหน้าตาดีและมีมารยาท เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “ใช่แล้ว ในชื่ออันจี๋เหรอ”

เด็กหนุ่มพูด “ใช่ครับพี่หลี่ อันจี๋คือชื่อเล่นของผม มู่หรงเหยียคือชื่อจริง”

อู๋เป่ย “ตระกูลหลี่รังแกนายหรือเปล่า”

มู่หรงเหยียส่ายหัว “ไม่ครับ พวกเขาแค่จับผมขังเอาไว้ พี่หลี่ คุณสุดยอดไปเลย แม้กระทั่งหลี่หว่านหลงก็กลัวคุณ เขาเป็นถึงคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองซือ”

เฉินจ้าว “เขาแค่คนธรรมดา จะเทียบกับนายท่านของเราได้ยังไง”

มู่หรงเหยียพูดด้วยรอยยิ้ม “พี่หลี่ คุณเป็นผู้บำเพ็ญเหรอ”

อย่างไรก็ตามเขาถือกำเนิดในตระกูลเศรษฐี มีความเข้าใจเกี่ยวกับโลกใบนี้มากกว่าคนธรรมดา

อู๋เป่ย “ใช่แล้ว”

มู่หรงเหยียตาเป็นประกาย “พี่หลี่ คุณว่าอย่างผมบำเพ็ญได้หรือเปล่า”

อู๋เป่ยมองเขาแวบหนึ่งแล้วพูด “คุณสมบัติผ่าน สามารถฝึกฝน”

มูหรงเหยียปลื้มปิติ “พี่หลี่ คุณรับผมเป็นลูกศิษย์ได้หรือเปล่า ผมจะฝึกฝนอย่างหนักแน่นอน!”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันยุ่งมาก ไม่มีเวลาสอนนายหรอก”

พูดจบ เขามองไปทางเฉินจ้าว “เหล่าเฉิน คุณไม่มีลูกศิษย์ไม่ใช่เหรอ”

เฉินจ้าวอึ้ง “นายท่าน คุณจะให้ผมรับเขาเป็นลูกศิษย์เหรอ”

อู๋เป่ย “เด็กคนนี้มีคุณสมบัติที่เยี่ยมมาก ถ้าคุณไม่รับไว้จะเสียดายเอานะ”

เฉินจ้าวลังเลเล็กน้อย “แต่ว่านายท่าน วิชาหายใจของผมค่อนข้างพิเศษ มีแต่ร่างกายของผมที่เหมาะสม เกรงว่า……”

อู๋เป่ย “ไม่เป็นไร วิชาหายใจของคุณมันธรรมดาเกินไป เดี๋ยวกลับไปผมสอนวิชาหายใจระดับสูงให้คุณ คุณกับลูกศิษย์ของคุณฝึกพร้อมกันเลย”

เฉินจ้าวปลื้มปิติ “ขอบคุณนายท่าน!”