ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 686

เป็นถึงแม่ทัพแห่งจตุรเทพ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเข้าถึงได้ง่ายขนาดนี้ ราวกับว่าเขาเป็นแค่คุณลุงรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งจริงๆ

หลานเยว่พาอู๋เป่ยกลับมาถึงบ้าน อพาร์ตเมนต์สามห้องนอนธรรมดา เก็บกวาดได้สะอาดอย่างมาก ที่บ้านไม่มีคนอื่น หลานเยว่เชิญให้อู๋เป่ยนั่ง เทน้ำชาให้เขาหนึ่งแก้ว

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ใครจะไปคิด บ้านของแม่ทัพแห่งจตุรเทพจะธรรมดาแบบนี้”

หลานเยว่พูด : “ถึงตำแหน่งอย่างพ่อฉันแบบนี้ ไม่มีความแตกต่างระหว่างความธรรมดาและความหรูหรา อาศัยอยู่ที่นี้ตรงกันข้ามเลย เงียบสงบอย่างมาก นอกจากนี้ยังไม่ถูกรบกวนด้วย”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “เป็นแบบนั้นจริงๆ แม่ทัพแห่งจตุรเทพเป็นคนฉลาด”

หลานเยว่หยิบขวดแก้วออกมาจากตู้ข้างๆ เธอหนึ่งใบ หลังจากเปิดออก ข้างในมีผลไม้รสหวานชนิดหนึ่ง ใกล้เคียงกับมะเขือเทศราชินี เล็กกว่านิดหน่อย

เธอพูดด้วยรอยยิ้ม : “นี่เป็นผลไม้สีแดง เป็นผลไม้จากดินแดนแห่งเซียน คุณลองชิมดู”

ดวงตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย ยื่นมือออกไปหยิบหนึ่งลูกแล้วโยนเข้าปาก น้ำผลไม้มีรสหวานและสดชื่น อร่อยมาก

เขาพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง : “รสชาติดีมากเลย”

หลานเยว่เห็นเขาชอบกิน ดีใจอย่างมาก พูด : “ยังมีผลไม้อื่นๆอีกหลายชนิด อีกสักพักฉันจะห่อใส่ถุงสองสามกิโลให้คุณเอากลับไปด้วย”

อู๋เป่ยก็ไม่เกรงใจเช่นกัน พูด : “ได้ได้ ใส่ให้ผมเยอะๆหน่อย” ของสิ่งนี้ไม่เลว เขาเตรียมเอากลับไปให้แม่และอู๋เป่ยที่บ้านชิมดู

ทั้งสองคนคุยกันหลายประโยค มีคนเปิดประตูเข้ามา จินซวินไป๋เข้ามาแล้ว ที่มือถือพักไว้หลายชนิด พูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่ค่อยมีแขกมาที่บ้านของฉัน ฉันจะทำสุดฝีมือเลย ให้พวกเธอชิมฝีมือของฉัน”

อู๋เป่ยประหลาดใจอย่างมาก แม่ทัพจินแห่งจตุรเทพคนนี้จะทำอาหารให้ตัวเองกินเหรอ

หลานเยว่ปรบมือด้วยความดีใจ พูด : “ดีมากเลย! อู๋เป่ย คุณโชคดีแล้ว พ่อของฉันปีหนึ่งทำอาหารแค่ไม่กี่ครั้งเอง”

อู๋เป่ยรีบลุกขึ้น : “คุณลุง ผมจะเป็นผู้ช่วยให้คุณ”

จินซวินไป๋ไม่ปฏิเสธ พูด : “ได้เลย”

อู๋เป่ยมาถึงห้องครัว การล้างและสับผักอย่างรวดเร็ว จินซวินไป๋มีการแนะนำเป็นครั้งคราว

ทำสตูว์ไก่หนึ่งตัว จินซวินไป๋พูดด้วยรอยยิ้ม : “หมออู๋ ฉันเคยได้ยินความสามารถทางการแพทย์ของนาย ก่อนหน้านี้อยากไปหา เพียงแค่ยังหาโอกาสที่เหมาะสมไม่ได้”

อู๋เป่ย : “คุณลุงเกรงใจแล้ว เรียกผมเสี่ยวอู๋ก็พอแล้ว”

จินซวินไป๋ : “ได้เลย เสี่ยวอู๋ พิษของเยว่เอ๋อร์รักษาได้ไหม”

อู๋เป่ย : “รักษาได้”

จินซวินไป๋พยักหน้าเบาๆ : “ฉันควรไปหานายตั้งนานแล้ว แบบนั้นล่ะก็ เยว่เอ๋อร์ก็ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานนานขนาดนี้”

อู๋เป่ย : “รักษาตอนนี้ก็ยังไม่สาย”

จินซวินไป๋ : “นายกับเหล่าจางรู้จักกันไหม”

อู๋เป่ยกะพริบตา : “คุณหมายถึง จางเทียนเหิงเหรอ”

จินซวินไป๋ : “ใช่แล้ว ดูเหมือนว่าพวกนายรู้จักกัน”

อู๋เป่ยเล่าถึงการค้นพบภูเขานั้น พูด : “ถึงเวลาผมจะช่วยเขาเปิดค่ายกลขนาดใหญ่”

จินซวินไป๋ : “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง นายอายุยังน้อย ก็มีความสามารถแบบนี้ หาได้ยากมาก”

ในเวลานี้ เขาตุ๋นปลาอีกครั้งแล้วปิดฝา พูดด้วยรอยยิ้ม : “เสี่ยวอู๋ นายมีแฟนหรือยัง”

อู๋เป่ยตะลึง ภายในใจพูด ถามเรื่องนี้ทำไม เขาตอบอย่างตรงไปตรงมา : “มี”

จินซวินไป๋ : “มีกี่คน”

อู๋เป่ยอึดอัดขึ้นมาทันที เขาลังเลสักพัก : “มีไม่กี่คนมั้ง”

จินซวินไป๋พูดด้วยรอยยิ้ม : “คนหนุ่มเนี่ยนะ หลายใจเป็นเรื่องปกติ เพียงแต่ในอนาคตนายก็จะเข้าใจเอง มีผู้หญิงเยอะปัญหาก็จะเยอะอย่างมาก”

อู๋เป่ยรีบเปลี่ยนหัวข้อ พูด : “คุณลุงพักอยู่ที่นี่มาตลอดเหรอ”

จินซวินไป๋ : “หลายปีแล้ว”