ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 693

หลังจากอู๋เป่ยได้ยิน ถาม : “พาจวินเสี่ยวฟานมาด้วยไหม”

จวินหวู่เซียนรีบพูด : “ลูกชายอยู่บนรถ”

อู๋เป่ย : “ผมขอดูหน่อย”

จวินหวู่เซียนให้ลูกน้องพาจวินเสี่ยวฟานมาที่ห้องโถงเล็ก จวินเสี่ยวฟานอายุเพียงแค่สิบสามปีเท่านั้น ใบหน้าซีดขาว สีหน้าเจ็บปวดอย่างมาก เพียงแต่เขาอดทนอย่างมาก กัดฟันแน่นไม่ส่งเสียง

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เสี่ยวฟาน ฉันเป็นหมอ นายไม่สบายตรงไหนสามารถบอกฉันได้”

เด็กน้อยมีมารยาทอย่างมาก ทั้งๆที่สุขภาพไม่ดี ยังโค้งคำนับให้อู๋เป่ยหนึ่งที : “สวัสดีคุณน้า ทุกๆสี่ชั่วโมง ท้องของผมจะปวดเป็นพิเศษ เหมือนกับลำไส้ขาด”

อู๋เป่ยถาม : “ยังมีอาการอย่างอื่นไหม”

จวินเสี่ยวฟาน : “หัวของผมก็ปวดอย่างมากเหมือนกัน เพียงแค่ไม่ได้ปวดรุนแรงเหมือนกับท้อง”

อู๋เป่ยตรวจสอบสักพัก ถามด้วยรอยยิ้ม : “เสี่ยวฟาน ฉันจะทำการเคลื่อนไหว นายเคลื่อนไหวตามฉันได้ไหม”

จวินเสี่ยวฟานพยักหน้าพูดว่าได้

จากนั้นอู๋เป่ยจึงทำการเคลื่อนไหวร่างกาย จวินเสี่ยวฟานลองทำตามสักพัก รู้สึกว่าค่อนข้างยาก เขาใช้เวลาสิบกว่านาทีถึงจะสามารถทำได้ นอกจากนี้ทำนานเกินไปไม่ได้

อู๋เป่ยเห็นว่าพอประมาณแล้ว จากนั้นทำการเคลื่อนไหวท่าที่สอง

คุณสมบัติของจวินเสี่ยวฟานค่อนข้างดี ครั้งนี้เรียนรู้ค่อนข้างเร็ว ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที

แบบนี้ไปเรื่อยๆ อู๋เป่ยสอนเขาสิบสองกระบวนท่าทีละครั้ง จวินเสี่ยวฟานจำเอาไว้ทีละอย่าง สุดท้าย เขาทำการรวบรวมสิบสองกระบวนท่าเข้าด้วยกัน ทำให้มันกลายเป็นการเคลื่อนไหวชุดเดียวกัน

จวินเสี่ยวฟานทำตามห้ารอบ ก็ทำได้พอสมควรแล้ว

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะพูดชื่นชม : “ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์จวิน เสี่ยวฟานมีไหวพริบที่ดีมาก”

จวินหวู่เซียนพูด : “ปรมาจารย์ชมเกินไปแล้ว”

อู๋เป่ยพูด : “ฉันสอนนายสิบสองกระบวนท่านี้ นายจำเป็นต้องฝึกฝนทุกวัน ยิ่งทำช้าเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น ไว้เมื่อไหร่ที่นายสามารถทำได้สองชั่วโมงในหนึ่งกระบวนท่า อาการของนายก็จะถูกกำจัดทั้งหมด”

จวินเสี่ยวฟานตกใจอย่างมาก : “สองชั่วโมงทำหนึ่งกระบวนท่าเหรอ”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ท้องของนายยังปวดอยู่ไหม”

จวินเสี่ยวฟานส่ายหน้า : “ไม่ปวดแล้ว”

อู๋เป่ย : “ในตอนเริ่มแรกสามารถทำได้เร็วหน่อย ต่อจากนั้นนายจะทำได้ช้าลงเรื่อยๆ”

จวินเสี่ยวฟานพยักหน้า : “คุณน้า ผมจำเอาไว้แล้ว!”

อู๋เป่ยลูบหัวของเขา พูด : “ไปฝึกข้างๆ”

จวินเสี่ยวฟานเดินไปด้านข้างและเริ่มฝึกสิบสองกระบวนท่า จริงจังอย่างมาก

จวินหวู่เซียนเป็นผู้เชี่ยวชาญ เขามองออกตั้งนานแล้วว่าสิ่งที่อู๋เป่ยสอนเป็นวิชาเพาะกายหนึ่งชุด พูดด้วยการขอบคุณ : “ปรมาจารย์ วิชาเพาะกายชุดนี้ของคุณสุดยอดมากเลย! มันสามารถยกเลิกการต้องห้ามของเสี่ยวฟานได้เหรอ”

อู๋เป่ย : “เสี่ยวฟานถูกคนทำร้ายจนเส้นประสาทได้รับบาดเจ็บ ไม่มีวิธีการรักษาที่ดีกว่านี้แล้ว ผมสอนวิชาเพาะกายให้เขาหนึ่งชุดเพื่อเปิดเส้นประสาทต่างๆ โดยเฉพาะ ตราบใดที่เขาฝึกฝนต่อไป เขาจะกลับมาเป็นปกติภายในหนึ่งสัปดาห์ และมันจะดีสำหรับเขา วิชาเพาะกายชุดนี้ฝึกยากอย่างมาก เพราะเป็นการยากที่คนธรรมดาจะตัดสินว่าตัวเองฝึกถูกหรือไม่”

จวินหวู่เซียนเข้าใจเล็กน้อย ดวงตาของเขาเป็นประกาย : “ปรมาจารย์หมายความว่า ถ้าหากเสี่ยวฟานฝึกถูก ก็จะหายปวดท้องใช่ไหม”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ยิ่งเขาฝึกฝนได้สบายเท่าไหร่ ก็บ่งบอกได้ว่าฝึกถูกแล้ว”

จวินหวู่เซียนโค้งคำนับให้อู๋เป่ยหนึ่งที : “ขอบคุณปรมาจารย์!”

“ความกล้าของแกไม่น้อยเลยนะ!”

ทันใดนั้น รอบๆตัวมีเสียงที่เยือกเย็นดังขึ้น ราวกับว่ามาจากนรกทั้งเก้า

สีหน้าของจววินหวู่เซียนเปลี่ยนทันที รีบพูด : “แย่แล้ว! เป็นเจ้าแห่งเฉินซือ!”

สีหน้าของอู๋เป่ยไม่เปลี่ยน เขาเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว พูดอย่างไม่แยแส : “ไหนๆก็มาแล้ว ทำไมถึงไม่มาเจอหน้ากันหน่อยล่ะ”

ควันสีดำเป็นเส้นโผล่ออกมาจากพื้นดินไม่ไกลนัก และควันสีดำก็ควบแน่นเป็นรูปร่างสูงและผอมเพรียว ดวงตาคู่หนึ่งเปรียบเสมือนไฟโลกันต์อันแรงกล้าสองดวงที่ลุกเป็นไฟ

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “แกก็คือเจ้าแห่งเฉินซือเหรอ”

อีกฝ่ายหัวเราะอย่างเยือกเย็น : “ใช่ แกมาเป็นศัตรูกับนรกภูมิของฉัน ดูเหมือนจะเบื่อชีวิตแล้ว!”