ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 694

ลงจากเฮลิคอปเตอร์ พนักงานสองคนเข้ามา เชิญอู๋เป่ยและจวินหวู่เซียนไปที่ชั้นหนึ่ง

ชั้นแรกของเรือสำราญ เป็นคาสิโนขนาดใหญ่มีเครื่องมือการพนันมากมายอยู่ข้างใน และมีผู้คนเล่นอยู่ข้างในนับหมื่นคน ไม่ผิด นี่ก็คือเรือสำราญอันหรูหราสำหรับเล่นการพนันโดยเฉพาะ การประมูลเป็นเพียงโครงการรอง ไม่ใช่ธุรกิจหลัก

พนักงานพูดด้วยรอยยิ้ม : “ทั้งสองท่าน งานประมูลอยู่ชั้นสาม อีกประมาณหนึ่งชั่วโมงค่อยเริ่มการประมูล พวกคุณสามารถพักผ่อนที่นี่ก่อน และก็สามารถเลือกเล่นโปรแกรมต่างๆของที่นี่ได้”

เรือพนันอันหรูหราลำนี้ แน่นอนไม่ได้มีแค่คาสิโนอย่างเดียวเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีสาวงามอีกหลายประเทศ บ้างก็มาจากยุโรป บ้างก็มาจากแอฟริกา และบ้างก็มาจากเอเชีย ตราบใดที่คุณมีเงินก็สามารถใช้กับพวกเธอได้

นอกจากนี้ ถ้าหากมีคนวางแผนอยากอยู่ที่นี่หลายวัน บนเรือพนันยังมีห้องสวีทสุดหรูอีกด้วย ด้วยเหตุนี้จึงมีผู้คนจำนวนมากที่อาศัยอยู่บนเรือนานกว่าครึ่งปี

เพียงแต่ เล่นพนันนานๆจะแพ้ คนเหล่านี้สุดท้ายแล้วยังคงต้องจากไปด้วยมือเปล่า กระทั่งทั้งตัวยังเต็มไปด้วยเงินกู้ดอกเบี้ยสูง

อู๋เป่ยไม่มีความสนใจต่อการพนัน เขามาถึงจุดพักผ่อน หยิบใบชาออกมาให้บริกรชงชา และพูดคุยกับจวินหวู่เซียน

เพิ่งพูดได้ไม่กี่ประโยค ก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดกี่เพ้า มีความงามที่ไม่มีใครเทียบ เดินช้าๆทีละก้าว และนั่งช้าๆ ไม่ไกลจากอู๋เป่ย

สาวตาของผู้หญิงกวาดมองไปรอบๆ ดูเหมือนว่ากำลังรอใครบางคน

มองเห็นเธอ อู๋เป่ยคิดสักพัก จู่ๆก็นึกชื่อของเธอออก จึงกล่าวทักทาย : “หลิ่วชิงเหมยใช่ไหม”

ผู้หญิงคนนี้ ก็คือหนึ่งในดาวมหาวิทยาลัยของมหาลัยวิทยา หลิ่วชิงเหมย ใบหน้าของหลิ่วชิงเหมย แม้ว่าจะไม่สามารถเทียบกับถังจื่อยี่และหลี่เหมยได้ แต่ก็เป็นสาวงามเช่นกัน

หลิ่วชิงเหมยได้ยินมีคนเรียกชื่อของตัวเอง เธอตะลึงสักพัก สายตามองไปทางอู๋เป่ย ดวงตาประสานกัน เธอคิดสักครู่แล้วพูดด้วยความประหลาดใจ : “คุณคืออู๋เป่ยเหรอ”

อู๋เป่ยลุกขึ้น เดินไปทางหลิ่วชิงเหมย พูด : “สาวงามหลิ่ว เป็นเรื่องยากที่คุณยังจำชื่อผมได้”

หลิ่วชิงเหมยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ตอนนี้คุณเป็นถึงมหาเศรษฐี ครั้งที่แล้วชุยซิงไข่ยังพูดกับฉันว่า โครงการของเขาคุณเป็นคนแนะนำให้ทั้งหมด”

อู๋เป่ย : “มหาเศรษฐีอะไรกัน ผมเป็นแค่หมอคนหนึ่ง ฝึกงานในโรงพยาบาล”

ดวงตาที่เป็นประกายของหลิ่วชิงเหมยหายไปครึ่งหนึ่งทันที เธอถาม : “โครงการของซิงไข่ คุณแนะนำเขายังไงเหรอ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “บังเอิญว่าผมรู้จักกับเจ้าของบริษัทนั้นพอดี ทั้งสองฝ่ายต่างมีเจตจำนงที่จะร่วมมือกัน เรื่องนี้ก็เลยเจรจาสำเร็จ”

หลิ่วชิงเหมยอ้อหนึ่งที สายตากวาดมองฝูงชนต่อ ดูเหมือนว่าไม่มีความสนใจอู๋เป่ยอีกต่อไป

อู๋เป่ยถามด้วยรอยยิ้ม : “กำลังรอคนเหรอ”

หลิ่วชิงเหมยพยักหน้า : “ฉันกำลังรอรุนพี่จัง”

อู๋เป่ยถาม : “รุ่นพี่จางคนไหนเหรอ”

หลิ่วชิงเหมยอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขาหนึ่งที : “คนที่สามารถถูกพวกเราเรียกรุ่นพี่จางได้ แน่นอนมีแค่จางกว่างไท่คนเดียว”

อู๋เป่ยนึกออกแล้ว ปีสองของนักเรียนทั้งหมด รุ่นพี่จางกว่างไท่คนนั้นมีชื่อเสียงที่สุด เขาเป็นผู้ควบคุมของเงินเทียนซุ่น ซึ่งมีความมั่งคั่งมากกว่าสามหมื่นล้าน และเป็นบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ของโรงเรียน

อู๋เป่ย : “ที่แท้เป็นรุ่นพี่จางกว่างไท่นี่เอง เขามีชื่อเสียงจริงๆ”

หลิ่วชิงเหมย : “อู๋เป่ย ไว้ว่างๆพวกเราค่อยคุยกัน”

อู๋เป่ยสนใจอย่างมาก พูด : “งั้นก็ไม่รบกวนสาวงามหลิ่วแล้ว ผมไปนั่งทางนุ้น”

อู๋เป่ยนั่งลงไม่นาน ก็มีชายสามสิบสี่ห้าคนหนึ่งเดินเข้ามา ข้างหลังเขามีผู้ติดตามสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง

ผู้ชายคนนี้มีพลังมาก มีดวงตาที่สดใส

หลิ่วชิงเหมยรีบลุกขึ้น พูดอย่างออดอ้อน : “รุ่นพี่! คนอื่นล้วนแล้วรอคุณครึ่งวันแล้ว!”