ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 707

เวลานี้ พลังยุทธ์ของอู๋เป่ยได้ฟื้นฟูพอประมาณแล้ว ร่างกายของเขาเบาเหมือนเมฆ ออกจากห้องโดยไร้เสียงไร้กลิ่น มุ่งไปยังทิศทางที่เกิดเสียง

ตรงนี้เป็นบ้านหลังเล็กๆที่สงบ มีชายสองคนสวมเครื่องแบบของคฤหาสน์จื่อหลงนั่งอยู่ข้างใน คนหนึ่งนำเหล้าขาวออกมาหนึ่งขวด รินให้อีกฝ่ายแล้วพูดเสียงเบา “ฮอนด้าคุง ช่วงนี้นายเจออะไรหรือเปล่า”

คนตรงข้ามส่ายศีรษะแล้วพูด “โอโดะคุง หลี่หลงเฉินเหมือนจะไม่รู้ตำแหน่งที่ซ่อนสมบัติเหมือนกัน แต่ว่าอู๋เป่ยที่มาในวันนี้น่าจะรู้อะไรบ้าง ต่อจากนี้พวกเราต้องหาเบาะแสจากตัวเขา”

โอโดะพูด “สมบัติชุดนั้นมีความสำคัญอย่างยิ่ง ถ้าหากพวกเราสามารถหาทางเข้าเจอ ก็เท่ากับช่วยสำนักเจี่ยเฮ่อสร้างตำนาน”

“แต่น่าเสียดายสถานที่แห่งนั้นได้รับการดูแลจากเจ้าหน้าที่อย่างแน่นหนา พวกเราเข้าไปไม่ได้” ฮอนด้าพูดมาถึงตรงนี้ ดวงตาฉายแววกระตือรือร้น “แต่ว่าช่วงนี้ฉันกำลังศึกษาประวัติศาสตร์น้ำของละแวกนี้มาโดยตลอด และค้นพบเรื่องที่น่าสนใจบางอย่าง”

โอโดะรีบพูด “นายเจออะไร”

ฮอนด้าพูดด้วยน้ำเสียงย่ามใจเล็กน้อย “ฉันอ่านเจอพงศาวดารท้องถิ่น ใต้ภูเขาลูกนั้นมีอุโมงค์ใต้น้ำ แม่น้ำสายนี้ไหลไปตามอุโมงค์ใต้น้ำ แล้วไหลลงสู่แม่น้ำซานหยางผ่านน้ำพุอู่หลง”

โอโดะ “ฮอนด้าคุง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับภารกิจของเรา”

ฮอนด้าพูด “โอโดะคุง ถ้าหากพวกเราขุดอุโมงค์ผ่านน้ำพุอู่หลง หลังจากนั้นเข้าสู่แม่น้ำใต้ดิน แบบนี้พวกเราก็สามารถเข้าไปในกลางเขาแล้วไม่ใช่เหรอ”

โอโดะโบกมือปฏิเสธ “ฮอนด้า นายคิดตื้นเกินไปแล้ว ยังไม่พูดถึงก่อนว่าพงศาวดารอันนั้นเชื่อถือได้หรือเปล่า ต่อให้เป็นเรื่องจริง พวกเราต้องขุดนานแค่ไหน แล้วคนในท้องถิ่นจะไม่รู้เรื่องเหรอ พวกเราต้องพิจารณาสิ่งเหล่านี้ด้วย”

ฮอนด้าถอนหายใจเบาๆ “ใช่แล้ว ความคิดนี้ไม่เวิร์ค ดังนั้นฉันเลยไม่ได้รายงานเบื้องบน”

โอโดะ “ช่างมันเถอะ เมื่อไหร่ที่รายงานขึ้นไป กลับจะถูกตำหนิเสียเปล่า”

เวลานี้ อู๋เป่ยกำลังยืนอยู่บนหลังคา เขาได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคนอย่างชัดเจน เป็นอย่างที่เขาคิด คนญี่ปุ่นส่งสายลับมาแฝงตัวอยู่ที่นี่โดยตลอด

เรื่องใต้ภูเขามีแม่น้ำใต้ดินทำให้หัวใจเขาหวั่นไหว ถ้าหากคนญี่ปุ่นเข้าสู้กลางเขาผ่านแม่น้ำใต้ดิน เช่นนั้นไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน

เขาพิจารณาครู่หนึ่งแล้วบุกเข้าไปในบ้านกะทันหัน คนทั้งสองสะดุ้ง ขณะที่กำลังจะลงมือ ก็รู้สึกว่าสมองว่างเปล่า หลังจากนั้นสายตาเหม่อลอย ที่แท้พวกเขาถูกอู๋เป่ยควบคุมจิตใจในเวลาไม่กี่วินาที

หลังจากทำให้คนทั้งสองกลายเป็นหุ่นเชิดได้อย่างง่ายดาย อู๋เป่ยถาม “พวกคุณเป็นนินจาของสำนักเจี่ยเฮ่อเหรอ”

โอโดะพูด “ใช่”

อู๋เป่ย “พวกคุณแฝงตัวอยู่ที่นี่มีจุดประสงค์อะไร”

โอโดะ “สืบข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับภูเขาลูกนั้น และหาวิธีเข้าไปในภูเขา”

อู๋เป่ย “พวกคุณรู้อะไรเกี่ยวกับของที่อยู่ในภูเขา”

โอโดะ “รู้มาจากตำราโบราณว่าภูเขาลูกนี้จะส่องแสงสีแดงในเวลากลางคืน พวกเราคิดว่าน่าจะมีของล้ำค่าถูกซ่อนอยู่ในภูเขา”

อู๋เป่ยรู้ข้อมูลนี้นานแล้ว เขาพยักหน้าแล้วพูด “ไม่ต้องรายงานเรื่องที่เกี่ยวข้องกับแม่น้ำใต้ดินต่อเบื้องบน ส่วนพวกคุณอยู่ที่นี่ต่อ อย่าให้สำนักเจี่ยเฮ่อสงสัย”

“เข้าใจแล้ว” คนทั้งสองตอบพร้อมกัน

ระดับพลังยุทธ์ทั้งสองคนไม่ได้สูง ล้วนแต่เป็นบุคคลระดับล่าง พวกเขาไม่มีอะไรให้อู๋เป่ยสนใจ หลังจากควบคุมพวกเขาเสร็จก็ไปแล้ว

กลับถึงที่พัก เขานำหม้อเซียนบริสุทธิ์ออกมาศึกษาต่อ หลังจากศึกษาต่อเนื่องมาหลายวัน เขาเริ่มเข้าใจวิธีใช้หม้อใบนี้แล้ว ที่เหลือก็คือฝึกให้ชำนาญ

แต่ว่าการฝึกใช้หม้อยาให้ชำนาญ ก็ต้องลงมือปฏิบัติจริงเท่านั้น

“มีสมุนไพรอยู่ในมือฉันไม่น้อย ลองดูก่อนสักหน่อยดีกว่า” เขาคิดในใจ