ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 708

ถังเหมินได้ก่อตั้งสาขาขึ้นในดินแดนแห่งเซียนแล้ว ถังไท่เกิงหวังว่าเขาจะแวะไปสักครั้ง ส่วนเขาเองก็อยากลองไปเยี่ยมชมโลกแห่งเซียนนานแล้ว

เฉินจ้าว “นายท่าน ผมไปกับคุณ ผมอยู่ดินแดนแห่งเซียนมานานหลายปี ค่อนข้างคุ้นเคยกับที่นั่น”

เฉินจ้าวเคยเข้ากับกลุ่มอำนาจหนึ่งในดินแดนแห่งเซียน ต่อมาเนื่องจากเขาได้รับบาดเจ็บ กลุ่มอำนาจนั้นจึงละทิ้งเขา หากไม่ใช่เพราะอู๋เป่ยช่วยเขา เขาอาจจะสูญเสียพลังยุทธ์ กลายเป็นคนธรรมดานานแล้ว

อู๋เป่ย “อืม อีกเดี๋ยวก็ออกเดินทางเลย”

เขาเรียกหงจั้นมา สั่งให้ไปบอกหลี่หลงเฉินว่าเขาไปแล้ว แต่ว่าเขาจะกลับคฤหาสน์จื่อหลงอีกครั้งภายในสามวัน

เฉินจ้าวนานทาง หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง พวกเขาก็ปรากฏตัวที่เขาคุนหลุน

เขาคุนหลุนเป็นบรรพชนของภูเขา โดยระดับความสูงอยู่ที่ประมาณห้าพันกว่าเมตร และยังถูกเรียกว่าดินแดนแห่งความว่างเปล่า ภูเขาแห่งเทพ มีตำนานเกี่ยวกับเขาคุนหลุนมากมายย อย่างเช่น ราชินีแห่งตะวันตก ฉางเอ๋อบินไปดวงจันทร์ นางพญางูขาวและอื่นๆ ทั้งหมดนี้ล้วนเกี่ยวข้องกับคุนหลุน

เมื่ออู๋เป่ยเห็นเขาคุนหลุน เขาตกใจมาก “เหล่าเฉิน คุนหลุนกับดินแดนแห่งเซียน เกี่ยวข้องกันยังไงเหรอ”

เฉินจ้าว “มีทางเข้าเพียงสองทางที่สามารถเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียน และทั้งหมดล้วนตั้งอยู่ในเขาคุนหลุน ผมได้ยินมาว่าดินแดนแห่งเซียนเป็นแค่พื้นที่ทับซ้อนส่วนหนึ่งของภูเขาศักดิ์สิทธิ์คุนหลุน”

อู๋เป่ยพูด “แบบนี้ก็แสดงว่าถ้ามีคนควบคุมทางเข้า ก็เท่ากับควบคุมดินแดนแห่งเซียนเหรอ”

เฉินจ้าว “ไม่มีใครสามารถควบคุมทางเข้า แต่ว่าทุกคนที่เข้าออกดินแดนแห่งเซียน ล้วนต้องแสดงสิ่งของที่เรียกว่าหนังสือผ่านทาง ในดินแดนแห่งเซียน กลุ่มอำนาจที่สามารถออกหนังสือผ่านทางนี้เยอะมาก ดังนั้นการเข้าออกดินแดนแห่งเซียนจึงไม่ใช่เรื่องยากอะไรมากนัก”

อู๋เป่ยถาม “คุณมีหนังสือผ่านทางหรือเปล่า”

เฉินจ้าว “ที่ผมมีหนังสือผ่านทางสามใบ”

เขาพูดพลางหยิบกระดาษหนาแผ่นหนึ่งออกมา กระดาษประเภทนี้ทำด้วยเทคนิคและวัสดุพิเศษที่คนนอกไม่สามารถทำเลียนแบบ และมีการประทับตราอยู่ด้านบน

อู๋เป่ยมองแวบหนึ่ง บนตราประทับมีตัวอักษร ‘ซานเห๋อ’ สองคำ

เฉินจ้าวพูดอธิบาย “หนังสือผ่านทางใบนี้ถูกออกโดยสำนักซานเห๋อ นี่เป็นตราประทับของพวกเขา เมื่อปีที่แล้วผมสังหารศัตรูที่แข็งแกร่งคนหนึ่ง ได้หนังสือผ่านทางหลายใบมาจากตัวเขา หนังสือผ่านทางแบบนี้เป็นหนังสือผ่านทางชั่วคราว เข้าออกได้เพียงครั้งเดียว”

อู๋เป่ยพูด “แบบนี้ก็เท่ากับว่ามีหนังสือผ่านทางถาวรเหรอ”

เฉินจ้าวพยักหน้า “มี โดยทั่วไปมีเพียงกลุ่มอำนาจใหญ่จึงจะสามารถออกหนังสือผ่านทางถาวร”

อู๋เป่ยพูด “ไปกันเถอะ”

คนทั้งสองเดินไปยังยอดเขาอีกลูก บนเขาลูกนั้นมีการสะสมของหิมะหนามาก ต่อให้เป็นนักปีนเขามืออาชีพก็ยากที่จะไปถึง และบนยอดเขาที่อันตรายแห่งนี้ มีการก่อสร้างวิหารหินขนาดใหญ่หลังหนึ่ง

ยังไม่ทันขึ้นเขา อู๋เป่ยก็มองเห็นโดยรอบมีผู้คนไม่น้อยกำลังมุ่งหน้าไปยังยอดเขา ขณะเดียวกัน มีผู้คนจำนวนน้อยกำลังเดินลงจากยอดเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาก็คือผู้บำเพ็ญที่เข้าและออกจากดินแดนแห่งเซียน

เฉินจ้าวพูด “นายท่าน ที่นี่คือสถานที่เข้าออกคุนหลุน เพราะที่นี่เชื่อมต่อภูเขาไร้ลักษณ์ของดินแดนแห่งเซียน ดังนั้นพวกเราจึงเรียกมันว่าวิหารไร้ลักษณ์ ส่วนทางเชื่อมอีกทางเชื่อมต่อไปยังทะเลสาบสมบัติ พวกเราเรียกว่าวิหารสมบัติ”

คนทั้งสองพูดพลางเดินมาถึงหน้าวิหาร เห็นเพียงผู้คนที่อยู่ตรงประตูวิหารเข้าออกอย่างรวดเร็ว จะไม่มีการหยุดฝีเท้า ยิ่งกว่านั้นผู้คนเหล่านี้ไม่ได้มองหน้ากัน แต่ละคนสีหน้าเคร่งขรึมเย็นชา ราวกับมีใครติดหนี้พวกเขา

วิหารใหญ่และสูงมาก ครอบคลุมพื้นที่สิบเอเคอร์ เมื่อเดินเข้าไป สีหน้าของเฉินจ้าวก็ดูเคร่งขรึมและเย็นชาทันที อู๋เป่ยได้แต่ทำตามเขา ราวกับกำลังสวมหน้ากาก

พื้นที่ของวิหารถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน หนึ่งคือทางเข้า สองคือทางออก