ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 720

ก้าวข้ามศพของถังถง คนทั้งสองเดินไปข้างหน้าต่อ เมื่อผ่านตรอกที่สอง มีคนปรากฏตัวขึ้นที่ข้างหน้าอีกแล้ว

คนคนนี้อายุยี่สิบต้นๆ ร่างกายไม่ได้สูงใหญ่มากนัก เขาถือมีดสั้นที่แหลมคมในมือซ้ายและขวา

ถังปิงอวิ๋นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หวงฝู่จี๋!”

หวงฝู่จี๋พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ถังปิงอวิ๋น ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ตอนนี้ผมมีทางเลือกให้พวกคุณสองทาง หนึ่งคือตามผมไปพบคนกลุ่มหนึ่ง สองคือผมฆ่าพวกคุณ”

ถังปิงอวิ๋น “เรื่องของถังเหมิน ถึงคิวของตระกูลหวงฝู่มายุ่งตั้งแต่เมื่อไหร่”

หวงฝู่จี๋พูด “ผมทำงานตามคำสั่ง”

อู๋เป่ยไม่ได้หยุดฝีเท้า เดินเข้าไปหาหวงฝู่จี๋โดยตรง

หวงฝู่จี๋พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ไอ้หนู ถ้ายังไม่หยุด แกตาย!”

อู๋เป่ย “อาศัยคนอย่างคุณคิดจะฆ่าผมเหรอ”

“บูม!”

หวงฝู่จี๋สองเท้าถีบพื้น ร่างกายพุ่งเข้าหาอู๋เป่ยเหมือนกับลูกกระสุนปืนใหญ่ เขาฝึกฝนวิชาลับแขนงหนึ่ง เรียกว่าสบั้นปลิดชีพ มีผู้คนนับไม่ถ้วนตายภายใต้วิชาลับนี้ของเขา ต่อให้เป็นตี้เซียนขั้นหนึ่งเผชิญหน้าการโจมตีนี้ของเขาก็ไม่รอด!

ทว่าเขาประเมินอู๋เป่ยต่ำเกินไป เมื่อเขาอยู่ในรัศมีหนึ่งเมตรของอู๋เป่ย ความเร็วในการเคลื่อนไหวช้าลงฉับพลัน เวลานี้เขาได้เข้าสู่ขอบเขตเทพผีของอู๋เป่ยแล้ว ภายในขอบเขตนี้ เขาก็เป็นเหมือนแกะที่รอเข้าโรงเชือด

“บูม!”

อู๋เป่ยซัดหมัดออกไป หวงฝู่จี๋ไม่มีแม้กระทั่งเวลาหลบหลีก ใบหน้ายุบลงไปเป็นหลุม ร่างกายล้มกลิ้งบนพื้น เลือดออกจากทวารทั้งเจ็ด ตายคาที่ทันที!

หลังจากฆ่าหวงฝู่จี๋ อู๋เป่ยพูดเสียงดัง “มารับความตายทีละคนแบบนี้ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าพวกคุณจะมีคนให้ตายกี่คน!1”

เดินออกจากตรอก ก็เจอคนคุ้นเคยคนหนึ่ง คนคนนี้ก็คือยอดฝีมืออันดับหนึ่งของเทียนซา หลงกัง

ในแววตาหลงกังเปี่ยมล้นไปด้วยเจตนาฆ่า แตกต่างจากครั้งก่อนไปโดยสิ้นเชิง ครั้งก่อนคือการประลองยุทธ์ ครั้งนี้คือการฆ่าคน!

“ที่แท้คุณก็เป็นคนของพวกเขาเหมือนกัน!” อู๋เป่ยจ้องหลงกัง “ตอนนี้ผมจะให้โอกาสคุณหนึ่งครั้ง เดินออกจากความมืดมาอยู่ที่สว่าง มายืนข้างผม”

หลงถังถ่มน้ำลายแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผมยืนอยู่ข้างผู้แข็งแกร่งเท่านั้น คุณอ่อนแอเกินไป!”

อู๋เป่ย “งั้นเหรอ ดูเหมือนคุณจะตาบอด”

หลงกัง “ครั้งก่อนดูผิวเผินเหมือนพวกเราเสมอกัน แต่ในความเป็นจริงผมไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด ถ้าผมคิดจะฆ่าคุณจริง คุณตายไปนานแล้ว”

อู๋เป่ยพูด “กว่าเทียนซาจะมียอดฝีมืออย่างคุณไม่ใช่เรื่องง่าย ฆ่าทิ้งก็น่าเสียดาย เอาแบบนี้ก็แล้วกัน พวกเราสองคนมาเดิมพันกัน ถ้าหากผมสามารถเอาชนะคุณในสามกระบวนท่า คุณก็มายืนข้างผม”

หลงกังมองอู๋เป่ยแวบหนึ่ง “เอาชนะผมในสามกระบวนท่าเหรอ คุณกำลังฝันอยู่หรือไง”

พูดจบ กลิ่นอายของเขาพุ่งสูงขึ้น

อู๋เป่ยเลิกคิ้ว “ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วัน ที่แท้คุณก็บำเพ็ญถึงขั้นคนเซียนแล้วเหมือนกัน การวิวัฒนาการทางพันธุกรรมบวกกับกลายเป็นคนเซียน คุณแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนหนึ่งเท่า”

หลงกัง “ดังนั้น ผมจะกระทืบคุณให้ตาย!”

อู๋เป่ย “ลงมือเถอะ”

“บูม!”

พื้นดินสั่นสะเทือน หลงกังกระโจนเข้ามาราวกับจักรกลต่อสู้รูปร่างมนุษย์

อู๋เป่ยก็เคลื่อนไหวเช่นกัน มีสายฟ้าแลบบนฝ่ามือทั้งสองข้าง เขาซัดออกไปอย่างฉับพลัน

“บูม! บูม! บูม!”

พริบตาเดียว สองฝั่งปะทะฝ่ามือสามครั้ง หลงกังรอยกระเด็นออกไปไกลหลายสิบเมตรราวกับกระสอบทราย

ทันทีที่เขาตกสู่พื้น ร่างกายก็มีฝ่ามือสีแดงปรากฏขึ้นสามจุด จุดที่มีรอยฝ่ามือถึงขั้นส่งกลิ่นหอมของเนื้อย่าง