ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 734

เหลียงคั่วเซิงไม่รู้รายละเอียดแผนของอู๋เป่ย เขาแค่ต้องทำตามหน้าที่ก็พอ

หลังจากเหลียงคั่วเซิงไปแล้ว เขาเริ่มฝึกวิชาเพาะกายชุดที่แปดต่อ! สำหรับวิชาเพาะกาย ชุดที่เจ็ดก็ถือว่าลึกล้ำมากแล้ว ชุดที่แปดเป็นชุดสุดท้าย จะสามารถจินตนาการได้เลยว่ามันยากขนาดไหน

อู๋เป่ยฝึกฝนจนดวงอาทิตย์ขึ้น เขาเพิ่งฝึกสำเร็จเพียงท่าเดียว

หลานเยว่มาหาเขา เธอพูด “ฉันเตรียมพร้อมแล้ว จะเริ่มลงมือเมื่อไหร่”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม “ลงมือตอนนี้เลย คนแรกที่พวกเราจะจับคือลูกชายของท่านหลินแห่งชิงเหมิน หลินหยงเหลียงกับหลินเซ้าหยงที่เป็นหลานชาย”

เขากวาดมือ หงเหยียนก็นำหลักฐานที่รวบรวมมาได้ส่งให้เขา

หลานเยว่หยิบมาเปิดดู คิ้วถึงกับตั้งทันที ในแววตาเต็มไปด้วยความโกรธ “หลินเซ่าหยงคนนี้ ทำเรื่องเลวๆ ไว้เยอะขนาดนี้เลยเหรอ!”

หลินเซ่าหยงหลานชายเพียงคนเดียวของหลินเลิ่งฉาน ปีนี้อายุยี่สิบ แม้อายุถือว่าไม่น้อยแล้ว แต่กลับยังเรียนอยู่แค่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่สอง เนื่องจากผลการเรียนต่ำและเปลี่ยนโรงเรียนอยู่บ่อยครั้ง ส่งผลให้เขาต้องเรียนซ้ำชั้น

เมื่อตอนอายุสิบสอง หลินเซ่าหยงกับลูกน้องหลายคน หลอกเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไปที่บ้านของเขา กระทำชำเราเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หลังจากเด็กผู้หญิงคนนั้นวิ่งกลับบ้าน เพื่อนำเรื่องนี้ไปบอกผู้ปกครอง แม้ผู้ปกครองของเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นเศรษฐีในพื้นที่ก็จริง และไปแจ้งความที่โรงพักทันที แต่ว่าครอบครัวนั้นกลับเกิดอุบัติเหตุระหว่างทางไปแจ้งความ ทั้งครอบครัวสามพ่อแม่ลูกเสียชีวิต เรื่องนี้เป็นฝีมือของหลินหยงเหลียงพ่อของหลินเซ่าหยงสั่งให้คนทำ

เมื่อหลินเซ่าหลงอายุสิบห้า เนื่องจากมีเพื่อนนักเรียนชายแย่งแฟนสาวกับเขา เขาหลอกนักเรียนชายสองคนไปที่ชานเมือง หลังจากนั้นเขาปล่อยสุนัขหมาป่าจู่โจม นักเรียนทั้งสองถูกสุนัขหมาป่ากัดตายในที่เกิดเหตุ ต่อมาครอบครัวของนักเรียนชายทั้งสองถูกข่มขู่จนไม่กล้าแจ้งความ และได้รับเงินค่าชดเชยหนึ่งก้อน

เมื่อหลินเซ่าหยงอายุสิบแปด มีปัญหากับลูกเศรษฐีคนหนึ่งของเมืองไห่เฉิง เขาพาบอดี้การ์ดบุกไปถึงบ้านของอีกฝ่าย กระทำชำเราแม่ของผู้เสียหายต่อหน้า หลังจากนั้นใช้ปืนข่มขู่ลูกเศรษฐีให้มีเพศสัมพันธ์กับแม่ของตนเอง

หลังเกิดเหตุ แม่ของลูกเศรษฐีฆ่าตัวตาย ส่วนลูกเศรษฐีกลายเป็นคนบ้า บ้านแตกคนตาย

หลังจากเกิดเรื่องนี้ หลินเซ่าหยงถูกกักบริเวณหนึ่งปีโดยไม่ได้สร้างปัญหาอะไรอีก แต่เมื่อหลังจากอายุสิบเก้า เอาได้ฆ่าคนไปฆ่าคน ทำร้ายผู้อื่นได้รับบาดเจ็บสาหัสเจ็ดคน ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยห้าคน

เรื่องที่หลินเซ่าเหลียงก่อ ครึ่งหนึ่งเขาทำเพื่อหลินเซ่าหยงลูกชายคนนี้ แต่ก็มีบางครั้งที่เขาทำตามอารมณ์ของตนเอง อย่างเช่นมีครั้งหนึ่ง มีเศรษฐีคนหนึ่งเกิดปากเสียงกับเขาในงานเลี้ยง วันที่สอง เศรษฐีคนนั้นก็เป็นบ้า หลังจากสังหารลูกเมียและพ่อแม่ก็หายกลับมาเป็นปกติ

อู๋เป่ย “จับหลินหยงเหลียงให้ได้ก่อน ผมมีวิธีทำให้เขาเปิดปาก ต่อจากนั้นค่อยจับลูกชายของเขา คนบ้านนี้ชั่วช้าเลวทราม จะปล่อยไปไม่ได้เด็ดขาด”

หลานเยว่นำกระเป๋าใบหนึ่งออกมาส่งให้อู๋เป่ย “ใส่ซะ”

เมื่อเขาเปิดดู พบว่าข้างในเป็นชุดตำรวจ เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “ผมต้องใส่ของแบบนี้ด้วยเหรอ”

หลานเยว่พูด “คุณไปทำคดีกับฉัน จำเป็นต้องมีตัวตนที่ถูกกฎหมาย”

อู๋เป่ยได้แต่เปลี่ยนชุด หลังจากเขาเปลี่ยนชุดตำรวจ หลานเยว่มองจนตาค้าง รู้สึกว่าบนตัวของเขากลิ่นอายที่เป็นเอกลักษณ์อย่างบอกไม่ถูก

อู๋เป่ยหันไปมองที่ไหล่ของตนเอง เขาพบว่ามีดาวแค่ดวงเดียว

หลานเยว่ “ออกเดินทางได้!”

หลานเยว่ขับรถเก๋งตำรวจพาอู๋เป่ยมุ่งหน้าไปยังบ้านของหลินหยงเหลียง

ล่าสุดหลินหยงเหลียงกับหลินเซ่าหยงล้วนพักอยู่ที่คฤหาสน์หลังหนึ่งในเมืองไห่เฉิง หลานเยว่เตรียมตัวโยนสองพ่อลูกที่เลวทรามคู่นี้เข้าตาราง

ไม่นานคนทั้งคู่ก็มาถึงหน้าคฤหาสน์หลังนั้น หลังกดกริ่ง มีผู้ชายแต่งตัวชุดพ่อบ้านคนหนึ่งเดินออกมา เมื่อเห็นว่าเป็นตำรวจสองคน เขาทำสีหน้าดูถูกทันที

“พวกคุณมาทำอะไร ไม่รู้เหรอว่าที่นี่คือบ้านตระกูลหลิน ทำไมยังกล้ามารบกวนนายท่านอีก!” เขามาถึงก็พูดตำหนิทันที

“เพียะ!”

อู๋เป่ยเหวี่ยงฟ้ามืดตบใส่หน้าเขา พูดอย่างเย็นชา “ไร้สาระ หลินหยงเหลียงอยู่หรือเปล่า”

พ่อบ้านถูกตบจนมึน ผ่านไปสักพักถึงจะเอ่ยปากพูด “ตำรวจชั้นผู้น้อยอย่างคุณกล้าตบหน้าผมเหรอ ผม…”