ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 740

เย่เทียนจง : “แน่นอน ตอนนี้คุณเป็นเพียงตัวแทนหัวหน้าหลง ดังนั้นสถานะของคุณในฐานะนักวิชาการระดับชาติก็เป็นเพียงชั่วคราว เว้นแต่ว่าคุณจะกลายเป็นหัวหน้าหลงตัวจริง”

อู๋เป่ยกระพริบตาแล้วพูดว่า : “ถ้าอย่างนั้นลองให้ฉันเป็นหัวหน้าหลงดูสักสองสามวัน？”

เย่เทียนจง : “ฟังศิษย์พี่ ทำให้ดี ไม่เสียเปรียบแน่นอน！”

ในเวลานี้ เป็นเก้าโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นแล้ว นักบุญศักดิ์สิทธิ์ชิงเหมินนัดเขาพบกันที่อาคารถังเวลาสิบโมงเช้า ดังนั้นอู๋เป่ยและเย่เทียนจงจึงไปที่อาคารถังโดยตรง

อาคารถังในเทียนจิงแห่งนี้อู๋เปล่ยถือหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ และเขาก็เป็นหัวหน้าของที่นี่ด้วย ดังนั้นเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้น คนดูแลหลายคน เช่น เฉียนเหลียง เซียวซานเหยี่ยน ก็ต่างออกมาต้อนรับเขา

“นายท่านอู๋ ! ”

อู๋เป่ย : “ฉันมาที่นี่เพื่อพบคน พวกนายไม่จำเป็นต้องตามฉันมา”

“ครับ”

ก่อนสิบโมงเช้า ก่อนอื่นอู๋เป่ยให้คนไปเปิดห้องไว้ห้องหนึ่ง จากนั้นให้คนโทรเรียกเย่เฉินมา

เย่เฉินเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ และทักษะของเขายังคงสูงกว่าเซี่ยเฟย ดังนั้นจึงรับเขาไปอยู่ใต้บังคับบัญชาของเขา และสอนทักษะให้กับเขา

ในเวลานี้เมื่อมองไปที่เย่เฉิน อู๋เป่ยก็รู้สึกประหลาดใจที่พบว่าเด็กคนนี้ฝึกฝนรวมลมปราณเป็นหนึ่ง และมีรากฐานที่แข็งแกร่งมาก ! ต้องรู้ว่า ก่อนที่เขาจะสอนเย่เฉินเพียงชุดท่าทางเท่านั้น

“นายท่าน ”เย่เฉินกล่าวด้วยความเคารพ อารมณ์ของเขาดีขึ้นมากเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า : “ไม่เลวเลย ฉันไม่ได้มองผิดไปจริง ๆ ฉันจะสอนเทคนิคการหายใจ และวิชากำลังกายอีกชุดหนึ่ง นายต้องฝึกฝนให้หนัก！”

“ครับ ! ”เย่เฉินกล่าวขอบคุณ

เย่เฉินสามารถเรียนรู้มันได้ทันที หลังจากที่อู๋เป่ยสอนเขาไปสองสามครั้ง เย่เฉินก็คุ้นเคยกับมันแล้ว และวิ่งไปฝึกฝนที่ด้านข้าง

เมื่อเห็นว่าเวลาพอสมควรแล้ว อู๋เป่ยจึงไปเจอนักบุญศักดิ์สิทธิ์ชิงเหมินที่ห้องโถงใหญ่

ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของอู๋เป่ย มีเพียงสามคนในห้องโถง คนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ และอีกสองคนยืนอยู่ข้างหลังหลังเขา คนที่นั่งอยู่ตรงนั้นสวมหน้ากากสีเงิน มีรูปร่างเพรียวบาง และสวมชุดราชวงศ์ถังสีขาว

เมื่ออู๋เป่ยมาถึง เขาก็ยืนขึ้น ประนมมือแล้วพูดว่า : “นายท่านอู๋！”

อู๋เป่ยตอบกลับ : “ท่านคือนักบุญศักดิ์สิทธิ์ของชิงเหมินใช่ไหม？”

อีกฝ่ายพูดว่า : “ชิงเหมินเฉิงชางหวู่”

อู๋เป่ยกล่าว : “เจ้าสำนักเฉิงเชิญนั่งลงครับ”

เมื่อทั้งสองฝ่ายนั่งแล้ว อู๋เป่ยก็พูดว่า : “เจ้าสำนักเฉิงนัดผมออกมา มีอะไรจะสอนแนะนำหรือเปล่าครับ？”

เฉิงฉางหวู่ยิ้มและพูดว่า : “ไม่มีเรื่องอะไรหรอก ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับคุณอู๋”

อู๋เป่ยหัวเราะ “เหอะเหอะ” : “ผมไม่รู้รูปลักษณ์หน้าตาของเจ้าสำนักเฉิงด้วยซ้ำ ดังนั้นเป็นเพื่อนก็คงไม่จำเป็นแล้ว”

เฉิงชางหวู่เอื้อมมือออกไป และถอดหน้ากากออก จากนั้นอู๋เป่ยก็เห็นใบหน้าที่ละเอียดอ่อนมาก เขาดูมีอายุยี่สิบต้น ๆ เฉิงชางหวู่เป็นผู้ชาย แต่เขาสวยกว่าผู้หญิง และหล่อมากอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของอู๋เป่ย เฉิงชางหวู่จึงกล่าวว่า : “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังรูปร่างหน้าตาของฉัน ฉันก็แค่ไม่อยากสร้างปัญหาให้พี่อู๋”

อู๋เป่ยกระแอม : “เจ้าสำนักเฉิงกังวลมากเกินไปแล้ว ผู้ชายจะหน้าตาดีก็ไม่ได้ผิดอะไร”

เฉิงชางหวู่ยิ้มและกล่าวว่า : “คุณอู๋ ฉันพูดตรงประเด็นแล้วบอกความจริง ด้วยความโกรธของคุณ การบริหารหลายปีของชิงเหมินในเหยียนหลงถูกทำลายลง เมื่อฉันเห็นคุณอู๋ ฉันอยากจะขอให้คุณเปิดใจให้กว้าง”

อู๋เป่ย : “เปิดใจให้กว้าง? เมื่อหลินเลิ่งฉานต้องการจะฆ่าผม ทำไมถึงไม่เปิดใจให้กว้างบ้างล่ะ？”

เฉิงชางหวู่ : “ความไม่พอใจของเจียงหู ถ้าได้รับการแก้ไขก็ดี ในตอนนั้นชิงเหมินของฉันเองที่เป็นฝ่ายผิด ชิงเหมินสามารถชดเชยคุณอู๋ได้”

อู๋เป่ยกล่าว : “ค่าตอบแทนที่ผมต้องการ คืออาณาเขตและทรัพย์สินทั้งหมดของชิงเหมินในเหยียนหลง”

เฉิงชางหวู่ยิ้มและพูดว่า : “แน่นอนว่าได้”

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจอย่างมากกับคำพูดนี้ เขาคิดว่าเฉิงชางหวู่จะยังคงต่อรองกับเขาต่อไป แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะตกลงทันที !

เขาพูดว่า : “พูดแบบนี้ หมายความว่าชิงเหมินเต็มใจที่จะสละผลประโยชน์ในเหยียนหลง？”