ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 759

อู๋เป่ยไม่คิดจะปิดบังเธออีก จึงเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ฟัง

หลังจากได้ฟัง เจียงซีน้ำตาแตก ร้องไห้อย่างอนาถ

อู๋เป่ยพูดปลอบใจ “ไม่ต้องเสียใจแล้ว ต่อไปคุณใช้ชีวิตให้เต็มที่ ปลอบโยนดวงวิญญาณแม่คุณที่อยู่บนสวรรค์”

เจียงซี “ทำไมแม่ถึงไม่บอกฉัน”

อู๋เป่ย “บางทีเธออาจจะมีความคิดของตัวเอง ยิ่งกว่านั้น เธอปฏิบัติต่อคุณเหมือนเป็นลูกสาวมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ”

เจียงซีพยักหน้า “ใช่ คุณแม่ดีกับฉันมาก”

อู๋เป่ย “ดังนั้นไม่ต้องเสียใจแล้ว คุณถูกดูแลอย่างเอาใจใส่มาโดยตลอด”

เจียงซีถอนหายใจเบาๆ “คุณพูดถูกแล้ว ต่อไปต้องขอไหว้วานคุณด้วย”

อู๋เป่ยพูด “ภาษาพูดของคุณในตอนนี้เป็นภาษาเซียน ต่อไปคุณต้องเรียนรู้ภาษาของยุคนี้”

เจียงซีถาม “จะเรียนยังไง”

อู๋เป่ยหยิบคอมพิวเตอร์พกพาเครื่องหนึ่งออกมา “ใช้มันเรียน”

หลังจากสอนเจียงซีเข้าอินเทอร์เน็ต อู๋เป่ยกำลังจะศึกษากล่องในสุสานโบราณ และรวมถึงสิ่งของที่เรียกว่าแหวนวิเศษน้ำแข็ง

ในตอนนั้นเอง ทหารยามของฟางหย่งเชียงเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ “ท่านผู้นำ มีพระรูปหนึ่งมาขอพบ เขาบอกว่าต้องการพบคุณ”

อู๋เป่ยถามด้วยความประหลาดใจ “พระอะไร”

ทหารยาม “เขาบอกว่าชื่อหลงยิ่น”

อู๋เป่ยหวั่นไหว เขารีบพูด “ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”

ตอนนั้นเขาเคยเจอหลงยิ่นที่งานเลี้ยงถัง อีกฝ่ายยังมอบบัตรเชิญให้เขาหนึ่งใบ เชิญชวนเขาเข้าร่วมงานชุมนุมเหลี๋ยงหัวของปีนี้

ในห้องรับรองแขก ฟางหย่งเชียงกำลังพูดคุยกับพระรูปหนึ่งด้วยท่าทางนอบน้อม เขาอยู่จั่นอวิ๋นมานานหลายปี ย่อมรู้จักอาจารย์หลงยิ่นท่านนี้ ด้วยเหตุนี้จึงไม่กล้าละเลย

เมื่ออู๋เป่ยมาถึง หลงยิ่นลุกขึ้นพูดด้วยรอยยิ้ม “หมอเทวดาอู๋ พวกเราเจอกันอีกแล้ว”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม “อาจารย์หลงยิ่น คุณมาหาผมเหรอ”

หลงยิ่นพยักหน้า “ผมได้ยินมาว่าคุณปรากฏแถวสุสานโบราณ ด้วยเหตุนี้จึงไหว้วานให้คนมาหาข่าว พอรู้ว่าคุณอยู่ในค่ายทหาร ผมก็เดินทางมาหาคุณทันทีเลย”

อู๋เป่ย “พอดีมีเรื่องเร่งด่วน ไม่ทันไปเยี่ยมท่านอาจารย์ ต้องขออภัย”

หลงยิ่นโบกมือ “ท่านผู้นำกล่าวหนักแล้ว ผมมาหาคุณเพราะมีเรื่องจะขอร้อง”

อู๋เป่ย “เรื่องอะไร”

หลงยิ่น “ตอนนี้ผมเป็นเจ้าอาวาสของวัดจินติง ในครึ่งเดือนที่ผ่านมา พระในวัดทยอยกันป่วยทีละคน ผมหาหมอในจั่นอวิ๋นมารักษา แต่ไม่ได้ผลเลย หลังจากรู้ว่าคุณเดินทางมายังจั่นอวิ๋น ผมจึงตั้งใจเดินทางมาเชิญคุณไปที่วัด”

อู๋เป่ยพูด “ได้ ผมจะเดินทางไปที่วัดกับท่านอาจารย์”

หลงยิ่นปลื้มปีติ “ขอบคุณท่านผู้นำ!”

อู๋เป่ย “ท่านอาจารย์เชิญกลับก่อน ผมจะไปตอนเย็น”

หลังจากส่งแขก ฟางหย่งเชียงพูด “คิดไม่ถึงว่าท่านผู้นำจะรู้จักอาจารย์หลงยิ่นด้วย”

อู๋เป่ย “หลงยิ่นคนนี้มีอิทธิพลต่อจั่นอวิ๋นมากเลยเหรอ แม้แต่คุณก็รู้จักเขา”