ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 762

ทุกคนต่างตกตะลึง ยอดฝีมือสองคนไม่สามารถต้านทานอานุภาพการโจมตีของเขา คนคนนี้แข็งแกร่งมาก!

อู๋เป่ยยืนอยู่หน้าวิหารราวกับป้อมปืนใหญ่

ทุกคนเห็นแล้วไม่กล้าเดินไปข้างหน้า เขาพูดอย่างเย็นชา “อยู่เฉยๆ ก็เสียเวลาเปล่า ผมจะท่องคัมภีร์ธรรมท่อนหนึ่งให้ทุกคนฟัง”

หลังจากสิ้นเสียง เขาเริ่มท่องทันที สติสัมปชัญญะของทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์เริ่มหลุด ต่างก็จะคุกเข่าลงพื้น

มีหลายคนที่ตอบสนองเร็วรีบหมุนตัววิ่งหนีพร้อมกับเสียงกรีดร้อง ส่วนคนที่เหลือตอนคิดจะหนี มันก็ไม่ทันแล้ว จิตใจของพวกเขาถูกชำระล้าง ต่างก็คุกเข่าลงต่อหน้าอู๋เป่ยอย่างศรัทธา

อู๋เป่ย “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกคุณจงกลับตัวเป็นคนดี ข้างนอกยังมีคนชั่วหลายคน พวกคุณออกไปไล่พวกเขา”

เจ็ดคนที่อยู่ไม่เหตุการณ์ตอบรับพร้อมกัน หลังจากนั้นเดินออกไปข้างนอก ไม่นานก็มีเสียงกรีดร้องและเสียงด่าทอดังขึ้น

อู๋เป่ยรู้ว่าน่าจะถ่วงเวลาได้สักพักใหญ่ เขาเดินกลับเข้าไปแล้วพูด “อาจารย์หลงยิ่น อีกฝ่ายจะส่งยอดฝีมือระดับตี้เซียนมาหรือเปล่า”

หลงยิ่น “พลังยุทธ์ของผู้บำเพ็ญคนจริงจะถูกกด ส่วนกษัตริย์เที่ยงแท้เข้าไม่ได้”

อู๋เป่ย “หมายความว่าพวกเรามีโอกาสต้องเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งระดับคนจริง”

หลงยิ่น “ถ้าหากตกอยู่ในสถานการณ์ไม่คาดคิด หัวหน้าอู๋ก็พาตันปาไปจากที่นี่ได้เลย”

อู๋เป่ยพูด “ผมเคยพูดแล้วว่าจะอยู่ที่นี่สามวัน”

หลงยิ่นถอนหายใจเบาๆ “น้ำใจของหัวหน้าอู๋ พระภิกษุศักดิ์สิทธิ์จะไม่ลืมแน่นอน”

อู๋เป่ย “พลังยุทธ์ของพระภิกษุศักดิ์สิทธิ์น่าจะเป็นโพธิสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ทำไมถึงนิพพานแล้วเกิดใหม่”

หลงยิ่น “พูดถึงเรื่องนี้ ก็ใช่ว่าเกิดใหม่จริงๆ แต่เป็นภัยพิบัติโพธิสัตว์ สามารถผ่านภัยพิบัติครั้งนี้ไปได้ พระภิกษุศักดิ์สิทธิ์ก็จะมีโอกาสก้าวไปอีกขั้น”

อู๋เป่ย “ที่แท้เป็นภัยพิบัติโพธิสัตว์ของสายพุทธศาสนา!”

หลงยิ่น “คิดจะก้าวผ่านภัยพิบัติโพธิสัตว์ ทำได้เพียงพึ่งพาวาสนา และพึ่งพาวาสนาของผู้คนบนโลก คิดว่าหัวหน้าอู๋ก็คือคนที่พระภิกษุศักดิ์สิทธิ์กำลังรอมั้ง”

อู๋เป่ยอึ้ง “พระภิกษุศักดิ์สิทธิ์รอพึ่งวาสนาของผมอย่างนั้นเหรอ”

หลงยิ่นพยักหน้า “ความจริงพระภิกษุศักดิ์สิทธิ์สามารถก้าวข้ามตั้งแต่เมื่อไหร่ปีก่อน แต่เขาสะกดไว้มาโดยตลอด”

อู๋เป่ยครุ่นคิด หรือว่าพระภิกษุศักดิ์สิทธิ์ทำนายเห็นว่าตนเองจะปรากฏตัวอย่างนั้นเหรอ

ในตอนนั้นเอง ร่างของคนคนหนึ่งปรากฏตัวหน้าวิหาร อู๋เป่ยเพิ่งจะลุกขึ้น คนคนนั้นก็เดินเข้ามาแล้ว ที่แท้คือเจียงซี

เมื่อเห็นอู๋เป่ย เจียงซีพูด “ฉันตามหาคุณตั้งนาน”

อู๋เป่ยให้เธอนั่งแล้วพูด “เจียงซี ท่านนี้คืออาจารย์หลงยิ่น”

เจียงซีมองหลงยิ่นแวบหนึ่ง โดยไม่ได้สนใจเขา

หลงยิ่นก็ไม่ได้รู้สึกกระอักกระอ่วน เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “คำนับโยมเจียง”

เจียงซีพูด “ฉันท่องอินเทอร์เน็ตมาโดยตลอด ตอนนี้สามารถพูดภาษาของพวกคุณแล้ว” เจียงซีในตอนนี้กำลังใช้ภาษาทางการของหลงเหยียน

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณนี่มันอัจฉริยะจริงๆ แค่เรียนก็เข้าใจแล้ว”

เจียงซียังอยากจะพูดอะไร แต่เธอขมวดคิ้วกะทันหัน “ที่นี่มีพลังสายหนึ่งกำลังกดพลังจิตของฉัน!”

อู๋เป่ยหวั่นไหว ก่อนหน้านี้เจียงซีเป็นหุ่นเชิดน้ำแข็ง เขาไม่ได้ตรวจดูอย่างละเอียด พอมาดูวันนี้ เขาพบว่าพลังยุทธ์ของเจียงซีไม่ได้ต่ำเลย อย่างน้อยก็ต้องตี้เซียนขั้นห้า ไม่น่าแปลกใจที่เธอรู้สึกอึดอัด

ตันปาเห็นเจียงซี พูดด้วยรอยยิ้ม “พี่สาว คุณสวยมาก”

อู๋เป่ยเหลือบมอง ‘พระภิกษุศักดิ์สิทธิ์’ ท่านนี้แวบหนึ่ง “แล้วนายอยากได้เธอเป็นเมียหรือเปล่า”

ตันปาเขินอายจนรีบลุกขึ้นโบกมือ “ไม่ๆ พี่สาวเหมือนดอกบัวที่บริสุทธิ์ ได้แค่มองจากระยะไกล”

อู๋เป่ยเคาะศีรษะของเขา “นายนี่มันรู้มากจริงๆ”

หลงยิ่นเห็นการกระทำของอู๋เป่ย เขาตกตะลึงทันที คิดในใจว่านี่เป็นถึงพระภิกษุศักดิ์สิทธิ์ จะมาเคาะหัวของเขาได้อย่างไร