ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 769

เพิ่งออกจากโรงแรม เขาก็มองเห็นหญิงชราคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้ ด้านข้างมีคนไม่น้อยกำลังปลอบเธอ และยังมีคนกำลังโทรแจ้งความ

อู๋เป่ยถามผู้หญิงที่อยู่ด้านข้าง : “พี่สาว คุณยายคนนี้เป็นอะไรเหรอ”

พี่สาวคนนั้นถอนหายใจ : “หลานสาวของเธอหายตัวไป”

อู๋เป่ยนั่งยองๆ แสดงบัตรประจำตัวของตัวเองให้หญิงชราดู พูด : “คุณยาย หลานสาวของคุณหายตัวไปนานแค่ไหนแล้ว”

หญิงชรามองเห็นบัตรประจำตัว รีบพูด : “พ่อหนุ่ม นายรีบช่วยฉันหาหลานสาวของฉันหน่อย เธอเพิ่งอายุสามขวบเอง.....”

อู๋เป่ยให้เธอสงบสติอารมณ์ พูด : “คุณยาย ผมจะช่วยคุณหาหลานสาวกลับมาแน่นอน ตอนนี้คุณช่วยตอบคำถามของผมก่อน”

หญิงชรารีบพยักหน้า อู๋เป่ยถามต่อ : “เด็กสวมชุดอะไร”

“ชุดเดรสสีชมพู มัดผมเปียสองข้างและยางรัดผมสีเหลือง และยังมีอีก เธอสวมรองเท้าแตะสีเหลืองสดใสคู่หนึ่ง” หญิงชราคิดอย่างรอบคอบและตอบอย่างละเอียด

อู๋เป่ย : “หายตัวไปนานแค่ไหนแล้ว หายตัวได้ยังไง”

หญิงชราเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด : “ประมาณสิบนาทีก่อนหน้านี้ ฉันพาหลานสาวออกจากโรงแรม ไปซื้อไอศกรีมร้านตรงข้าม เพิ่งออกจากประตู ก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง อายุสี่สิบกว่า สวมชุดของคนชนบท อุ้มเด็กคนหนึ่งไว้ ท่าทางน่าสงสารอย่างมาก เธอบอกว่าตัวเองไม่มีเงิน มาขอเงินกับฉัน ฉันก็เลยเอากระเป๋าเงินออกมา เตรียมเอาเงินให้เธอนิดหน่อย และในเวลานี้ จมูกของฉันได้กลิ่นหอมจางๆหนึ่งลอยมา หลังจากนั้นก็มึนงงเล็กน้อย เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น ฉันจำไม่ได้เลย รอให้ฉันตั้งสติกลับมาได้ ผู้หญิงคนนั้นและหลานสาวของฉันก็หายตัวไปแล้ว”

พูดถึงตรงนี้ หญิงชราเช็ดน้ำตาอีกครั้ง

อู๋เป่ยถาม : “บนตัวคุณ มีเสื้อที่หลานสาวของคุณใส่หรือว่าอย่างอื่นไหม”

หญิงชรารีบหยิบกิ๊บติดผมการ์ตูนออกจากอ้อมแขนของเธออย่างรวดเร็ว พูด : “นี่เป็นของของหลานสาวฉัน”

อู๋เป่ยรับแล้วมาดม พูด : “คุณยาย คุณรออยู่ที่เดิมก่อน ผมจะช่วยคุณหาหลานสาว”

ช่วงเวลาสิบนาที เด็กน้อยน่าจะไปได้ไม่ไกล เขาสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที สายตาจ้องตรงไปข้างหน้า ยังมีลมหายใจของเด็กน้อยเหลืออยู่ในทิศทางนั้น

เขาไม่กล้าชักช้า รีบตามไปอย่างรวดเร็ว เขาเดินได้เร็วอย่างมาก ไม่นานเราก็ผ่านแยกสัญญาณไฟจราจรหลายแยก

เดินได้ประมาณสามกิโลกว่า เขาเลี้ยวเข้าไปในซอยแห่งหนึ่ง ในซอยโทรมอย่างมาก มีชุมชนสลัมกระจายอยู่สองข้างทางและถนนแคบมาก

เขาเดินไปข้างหน้าสักพักหนึ่ง ปลดปล่อยพลังตาเทพ ค้นหาระยะภายในหลายร้อยเมตร การค้นหาครั้งนี้ ไม่นานก็พบเด็กน้อยคนหนึ่ง ถูกมัดไว้ในห้องหลักของบ้านส่วนตัว ภายในบ้านมีคนสามคน พวกเขากำลังพูดอะไรบางอย่าง มือและเท้าของเด็กน้อยถูกมัด และมีเทปติดอยู่ที่ปากของเธอ นอนอยู่บนโซฟา

อู๋เป่ยไม่ได้เคาะประตู กระโดดเข้าไปในลานบ้านโดยตรง ผลักประตูเข้าไป

เห็นมีคนบุกเข้ามา ผู้ชายที่อยู่ในบ้านสามคนนั้นตกใจอย่างมาก : “แกเป็นใคร”

อู๋เป่ยเหลือบมองเด็กน้อยหนึ่งที สวมชุดเดรส รองเท้าแตะสีเหลือง เปียผมสองข้าง มันเป็นลักษณะของหลานสาวที่หญิงชราอธิบายอย่างแน่นอน

อู๋เป่ยถามอย่างเย็นชา : “พวกแกเป็นผู้ค้ามนุษย์เหรอ”

ทั้งสามคนตะลึง พวกเขาไม่พูดแม้แต่คำเดียว กระโจนเข้ามาหาอู๋เป่ยในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม พวกเขายังไม่ทันเข้าใกล้ ตรงหน้าก็มืดทันที คนล้วนแล้วล้มลงกับพื้น หลังจากนั้นอาเจียนออกมา

อู๋เป่ยไม่สนใจพวกเขา แก้เชือกของเด็กน้อย ฉีกเทปออก พูด : “หนูไม่ต้องกลัว ฉันเป็นคนที่คุณยายของหนูส่งมา”

เด็กน้อยมีหน้าตาที่สวยอย่างมาก เดิมทีเธอเตรียมจะร้องไห้ ได้ยินว่าคุณยายเป็นคนส่งมา ถามทันที : “คุณเป็นคนที่คุณยายส่งมาเหรอ”

อู๋เป่ยพยักหน้า จับมือน้อยของเธอและพูด : “ไปกันเถอะ น้าจะไปหนูไปหาคุณยาย”

แม้ว่าเด็กน้อยจะอายุแค่สามขวบ แต่ว่ากลับฉลาดอย่างมาก : “คุณน้า คนร้ายเหล่านี้ล่ะ พวกเราแจ้งความจับพวกเขาไหม”

อู๋เป่ยหัวเราะออกมา พยักหน้าพูด : “ใช่ ต้องจับพวกเขา”