ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 768

คุณป้าสวมชุดราตรีพยักหน้า : “การเรียนแพทย์ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องใช้เวลาสิบกว่าปีถึงจะสามารถปลูกฝังคนที่มีพรสวรรค์อย่างนายออกมาหนึ่งคน นายกลับไปพิจารณาให้ดี แม้ว่าโรงพยาบาลของป้าจะสู้โรงพยาบาลใหญ่ไม่ได้ แต่การรักษาก็ไม่ได้แย่ไปกว่าโรงพยาบาลใหญ่ๆ”

จางลี่พูดด้วยรอยยิ้ม : “เสี่ยวเป่ย ฉันจะแนะนำให้นายรู้จักสักหน่อย คนนี้คือคุณป้าซุนเสี่ยวหง ป้าซุนของนายแต่งเข้าตระกูลผู้มั่งคั่งของไห่เฉิง เธอเป็นหนึ่งในสี่พี่น้องของพวกเราที่โชคดีที่สุด”

คุณป้าสวมชุดราตรีรีบโบกมือ พูดด้วยรอยยิ้ม : “พี่ลี่ คุณอย่าหัวเราะฉันเลย ดังสุภาษิตที่ว่า เมื่อแต่งเข้าสู่ตระกูลที่ร่ำรวยก็จะอยู่ลึกราวกับทะเล หลายปีที่ผ่านมาชีวิตของฉันเป็นยังไง ตัวฉันเข้าใจดีที่สุด”

อู๋เป่ยและอู๋เหมยรีบพูด : “คุณป้าซุนสวัสดี”

จางลี่ชี้ไปทางคุณป้าสวมชุดเดรสคนนั้น : “เสี่ยวเป่ย คนนี้คือคุณป้าหยวนเสี่ยวเจิน ครอบครัวของป้าหยวนของนายทำงานด้านวิศวกรรม”

ดูเหมือนว่าหยวนเสี่ยวเจินจะชอบอู๋เป่ยเป็นพิเศษ เธอกวักมือเรียกเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมา อายุยี่สิบเอ็ด การแต่งตัวมีความพังค์เล็กน้อย การแต่งหน้าแบบสโมคกี้ ต่างหู และลุคที่หนามากสามารถให้คะแนนได้ครึ่งต่อครึ่ง หน้าตาไม่เลว

หยวนเสี่ยวเจิน : “ฮั๋นซวง นี่คือป้าจางของเธอ และลุงอู๋”

ฮั๋นซวงดูเหมือนจะฝืนเล็กน้อย เธอพยักหน้า และพูดไม่ชัดเจน : “สวัสดีคุณป้า สวัสดีคุณลุง”

พูดจบเตรียมจะจากไป ถูกหยวนเสี่ยวเจินดึงเอาไว้อีกครั้ง : “คนนี้คืออู๋เป่ย เขาได้รับปริญญาเอกสองใบจากมหาวิทยาลัยหวาชิง คนหนุ่มสาวอย่างพวกเธอทำความรู้จักให้มากๆ”

อู๋เป่ยหัวเราะ : “สวัสดีฮั๋นซวง”

ฮั๋นซวงเหลือบมองอู๋เป่ยหนึ่งที ยื่นมือออกไปจับมือกับเขา : “สวัสดี” พูดจบก็หันตัวแล้วจากไปเลย เห็นได้ชัดว่าเธอไม่สนใจที่จะทำความรู้จักกับอู๋เป่ย

หยวนเสี่ยวเจินโกรธอย่างมาก : “น่าโมโหจริงๆเลย!”

ซุนเสี่ยวหง : “บ้านของฉันก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน ช่างเถอะ แล้วแต่พวกเขาเลย”

จากนั้นจางลี่แนะนำคุณป้าสวมชุดกี่เพ้าคนนั้น : “คนนี้คือคุณป้าหยางฮุย ป้าหยางของนายบริษัทที่ได้รับการจดทะเบียนอย่างถูกต้องแห่งหนึ่ง เป็นหญิงแกร่งของพวกเรา”

หยางฮุยพูดด้วยรอยยิ้ม : “พี่ลี่ คุณอย่าพูดแบบนี้สิ ท่ามกลางพวกเรา คุณเป็นคนที่มีความสุขที่สุด ลูกชายรู้เรื่องและเชื่อฟังขนาดนี้ แข็งแกร่งกว่าพวกเราเยอะ”

หยวนเสี่ยวเจินถอนหายใจ : “ใช่แล้ว คุณดูคนที่บ้านของฉันคนนั้นสิ ไม่มีความรู้และไม่มีทักษะ เรียนมหาวิทยาลัยได้ครึ่งหนึ่งก็ไม่อยากเรียนแล้ว วันๆเอาแต่เล่นดนตรีอะไรก็ไม่รู้กับคนกลุ่มนั้น”

ซุนเสี่ยวหง : “ลูกชายของฉันมีแรงบันดาลใจมาก แต่น่าเสียดาย ที่เขาเรียนหนังสือไม่เก่ง ตอนนี้ ฉันให้เขาหาประสบการณ์จากธุรกิจของครอบครัว”

หยางฮุยลูบใบหน้าเล็กของอู๋เหมย พูด : “เด็กผู้หญิงคนนี้หน้าตาสวยจริงๆ ดูคล้ายพี่ลี่ในตอนนั้นเล็กน้อย”

หยวนเสี่ยวเจินถาม : “อู๋เหมย เธอเรียนมัธยมปลายชั้นไหน”

อู๋เหมย : “คุณป้า ฉันเรียนม.สาม”

“เกรดเฉลี่ยเป็นยังไงบ้าง” หยวนเสี่ยวเจินถามด้วยรอยยิ้ม

อู๋เป่ย : “เสี่ยวเหมยฉลาดกว่าผม ผลสอบก่อนหน้านี้หลายครั้ง เธอล้วนแล้วสอบได้ที่หนึ่งของเมือง มหาวิทยาลัยหวาชิงและมหาวิทยาลัยเทียนจิงต่างส่งจดหมายเชิญให้เธอไปเรียน เพียงแต่เสี่ยวเหมยยังอยากเรียนมัธยมอีกหนึ่งปี ดังนั้นเลยปฏิเสธไป”

คุณป้าทั้งสามอดไม่ได้ที่จะชื่นชม รู้สึกว่าจางลี่มีลูกชายและลูกสาวแบบนี้ ช่างมีความสุขและไร้กังวลจริงๆ

คุยกันสักพักหนึ่ง คนหลายคนหาที่นั่งแล้วนั่งลง เพื่อนร่วมชั้นเก่าบางคนเข้ามาทักทายกัน บางคนจางลี่จำไม่ได้แล้ว ต้องใช้เวลานานถึงจะนึกออก

คนหลายคนเพิ่งนั่งลง ก็ได้ยินเสียงที่ไม่ลงรอยกันดังขึ้น : “หลักเกณฑ์แวดวงของพวกเรากำลังลดลงเรื่อยๆแล้วนะ ไม่ว่าใครก็สามารถเข้ามาได้”

อู๋เป่ยมองเห็นที่ไม่ไกล หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งพาชายหนุ่มสองคนเข้ามา ผู้คนรอบตัวเธอยืนขึ้นเพื่อทักทายเธอ

มองเห็นเธอ สายตาของจางลี่รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย หลบสายตาอีกฝ่ายโดยสัญชาตญาณ

ซุนเสี่ยวหงขมวดคิ้วเล็กน้อย พูด : “วังเจียวหลง คำพูดของคุณหมายความว่ายังไง”

ผู้หญิงที่ชื่อวังเจียวหลงคนนี้เดินไปทางจางลี่ที่อยู่ไม่ไกล พูด : “ใช่ไหมล่ะ แวดวงของพวกเรานี้ มีแต่คนร่ำรวยและมีเกียรติ ตอนนี้แม้แต่คนว่างงานก็เข้ามาได้ หรือว่าไม่ใช่หลักเกณฑ์ลดลงเหรอ”

หลายปีก่อนวังเจียวหลงเคยสอบถามสถานการณ์ของจางลี่ เธอเป็นเพียงพนักงานธรรมดาคนหนึ่ง นอกจากนี้ยังถูกเลิกจ้าง ชีวิตตกต่ำอย่างมาก

หยวนเสี่ยวเจินยืนหยัดเพื่อจางลี่ พูด : “คนว่างงานแล้วทำไม ลูกชายและลูกสาวของจางลี่ พวกเขาทั้งหมดเป็นนักเรียนชั้นนำจากหวาชิงและเทียนจิง คุณสู้ได้เหรอ”

วังเจียวหลงเลิกคิ้วขึ้น : “หยวนเสี่ยวเจิน คุณมองให้ดีว่าที่นี่มีคนอะไรบ้าง มีทั้งผู้มีชื่อเสียงในโลกธุรกิจและเป็นชนชั้นสูงในอาชีพราชการ พวกคุณให้คนอย่างจางลี่เข้ามามันเหมาะสมเหรอ”