ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 790

"ตู้ม"

เสียงดังดังขึ้น หลู่จ้านถูกกระแทกจนกระเด็นไปหลายเมตร หลังจากแน่นิ่ง แสงบนร่างกายของเขาก็ค่อยๆ จางลง ออร่าของอู๋เป่ยแข็งแกร่งขึ้น เขาเริ่มโจมตีหลู่จ้านอีกครั้ง

ความแข็งแกร่งของร่างกายหลู่จ้านแทบจะไม่เหลือ เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะต่อสู้ แต่ทันทีที่เขาตั้งหลักได้ เขาก็ถูกอู๋เป่ยเตะกระเด็นล้มลงไปที่ด้านล่างของเวที

ทุกคนตกตะลึงหลู่จ้านแพ้งั้นหรอ?

เมื่อเป็นอย่างนั้นทำให้ไม่มีใครกล้าท้าทายเขา เวทีของถูกทิ้งร้าง ไม่มีแม่แต่ใครมาดูด้วยซ้ำ

อู๋เป่ยไม่สนใจ เขาขยับเก้าอี้แล้วนั่งบนเวทีเพื่อรอผู้ท้าชิงคนต่อไป

เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ทุก ๆ 15 นาที เขาจะได้รับหนึ่งคะแนน แต่ถึงเป็นอย่างนั้นคะแนนมันก็น้อยกว่าการต่อสู้ตัวต่อตัวกับคนอื่นอยู่ดี

หลังจากรออยู่หนึ่งชั่วโมง อู๋เป่ยได้คะแนนแค่สี่คะแนนเท่านั้น ในขณะเดียวกันผู้ท้าชิง ประมาณสี่ห้าคนที่ได้มีการท้าชิงกับคนอื่น ทำคะแนนอย่างต่ำก็ 40-50 คะแนน

อู๋เป่ยเริ่มเบื่อ เขากระโดดลงจากเวทีไปท้าผู้ท้าชิงอันดับ 2 ทันที

ผู้ท้าชิงคนที่สองคือศิษย์ของสำนักว่านโม๋ เขาเต็มไปด้วยพลังปีศาจและเขามีพละกำลังมากล้น เขาเป็นคู่แข่งที่เก่งกาจของหลู่จ้าน ชายคนนี้สูงกว่าสองเมตรครึ่ง สวมชุดเกราะสีดำหนักและถือค้อนทองแดงในมือราวกับสัตว์ร้าย

ก่อนหน้านั้นเขาได้ทำคนตายและบาดเจ็บไป 4 คน ผู้ไม่มีคนกล้าท้าเขาอยู่ครึ่งชั่วโมง

เมื่อเห็นผู้ท้าชิงหมายเลข 1 เดินมาหาเขา เขาก็ยิ้มเย็น: "นี่ถ้าคุณไม่มา ฉันก็จะไปหาคุณเองนะเนี่ย!"

อู๋เป่ย: "ไม่มีใครมาท้าฉัน ตอนนี้ฉันว่างมาก เริ่มเลยมั้ย"

ศิษย์สำนักว่านโม๋คำรามอย่างดุเดือด ค้อนทั้งสองก็เควี้ยงมาทางอู๋เป่ยเหมือนอุกกาบาตสองลูก ค้อนลอยมาอย่างรวดเร็ว

อู๋เป่ยหลบไปทางซ้าย แต่ทันใดนั้น ค้อนที่อยู่ข้างหลังก็ก็ความเร็วขึ้นและกระแทกโดนค้อนอันแรก ค้อนทั้งสองเปลี่ยนทิศทางและหันมาโจมตีอู๋เป่ย

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว เขายืนให้มั่น เขาใช้มือซ้ายขวาคว้าค้อนเอาไว้ แรงมหาศาลทำให้เขาแกว่งไปมา จากนั้นเขาก็หมุนตัวไปรอบๆ และขว้างค้อนออกไป

"ตู้ม!"

ค้อนทะลุอากาศ ทะลุความเร็วของเสียงจนเกิดเสียงฟ้าร้อง ความเร็วนั้นเร็วกว่าตอนที่มันมา

ชายร่างยักษ์ผงะ เขาเลียนแบบท่าอู๋เป่ยและต้องการจับค้อนนั่น แต่ทันทีที่มือของเขาสัมผัสกับค้อน แขนของเขาก็รู้สึกชา จากนั้นเขาก็รู้สึกเจ็บที่หน้าอกและปลอวไปกับค้อน ทันใดนั้นค้อนอันที่สองก็เข้ามากระแทกไหล่ซ้ายของเขา

เขาคร่ำครวญ ไม่ทันที่เขาจะตั้งหลัก เขาก็ตกจากเวทีประลองและแน่นอนว่าเขาแพ้

อู๋เป่ยหยุดมองเขาและเดินไปที่เวทีที่สาม

ต้องบอกว่าแชมป์เปี้ยนแต่ละคนนั้นเก่งกาจมาก ไม่มีคนไหนที่อ่อนแอ การเอาชนะพวกเขาไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เขาเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นพระเจ้าที่มีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะเอาชนะ

ด้วยเหตุนี้ อู๋เป่ยกวาดชัยชนะไปตลอดทาง เอาชนะแชมป์เปี้ยนที่เหลือทั้งเก้าคนได้ทั้งหมด และได้รับคะแนนหนึ่งร้อยสิบคะแนน เมื่อรวมกับคะแนนยี่สิบสี่คะแนนก่อนหน้านี้ ก็รวมเป็นคะแนนทั้งสองร้อยสี่คะแนน

แต่ว่าอาศัยแค่คะแนนเขาก็ไม่แตกต่างอะไรจากคนอื่นเท่าไหร่เพราะแชมป์เปี้ยนคนอื่นก็ได้คะแนนพอ ๆ กับเขา พวกเขาไม่เพียง แต่ท้าทายแชมป์เปี้ยนคนอื่น แต่ยังมีคนมาท้าทายพวกเขาอยู่ตลอดเวลา

อู๋เป่ยสงสัยว่าคนที่มาท้าพวกเขาถูกติดสินบนและจงใจให้คะแนนคนแข่ง ดังนั้นคะแนนของอู๋เป่ยจึงยังไม่ใช่คะแนนสูงที่สุด นี่ยังไม่รวมคะแนนโบนัส แต่เขาไม่สนใจ เขามีคะแนนโบนัสในการทดสอบสามครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่ใช่อันดับแรก แต่เขาต้องอยู่ในสามอันดับแรกอย่างแน่นอน

ข้างล่างเวทีการประลอง เหวินเซิ่งยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า "ปรมาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุอู๋เป็นอัจฉริยะจริงๆ ไม่เพียงแต่เขามีความสามารถในการเล่นแร่แปรธาตุ แต่เขายังเก่งกาจในศิลปะการต่อสู้อีกด้วย"