ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 796

ชายแซ่เฝิงมีใบหน้าที่บิดเบี้ยว ตะโกนใส่อู๋เป่ย : “ตกลงแกจะทำอะไรฉัน”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ตอนนี้แกเจ็บปวดมากใช่ไหม ฉันจะสอนวิธีให้แก ตบหน้าของแกแรงๆ ตบข้างซ้ายก่อน แล้วค่อยตบข้างขวา”

“ให้อภัยคนได้ก็ให้อภัยคนเถอะ ล้วนแล้วเป็นคนเส้นทางเดียวกัน เอาแบบนี้ไว้หน้าผม แล้วปล่อยเขาไป”

ด้านหลังของชายแซ่เฝิง ชายชราผมขาวพูดอย่างไม่แยแส เขาสวมชุดถังผ้าไหมสีขาว ใบหน้าใหญ่ หูใหญ่ ดูทรงพลัง สง่างามอย่างมาก

อู๋เป่ยมองหนึ่งที คาดไม่ถึงว่าชายชราคนนี้จะเป็นปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์ท่านหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเล็กน้อย ต้องรู้ว่า ปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์น้อยอย่างมาก ภายในเวลาอันสั้นชายแซ่เฝิงคนนี้ก็เชิญมาหนึ่งท่าน จะเห็นได้ว่ามีความสามารถอยู่บ้าง

“เรื่องของผม คุณไม่ต้องยุ่ง” เขาพูดอย่างไม่แยแส พูดจบปลดปล่อยพลังหมัดปรารถนาออกมา

ร่างกายของชายชราสั่น ราวกับกำลังเผชิญกับเหว บนหน้าผากมีเหงื่อเย็นไหลออกมา เขาโค้งคำนับลึกๆหนึ่งที : “ไม่รู้ว่าปรมาจารย์อยู่ที่นี่ เสียมารยาทแล้ว!”

ด้วยพลังยุทธ์ของเขา เพียงแค่รู้ว่าอู๋เป่ยครอบครองหมัดปรารถนา แต่ไม่รู้ถึงส่วนลึกในพลังยุทธ์ของอู๋เป่ย

อู๋เป่ย : “คนผู้นี้รนหาเรื่องเอง ผมจะต้องลงโทษเขาอย่างแน่นอน คุณไปได้แล้ว”

ชายชราไม่กล้าพูดมาก หันหน้าให้กับอู๋เป่ยแล้วถอยไปอย่างช้าๆ ถอยไปได้สิบกว่าก้าว เขาค่อยหันตัวอย่างรวดเร็ว รีบหนีออกจากสถานที่

ชายแซ่เฝิงตกใจอย่างมาก เขาใช้เงินจำนวนมากเพื่อขอให้เพื่อนเชิญชายชราคนนี้มา อีกฝ่ายก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในอวิ๋นจิงเช่นกัน คิดไม่ถึงว่าจะหนีไปแบบนี้

ชายแซ่เฝิงไม่ตายใจ พูดอย่างดุร้าย : “แกรอเอาไว้เลย ฉันจะเรียกคนมาอีก!”

หลังจากชายแซ่เฝิงไป มีคนอยู่นอกประตูหลายคน หนึ่งในนั้นคือเจ้าของโรงเรียนอนุบาลสองภาษา เป็นชายวัยกลางคนที่ร่ำรวยอย่างมาก

ชายวัยกลางคนเฝ้าสังเกตอู๋เป่ยตลอดเวลา เห็นว่าเขาไม่เห็นเถ้าแก่เฝิงอยู่ในสายตา การประเมินภายในใจที่มีต่อเขาสูงขึ้นมาก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พูด : “คุณผู้ชายท่านนี้ ต้องขออภัยจริงๆ เป็นเพราะพวกเราดูแลไม่ทั่วถึง ทำให้คุณเดือดร้อน ผมต้องการมาขอโทษคุณ โปรดให้อภัยด้วย!”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “การขอโทษต้องมีความจริงใจ คุณไปไล่ลูกชายของคนแซ่เฝิงออกไปสะ”

สีหน้าของชายวัยกลางคนดูแย่อย่างมาก พูด : “คุณผู้ชายท่านนี้ คุณวางใจได้เลย ผมสามารถเข้าใจได้ แต่เถ้าแก่เฝิงเป็นหนึ่งในนักลงทุนในโรงเรียนอนุบาลของพวกเรา ไล่ลูกชายของเขาออก เกรงว่าเป็นเรื่องยาก”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ไล่ออกหรือไม่ แล้วแต่คุณเลย ที่ของโรงเรียนอนุบาลน่าจะเช่ามาใช่ไหม นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ค่าเช่าจะเพิ่มขึ้นสิบเท่า”

ชายวัยกลางคนตกใจเล็กน้อย เขาพูด : “คุณผู้ชาย โรงเรียนอนุบาลของพวกเราเซ็นต์สัญญากับไป๋หลงหวานกรุ๊ปแล้ว ค่าเช่าจะไม่เปลี่ยนแปลงตามความต้องการ”

อู๋เป่ย : “ผมบอกว่าเปลี่ยน ก็ต้องเปลี่ยน”

และในเวลานี้ คนกลุ่มหนึ่งเข้ามาด้วยความเร่งรีบ คนที่เป็นผู้นำเป็นประธานของไป๋หลงหวานกรุ๊ป ชื่อเหรินเหลียง

เหรินเหลียงเคยเห็นอู๋เป่ยแค่หนึ่งครั้ง เป็นเพียงการเห็นจากที่ไกลเท่านั้น ตำแหน่งของเขาได้รับการแต่งตั้งจากถังจื่อยี่ เขารู้ว่าวิลล่าซอยหนึ่งเป็นของอู๋เป่ย ดังนั้นก็เลยให้ รปภ. เฝ้าเอาไว้ เพียงแค่พบว่าอู๋เป่ยกลับมา แจ้งให้เขาทราบทันที

เมื่อวาน รปภ. พบว่าอู๋เป่ยกลับมา แจ้งให้เหรินเหลียงทราบทันที เพียงแต่เหรินเหลียงกำลังคุยธุรกิจอยู่ที่มณฑลอื่น จนกระทั่งวันนี้ค่อยกลับไป๋หลงหวานด้วยความเร่งรีบ หวังว่าจะได้พบอู๋เป่ยสักครั้ง

“เถ้าแก่!” เหรินเหลียงรีบเข้ามา โค้งคำนับลึกๆ

อู๋เป่ยไม่มีความทรงจำอะไรของเขา : “คุณคือ”

เหรินเหลียงพูดด้วยรอยยิ้ม : “เถ้าแก่ ผมชื่อเหรินเหลียง ผมเป็นผู้รับผิดชอบด้านการบริหารจัดการไป๋หลงหวานกรุ๊ปในตอนนี้”

ทันทีที่เขาพูด อู๋เป่ยก็นึกขึ้นได้ พูด : “ที่แท้เป็นคุณนี่เอง คุณมาได้พอดีเลย พรุ่งนี้จะทำการขึ้นค่าเช่าของโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้”

เหรินเหลียงอึ้งไปเลย เขาเหลือบมองเถ้าแก่ของโรงเรียนอนุบาลหนึ่งที ไม่มีความทรงจำอะไร พูด : “เถ้าแก่ เพิ่มเท่าไหร่”

“สิบเท่า” อู๋เป่ยพูด

เหรินเหลียงไม่มีความลังเลใดๆ พูด : “รับทราบ ผมจะให้คนไปจัดการเดี๋ยวนี้”

เถ้าแก่ของโรงเรียนอนุบาลตะลึงไปเลย เขาเคยพบเหรินเหลียงที่งานประชุมแห่งหนึ่ง แน่นอนรู้ตัวตนของเขา รีบพูด : “ประธานเหริน พวกเราเซ็นต์สัญญากันแล้วนะ พวกคุณจะเปลี่ยนแปลงค่าเช่าตามความต้องการไม่ได้”