ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 81

โม่ซิวมองดูอยู่ด้านข้างด้วยความชื่นชมอย่างมาก และพูดซ้ำ ๆ ว่า “เทคนิคการรักษาของคุณอู๋ นั้นลึกลับและมีประสิทธิภาพจริง ๆ ฉันได้เปิดโลกทัศน์แล้ว”

อู๋เป่ย “โม่เหล่าพูดเกินไปแล้ว อันที่จริงแล้วถ้าไม่ใช่เพราะเห็ดเลือดมีพิษ คุณน่าจะรักษาไป๋เหล่าได้นานแล้ว”

โม่ซิวยิ้มฝืนยิ้ม “ผิดครั้งแรก ครั้งต่อไปก็จะผิดไปเรื่อย ๆ นะ ”

ในขณะนี้ มีคนรับใช้เข้ามาและพูดว่า “นายท่าน เซียไท่หู่อยู่ข้างนอกเพื่อขอพบท่านครับ”

เซียไท่หู่ ? ไป่จ่านโซ่ว คิดอยู่ครู่หนึ่ง “ทำไมเขาถึงมาแล้วล่ะ ? เชิญเข้ามา！”

หลังจากนั้นไม่นาน เซียไท่หู่ ซึ่งตัวเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นและหน้าซีดพุ่งเข้ามาคุกเข่าลงต่อหน้าอู๋เป่ย “นายท่านอู๋ ! ช่วยผมด้วย ผมเจ็บจะตายอยู่แล้ว……”

เขาสั่งน้ำมูกและน้ำตาไหล เจ็บเกินทน ตายไปจะยังดีเสียกว่า ! เขามีอาการบาดเจ็บทั่วร่างกาย ซึ่งทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรง จากการทำร้ายตัวเอง และกระดูกบางส่วนก็หักแล้ว

อู๋เป่ยมองไปที่เซียไท่หู่อย่างเฉยเมยและพูดว่า “ทำไมไม่ไปหาหมอล่ะ? ที่นี่มีหมอเทวะอยู่คนหนึ่ง นายอยากลองไหม ? ”

“ไม่ลอง ไม่ลอง ท่านช่วยผมด้วยเถอะ! ” เซียไท่หู่ร้องไห้หลั่งน้ำตา เขาไม่สามารถทนมันได้อีกแล้ว ความเจ็บปวดเป็นสิ่งที่มนุษย์ไม่สามารถทนได้ !

อู๋เป่ยพูดเบา ๆ “ช่วยนายได้อยู่แล้ว ตามฉันมา”

เขาเดินไปข้างหน้า มีคนมาประคองเซียไท่หู่แล้วเดินออกไปด้วยกัน

ทุกคนมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง หมอเทวะอู๋ผู้นี้ น่าทึ่งจริง ๆ จักรพรรดิของเมืองนี้ กลับมาขอร้องเขาแบบนี้ !

สีหน้าของไป่จ่านหลิงไม่ค่อยดี เมื่อครู่ตัวเองไม่ได้คุกเข่าให้อู๋เป่ยไปแล้วเหรอ ?

“จ่านหลิง “ต้ากังหลี่ จู่ ๆ ไป๋จื่อกุยก็พูดขึ้น”

ไป่จ่านหลิงรีบเดินไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ท่านพ่อ”

“คุกเข่าลง ! ” ไป๋จื่อกุยพูดเสียงดัง ตอนนี้เขาได้ฟื้นฟูพลังมา 50 % แล้ว และเสียงของเขาราวกับฟ้าร้อง

สีหน้าของไป่จ่านหลิงซีดลงด้วยความตกใจ เขามีพี่น้องห้าคน เขาถูกทุบตีมากที่สุดตั้งแต่ยังเด็ก ดังนั้นเขาจึงกลัวพ่อมาก ตอนนี้เขาจึงคุกเข่าลงโดยไม่ลังเล

ไป๋จื่อกุยเยาะเย้ย“แม้ว่าฉันจะขยับไม่ได้ แต่ฉันก็ได้ยินการสนทนาของแกอย่างชัดเจน แกช่างกล้านะ แกต้องการที่จะขโมยเซว้จือของหมอเทวะอู๋และฆ่าเขา ? นี่แกพยายามที่จะฆ่าพ่อไม่ใช่เหรอ ? ”

ไป๋จ่านหลิงกำลังจะร้องไห้ “ท่านพ่อ ผม……ผมผิดไปแล้ว”

“วันนี้ถ้าไม่ใช่เพราะหมอเทวะที่ใจกว้างท่านนี้ ฉันคงตายแน่ ! “ใบหน้าของไป๋จื่อกุยเต็มไปด้วยความโกรธ “แกมันเป็นไอ้สารเลว ! ”

ไป่จ่านโซ่วพูดอย่างรวดเร็ว “ท่านพ่อ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว นอกจากนี้ น้องรองเขาก็คุกเข่าลงขอโทษหมอเทวะอู๋แล้ว”

ไป๋จื่อกุยถอนหายใจ “พวกแกนี่นะ ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเลยจริง ๆ ! หมอเทวะอู๋คนนี้ ไม่ธรรมดานะ ! ”

ไป่จ่านหลิงและคนอื่น ๆ ตกใจ “ท่านพ่อ ท่านรู้จักหมอเทวะอู๋คนนี้เหรอ ? ”

ไป๋จื่อกุยดูจริงจัง : “แม้ว่าฉันจะไม่รู้ที่มาของเขา แต่ฉันไม่ได้ตาบอด และฉันก็รู้สึกได้ว่าวิธีการหายใจของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก ! มันดีกว่าวิธีการหายใจไท่ไป๋ของตระกูลไป๋ของฉันด้วยซ้ำ ! ”

การแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไป วิธีการหายใจระดับบนเหนือตระกูลไป๋ ? มันเป็นวิธีการแบบไหนกันนะ ?

ไป๋จ่านหลิงตบขาของเขา “ไม่น่าแปลกใจ ! สวี่เหล่าซานหันมาต่อต้านฉันเพราะเขา* และเกือบจะลงมือแล้ว ! นี่มันไม่ได้หมายความว่า พลังที่อยู่เบื้องหลังหมอเทวะอู๋ และยังอยู่เหนือตระกูลไป๋ของฉันเหรอ ? ”

ไป๋จื่อกุยเยาะเย้ย “แกก็ยังพอมีสมองอยู่บ้าง การนั่งและหายใจด้วยวิธีเช่นนี้ หมอเทวะอู๋จะเป็นคนธรรมดาได้อย่างไร ?