ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 812

อู๋เป่ยพูด : “ใครบอกให้แกพูดมาก ถ้าหากแกไม่พูด ฉันก็ไม่มีทางฆ่าแก”

เจ้าของหัว มีพลังยุทธ์ที่ไม่อ่อนแอ เป็นตี้เซียนหยางบริสุทธิ์คนหนึ่ง อย่างไรก็ตามเขาอยู่ต่อหน้าปรมาจารย์กษัตริย์เที่ยงแท้อย่างเหยียนหยางแบบนี้ ไม่คู่ควรแก่การพูดถึงด้วยซ้ำ! พูดตัดหัวภายในพริบตา!

อู๋เป่ยพูดเสียงดัง : “ทุกคนเดินทางมาไกล ทำไมไม่ขึ้นมาดื่มชาบนเกาะล่ะ”

สิ้นสุดเสียง เสียงที่ไม่มีตัวตนอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น : “อู๋เป่ย คืนนี้แกต้องตายสถานเดียว ไม่มีใครสามารถช่วยแกได้!”

อู๋เป่ย : “ใช่ไหม น่าเสียดายแกไม่ได้เห็นแล้ว เพราะว่าแกจะต้องตายทันที”

“ซิ่ว!”

ห่างออกไปไม่กี่ไมล์ในน้ำ งูน้ำตัวหนึ่งวิ่งขึ้นมาจากน้ำ รัดตัวของชายคนหนึ่งในชุดคลุมสีดำเอาไว้ เขาครอบครองพลังยุทธ์ของผู้เที่ยงแท้ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้างูน้ำ กลับไม่มีพลังต่อต้านใดๆ

งูน้ำสบัดหนึ่งที โยนเข้าลงไปในม่านน้ำ ตกลงมาอยู่ใต้เท้าของอู๋เป่ย

อู๋เป่ยสวดคาถาหนึ่งบท แสงสีม่วงพุ่งออกมาและมัดชายในชุดคลุมสีดำเอาไว้ แสงสีม่วงคือเชือกทองสีม่วงที่ตงหวงมอบให้เขา สิ่งนี้สามารถเปิดใช้งานได้โดยใช้เพียงคาถา สะดวกอย่างมาก

ชายในชุดคลุมสีดำถูกมัดไว้และขยับตัวไม่ได้ สีหน้าดูแย่อย่างมาก เขาจ้องอู๋เป่ยและด่า : “แกไอ้สารเลว!”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ตบปาก”

องครักษ์หลงเว่ยนายหนึ่งปรากฏตัว ตบไปที่หน้าของเขาหนึ่งที ครั้งนี้ ราวกับว่าถูกภูเขาเหล็กพัด ชายคนนั้นบินไปหลายสิบเมตร ศีรษะของเขาแบนไปเลย

องครักษ์หลงเว่ยตามไปทันที ยกเขามาอยู่ต่อหน้าอู๋เป่ยอีกครั้ง

อู๋เป่ยมองไปที่ชายชุดดำที่ตกตะลึง พูด : “ตอนนี้สามารถพูดดีๆได้หรือยัง”

ในที่สุดชายชุดดำก็ตระหนักได้ ชีวิตของเขาอยู่ในมือของอู๋เป่ย ไม่กล้าหยิ่งผยองอีกต่อไป พูด : “แกอยากทำอะไร”

อู๋เป่ยมองเขา ถาม : “แกเป็นใคร”

อีกฝ่าย : “ฉันเป็นผู้ฝึกฝนไร้สังกัดที่อาศัยอยู่อย่างสันโดษในประเทศเหยียนหลง ชื่อลู่หวู่ ช่วยกองกำลังต่างๆจากดินแดนแห่งเซียนทำเรื่องโดยเฉพาะ”

“ใครเป็นคนสั่งให้แกมาฆ่าฉัน” เขาถามต่อ

ลู่หวู่พูด : “ฉันจะบอกแก แต่แกต้องไว้ชีวิตฉันนะ”

อู๋เป่ย : “แน่นอน ขอแค่แกพูดความจริง”

ลู่หวู่ : “ฉันได้รับคำสั่งจากคนกลางที่นั่นอีกครั้ง ดังนั้นเลยไม่รู้ว่าใครเป็นคนว่าจ้าง”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว : “ไม่รู้เหรอ อย่างนั้นแกมีประโยชน์อะไรกับฉัน”

ลู่หวู่ : “ช่วยฟังผมพูดจบก่อน แม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนว่าจ้าง แต่ฟังจากคนกลาง ต้องการฆ่าคุณมีกองกำลังอย่างน้อยสี่กองกำลัง”

อู๋เป่ยไม่พอใจทันที ตัวเองถูกเห็นความสำคัญเกินไปแล้วมั้ง

เขาถามต่อ : “แกยังรู้อะไรอีก”

ลู่หวู่ : “เมื่อกี้ตอนที่ผมอยู่ข้างนอก เจอคนกำลังตั้งค่ายกลสังหารอยู่ใกล้ๆ พวกเขาต้องการล้อมรอบทั้งเกาะ ฆ่าทุกคนบนเกาะด้วยค่ายกลสังหาร”

อู๋เป่ย : “แกรู้จักคนตั้งค่ายกลไหม”

ลู่หวู่ : “น่าจะเป็นปรมาจารย์ค่ายกลของสำนักเซินโจ่ว”

อู๋เป่ยหรี่ตาลง สำนักเซินโจ่วเหรอ

ลู่หวู่ดูเหมือนจะรู้สึกว่าข้อมูลที่เขาให้น้อยเกินไป กลัวว่าอู๋เป่ยยังต้องการฆ่าเขาอีก จึงพูดต่อ : “คุณชายอู๋ ผมยังรู้อีกเรื่องหนึ่ง คนที่มา ยังมีสุดยอดมือสังหารปรมาจารย์อันดับห้าในรายนามเซียนอีกคน ชื่อว่าหน้าผี”

“แกรู้จักเขาเหรอ”

“คนผู้นี้มักจะสวมหน้ากากผีตลอดเวลา ดังนั้นผมสามารถจำเขาได้ทันที” ลู่หวู่พูด “พลังของคนผู้นี้ เหนือกว่าผมอย่างแน่นอน สิ่งที่ฝึกฝนน่าจะเป็นวิชานินจา”

อู๋เป่ยบ่มพึมพำ : “นินจาเหรอ น่าสนใจ!”

หลังจากนั้นเขาพูดกับลู่หวู่ : “ตอนนี้ ฉันให้แกสองทางเลือก ทางเลือกที่หนึ่ง ฉันจะฆ่าแกตายเดี๋ยวนี้ ทางเลือกที่สอง แกอยู่บนเกาะนี้สิบปี เป็นคนรับใช้”

ลู่หวู่พูดทันที : “ผู้น้อยเลือกทางเลือกที่สอง!”