ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 824

จริงๆแล้วอู๋เจิ้นตงรู้สึกกังวลมาก เพราะเขาถูกแยกจากพ่อแม่เมื่อตอนยังเด็กมาก และนับตอนนี้ก็ผ่านไปแล้วสิบกว่าปี

ในเวลานี้หลี่อวิ๋นโต้ว และภรรยาของเขาต่างก็อยู่ที่คฤหาสน์ของยามะ คู่สามีภรรยากังวลมาก และหลี่อวิ๋นโต้วก็ได้ให้คนออกไปดูเป็นครั้งคราว ถามอู๋เป่ยว่าทำไมยังมาไม่ถึงสักที

ในมือถืออู๋เป่ยพูดไม่ชัดเจน หลี่อวิ๋นโต้วก็ยังไม่รู้เลยว่าลูกชายตัวเองที่สูญเสียไปหลายปี ทำไมถึงตายแล้วฟื้นคืนชีพได้

คุณยายซุนอ้ายผิงถามด้วยความกังวลว่า:"วิ๋นโต้ว คุณว่า ลูกชายเราแก่แล้วหรือมั้ย?"

เพราะหลี่เนี่ยนจู๋ก็มีอายุห้าสิบกว่าปีแล้ว

หลี่อวิ๋นโต้วหัวเราะขึ้น:"คุณก็ไม่ดูเนอะว่าหลานชายเราทำอะไร มีเราอยู่ เนี่ยนจู๋จะดูแก่ได้อย่างไร"

ซุนอ้ายผิงพยักหน้า ยิ้มแล้วพูดว่า:"เออ่ก็ใช่ ซวนเป่ยเด็กคนนี้มีความสามารถมาก"

ทันใดนั้นก็มีคนมาแจ้งว่า:"คุณชายซวนเป่ย*ถึงแล้ว!"

ซุนอ้ายผิงรีบเดินออกไป การหายตัวของลูกชายหลี่เนี่ยนจู๋ มันเป็นความเศร้าโศกที่เธอไม่สามารถลบล้างได้ทั้งชีวิต และวันนี้ต้องได้เจอลูกชายแล้ว ทางหนึ่งเธอก็รีบวิ่งออกไป ทางหนึ่งก็อดน้ำตาไหล่ไม่ได้

เมื่อถึงโรงพยาบาล อู๋เป่ยและอู๋เจิ้นตงก็อยู่ที่ประตูแล้ว เห็นซุนอ้ายผิง อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า:"คุณยาย!คุณดูว่าเขาเป็นใคร?"

หลายวันมานี้อู๋เจิ้นตงได้ฝึกตามอู๋เป่ย และประกอบด้วยร่างกายที่ไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงดูไม่แก่มาก ดูเหมือนก็แค่สามสิบต้นๆเอง

ลูกเป็นดวงใจของแม่ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปหลายสิบปี แต่รูปร่างหน้าตาของหลี่เนี่ยนจู๋ยังคงฝังลึกอยู่ในจิตใจของซุนอ้ายผิง ดังนั้นเมื่อเขาเห็นหลี่เนี่ยนจู๋ เธอก็ได้อ้าแขนรับ:"ลูกชายของฉัน!"

ความทรงจำของหลี่เนี่ยนจู๋ ที่ซ่อนลึกอยู่ในจิตวิญญาณของเขา ก็ได้เปิดออกทันที ร่างกายเขาสั่น ทันใดนั้นก็ได้เข้าสู่อ้อมแขนของซุนอ้ายผิง แล้วร้องไห้เหมือนเด็ก

"แม่!"

สองแม่ลูกกอดกันและร้องไห้ หลี่อวิ๋นโต้วก็เช็คน้ำตาอยู่ด้านข้างเช่นกัน

ร้องไปสักพัก อารมณ์ก็สงบลงเล็กน้อย อู๋เป่ยพูดว่า:"พ่อ นี่คือคุณปู่"

หลี่เนี่ยนจู๋คุกเข่าลงบนพื้น:"พ่อ!"

หลี่อวิ๋นโต้วประคองลูกชายขึ้น ยิ้มแล้วพูดว่า:"ลูกเอ๋ย รีบลุกขึ้นเถิด"

ดวงตาของเขาเบลอด้วยน้ำตา แต่ก็แสดงรอยยิ้มที่ใจดี:"แม้จะโตขึ้น แต่ตาและจมูกยังคงเหมือนตอนเด็กๆ ไม่ต้องดูรูปก็รู้ได้เลยว่าเธอเป็นลูกชายของหลี่อวิ๋นโต้วเอง"

หลี่เนี่ยนจู๋ไหว้พ่อแม่เสร็จ ทั้งครอบครัวถึงกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่นและนั่งลง

ซุนอ้ายผิงจับมือลูกชายแล้วนั่งด้วยกัน โดยไม่ยอมปล่อยมือ สองแม่ลูกมีเรื่องพูดคุยไม่รู้จบ

หลี่อวิ๋นโต้วดึงอู๋เป่ยแล้วถามว่า:"เสี่ยวเป่ย รีบบอกปู่เร็ว เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพ่อของคุณ"

อู๋เป่ยพูดว่าตัวเองรู้จักเทพผู้อมตะผู้หนึ่ง ขอร้องให้เขาฟื้นชีพพ่อของเขา คำอธิบายแบบนี้ง่ายและเข้าใจง่าย

หลี่อวิ๋นโต้วรู้สึกถึงว่า:"เหลือเชื่อ คนตายแล้วสามารถฟื้นคืนชีพได้!"

พูดไปสักพัก อู๋เป่ยก็พูดขึ้นว่ามีเรื่องจะไปจัดการ ตอนดึกค่อยกลับมา

ลูกค้าคนที่สี่มู่หลาน และได้เตรียมรถไว้แล้วเรียบร้อย อู๋เป่ยขึ้นรถแล้วก็ตรงไปที่สำนักงานใหญ่พรรคฟ้าทมิฬ

ขับรถไปได้สักพัก อู๋เป่ยก็เห็นมีรถบัสตามอยู่ข้างหลัง ในรถมีหลงเว่ยนั่งอยู่ยี่สิบคน หลงเว่ยมาช้ากว่าเขา หน้าที่ของพวกเขาก็คือปกป้องอู๋เป่ย ดังนั้นอู๋เป่ยอยู่ไหน พวกเขาก็ต้องอยู่ตรงนั้น

ถึงพรรคฟ้าทมิฬ หัวหน้าคณะ ผู้อาวุโส พวกเขากำลังทั้งหมดกำลังรออู๋เป่ย

"คารวะหัวหน้าพรรค!"

เมื่ออู๋เป่ยปรากฏตัว ทุกคนคุกเข่าลงนมัสการ

"ลุกขึ้น"เขาโบกมือและนั่งอยู่บนบัลลังก์ของผู้นำ ผู้คนเข้าแถวกันสองแถว

"ฉันได้ยินมาว่า ฝ่ายเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีพรรคเทียนกุ่ยปรากฏตัวขึ้น โจมตีพวกคุณจนไม่สามารถตอบโต้เหรอ?"

ทุกคนก้มหน้าลง ผู้พิทักษ์เมิงจื๋อก้าวไปข้างหน้า แล้วพูดว่า:"รายงานกลับไปยังหัวหน้าพรรค ทักษะผีของพรรคเทียนกุ่ยทรงพลังมาก และเลี้ยงผีพันปีไว้มากมาย พวกเราสูญเสียอย่างหนัก!"

อู๋เป่ยพูดว่า:"เล่าให้ฟังหน่อยสิว่าพรรคเทียนกุ่ยเกิดจากอะไร"

จังซีหลิงลุกขึ้นยืนออกมา แล้วพูดว่า:"ตอบกลับหัวหน้าพรรคว่า พรรคเทียนกุ่ยหลายร้อยปีก่อน เรียกว่าพรรคบูชาผี ก็ไม่รู้ว่าพรรคบูชาผีทำไมถึงควบคุมผีได้จำนวนมาก อาละวาดอยู่พักหนึ่ง กระทำความชั่วทุกชนิด ฟ้าโกรธคนโกรธ ต่อมาพระภิกษุก็ได้ทำลายพรรคบูชาผี ไม่ได้คาดหวัง ถึงวันนี้ พรรคบูชาปรากฏขึ้นอีกครั้งในโลกภายใต้ชื่อผีพรรคเทียนกุ่ย"

อู๋เป่ย:"พูดยังไง ดินแดนพลังยุทธ์ไม่น่าชอบพรรคเทียนกุ่ยนะ พวกเขากำลังจะทำการใดๆ หรือไม่?"

จังซีหลิงถอนหายใจ:"พวกเราเป็นพรรคฟ้าทมิฬที่แข็งแกร่งที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พวกเขาทั้งหมดกำลังมองพวกเราอยู่ ดังนั้นทันทีที่พรรคเทียนกุ่ยปรากฏตัว พวกเราก็จะโจมตีอย่างเด็ดขาด ใครจะรู้ว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก ทั้งสองฝ่ายก็สูญเสียอย่างหนัก"