ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 849

ใจอู๋เป่ยกระตุก เขาค่อย ๆ หันน้ำเต้าไปทางต้นไม้ใหญ่ที่อยู่นอกหน้าต่างแล้วพูดเป็นภาษาเซียนว่า: "ตัดมัน!"

ใบหน้าของมันเบลอไปสักพัก ก่อนจะมีแสงรังสีสังหารพุ่งออกมาจากต้นมะระและมุ่งไปยังต้นไม้ใหญ่ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ทันทีที่พูดคำว่า “มัน” ต้นไม้ใหญ่ก็โค่นลง!

อู๋เป่ยตกใจพลางพูดว่า: "สุดยอดไปเลย!"

แสงสังหารกลับมา ใบหน้ามันจ้องมาที่อู๋เป่ย จู่ ๆ ในหัวของอู๋เป่ยก็มีข้อมูลขึ้นมา ถ้าให้พูดคร่าว ๆ ก็ประมาณว่าหากต้องการใช้น้ำเต้าสังหารจะต้องใช้พลังงานในการเปิดมัน

อู๋เป่ยมีหินเซียนมากมายอยู่ในมือ เขาหยิบออกมาสองสามก้อนแล้วถามว่า “ สิ่งนี้ใช้ได้ไหม?"

ใบหน้านั้นก็ส่ายหน้า นั่นก็หมายความว่าไม่ได้

อู๋เป่ยหยิบเงินของยันต์ออกมาแล้วเอาให้มันดู แต่มันก็ยังคงส่ายหัว

ในที่สุดอู๋เป่ยก็หยิบยันต์ออกมา ของสิ่งนี้มีค่ามากกว่าเงินยันต์หลายเท่า

ไม่น่าเชื่อ ครั้งนี้นอกจะมันจะไม่ส่ายหัวแล้ว ยังอ้าปากพร้อมกับกินยันต์ที่แสนล้ำค่าเข้าไปด้วย พอเสร็จใบหน้านั้นก็กลับเข้าไปที่น้ำเต้าสีทอง อู๋เป่ยปิดฝาน้ำเต้าไว้

เขากำลังพิจารณาเรื่องราวที่เกิดขึ้นพร้อมบ่นพึมพำ: "ดูท่าหากอยากจะใช้เจ้าสิ่งนี้ต้องให้ของดีตอบแทน แค่โค่นต้นไม้ยังใช้ยันต์แพง ๆ ถ้าฆ่าใครสักคนฉันไม่ล้มลพลายเลยเหรอ แพงมาก แพงเกินไปแล้ว!"

เขารีบเก็บน้ำเต้ากลับไปและมองหาของที่ใช้ได้ต่อ

จากนั้นเขาก็เจอยันต์ใบมีดน้ำแข็งสังหาร 2 ใบ ของสิ่งนี้ ทันทีที่ใช้มันก็จะสามารถปล่อยใบมีดน้ำแข็งออกมาได้ 3000 เล่มหากใครที่เก่งไม่ถึงขั้นเซียนสวรรค์ก็จะไม่มีทางมีชีวิตรอดได้ ถ้างั้นมันคงใข้ฆ่าเทพแห่งสายฟ้าได้ใช่ไหมนะ?

หลังจากนั้นเขาก็หยิบจี้หยกอันนึงออกมา มันเป็นของที่อาจารย์เฉินเต้าซวนให้เขา มันมีของมากมายอยู่ในนั้น ไม่ว่าจะเป็นเหรียญยันต์ หินเซียนแล้วก็ยันต์

เขาค้นของและหยิบเครื่องรางที่มีพลังดาบอันรุนแรงกลัวออกมา ยันต์ถูกบรรจุไว้ในกล่องหยก กล่องนั้นบรรจุหนังสือเล่มเล็กที่บันทึกที่มาและความสามารถของยันต์

มันเขียนว่า ยันต์นี้เรียกว่า "ยันต์ดาบอู๋เซียง" มันถูกสร้างจากประมุขคนแรกของยอดเขาอู๋เซียง ยันต์นี้มีพลังมากจนสามารถฆ่าเซียนสวรรค์ได้! แต่ว่าถ้าอยากจะเปิดใช้งานต้องใช้วิชาพิเศษของยอดเขาอู๋เซียงและวิชาอาจารย์เฉินเต้าซวนเป็นคนสอนเขาในตอนนั้น

“ถึงกับฆ่าเซียนสวรรค์ได้ ยอดมากจริง ๆ! ดูเหมือนว่าประมุขคนแรกของยอดเขาอู๋เซียงจะต้องน่ากลัวมากแน่ ๆ!”

เขาค้นของต่อไป จากนั้นหยิบเชือกสีม่วงทองออกมา ของสิ่งนี้สามารถมัดผู้บำเพ็ญเพียนที่อยู่ขั้นดินแดนถ้ำศักดิ์สิทธิ์ลงมาได้ ไม่แน่ว่ามันอาจจะมีประโยชน์

เมื่อเห็นว่าอู๋เป่ยมีของดี ๆ มากมาย เหยียนหยางก็เลยพูดด้วยความอิจฉา: "ไม่เสียที่เป็นถึงผู้สืบทอดของแดนเซียนนิรันดร์ ถึงได้มีสมบัติล้ำค่ามากมายขนาดนี"

อู๋เป่ย: "เทพแห่งสายฟ้าเก่งกาจขนาดนั้น ฉันต้องเตรียมตัวให้ดี"

เหยียนหยาง: "ท่านเซียน ท่านมีพลังมากมายขนาดนี้ถ้าต่อสู้แบบตัวต่อตัวจะต่อสู้เขาได้ไหม?"

อู๋เป่ยไม่แน่ใจ เขาพูดว่า: "ถ้าฉันเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์ ฉันก็จะเก่งพอ ๆ กับกษัตริย์เที่ยงแท้หนึ่งคน แต่หากต้องเผชิญหน้ากับเซียนกษัตริย์ มันก็ยากที่จะชนะ เพราะความสามารถจะต่างกันมาก”

เหยียนหยาง: "ท่านเซียนเป็นคนมีความสามารถ ในอนาคตจะต้องเป็นเซียนกษัตริย์ได้แน่นอน"

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า: "ถ้าฉันเป็นเซียนกษัตริย์ ฉันก็คงสู้เขาได้แน่นอน"

หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบขวดสีเงินใบเล็กออกมา ยาที่อยู่ข้างใน ก่อนหน้านี้เขาใช้ไปหนึ่งในสาม ช่วยให้เขาปลดล็อกพันธนาการทางพันธุกรรมของเซียนสวรรค์

ตอนนี้เขาใช้ยาที่เหลืออยู่สองในสาม เพื่อทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งยิ่งขึ้นและเตรียมพร้อมสำหรับการเลื่อนขั้นครั้งต่อไป

จากประสบการณ์ครั้งก่อน เขาดื่มยาไปในอึกเดียว พลังของยาแทรกซึมเข้าไปในทุกเซลล์ในร่างกายของเขา เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังอาบแดดอยู่ มันรู้สึกสบายตัวมาก

ด้วยความสามารถของยา พลังลมปราณของอู๋เป่ยก็รวมตัวกันอย่างรวดเร็ว ในเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง พลังลมปราณของจิตวิญญาณระดับสองก็ถูกสร้างเป็นเส้นยาวแล้วเชื่อมต่อกันจากนั้นก็มีการเชื่อมต่อกันของพลังลมปราณจิตวิญญาณ พลังลมปราณจิตวิญญาณระดับสี่ ความเร็วนั้นก็เร็วขึ้นเรื่อย ๆ

เก้าโมงเช้าของวันที่สอง การเชื่อมต่อทางพลังลมปราณจิตวิญญาณอู๋เป่ยได้ถูกสร้างขึ้น ทันทีที่มีพลังลมปราณจิตวิญญาณ เขารู้สึกเหมือนเป็นคนละคน ร่างกายของเขาลอย

อีกทั้ง เขาไม่ได้ยืมพลังจากภายนอกหรือพลังจิตด้วยซ้ำ อาศัยแค่เพียงพลังจากร่างกายของเขา พลังลมปราณจิตวิญญาณทำให้เขามีพลังมากขึ้นมาก เขาในตอนนี้ สามารถบินไปไหนมาไหนได้สบาย ๆ อีกทั้งความเร็วของเขาเร็วกว่าเหยียนหยางด้วยซ้ำ!

ร่างของเขาค่อยๆ ลอยขึ้น กำลังจะออกไปบินสักสองสามรอบ ทันใดนั้น แต่จู่ ๆ ความกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็ปกคลุมบ้านพักของคาร์ลอสพร้อมกับมีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นบนท้องฟ้า: "ใครฆ่าคาร์ลอส ออกมานี่เดี๋ยวนี้!"

อามาโด้รีบเข้าไปในห้องแล้วตะโกนว่า "หัวหน้า เทพแห่งสายฟ้ามานี่แล้ว!"

อู๋เป่ยลอยออกจากห้อง เขสเห็นคนคนหนึ่งยืนอยู่บนท้องฟ้าที่ห่างไกลออกไปหลายร้อยเมตร เขานี้สวมชุดเกราะจากสมัยโรมัน สูง 2 เมตร ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยฟ้าร้องและฟ้าผ่า ดวงตาเต็มมีแสงประกายฟ้าแลบ