ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 850

หลังจากกำจัดร่างของเทพแห่งสายฟ้าแล้วอู๋เป่ยก็กลับไปที่ห้องโถง เขาพูดว่า "คาร์ลอส นับจากนี้ไปนายต้องเชื่อฟังคำสั่งของอามาโด้นับและช่วยเขาควบคุมเม็กซิโก"

คาร์ลอส: "ครับ หัวหน้า"

อามาโด้รู้สึกตื่นเต้นมาก เขารู้ว่าในไม่ช้าเขาจะกลายเป็นจักรพรรดิใต้ดินของเม็กซิโก! ทั้งหมดนี้เป็นอู๋เป่ยที่ทำให้เขา!

“ท่านหัวหน้าที่เคารพ อามาโด้คนนี้จะภักดีต่อท่าน!” เขาคุกเข่าลงบนพื้น

อู๋เป่ย: "อามาโด้ จัดการทรัพย์สินของคาร์ลอส แบ่งครึ่งหนึ่งแล้วโอนไปที่บัญชีของพรรคฟ้าทมิฬ"

อามาโด้: "หัวหน้า ทางท่านคงต้องการคนมากกว่านี้ ท่านรู้ดี ในโลกของใต้ดิา เธอก็รู้ว่าในโลกใต้ดิน หมัดคือทุกสิ่งทุกอย่าง"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "พรุ่งนี้ ฉันจะให้ยาพันธุกรรมระดับ SS และยาพันธุกรรมระดับ SSS จำนวนเล็กน้อยกับนาย"

อามาโด้ดีใจมาก: "ขอบคุณมาก ท่านหัวหน้า!"

ต่อมาอู๋เป่ยให้หยางจินมอบทรัพย์สินให้กับคาร์ลอส เขาเอาหม้อเซียนบริสุทธิ์ออกมาและเริ่มปรุงยาพันธุกรรม ก่อนหน้านี้เขาเคยทำยาเหลวเฉินหลง มันเป็นยาหมายเลข 1 ที่เป็นยาระดับ ssss++ ต่อมา ยาพันธุกรรมระดับ SSS ก็ถูกเรียกว่าเป็นยาหมายเลข 2

ตอนนี้เขาต้องการปรุงยาให้มันอ่อนลงมาหน่อยให้เป็นยาพันธุกรรมระดับ SS ที่ผลิตได้ในปริมาณมาก ยานี้สกัดง่ายกว่าอันที่แล้ว เพราะงั้นจะให้มันชื่อว่ายาหมายเลข 3

หลังจากยุ่งมาทั้งคืน เช้าวันรุ่งขึ้น เขาได้กลั่นยาหมายเลข 3 จำนวนหนึ่งร้อยขวดและยาหมายเลข 2 จำนวนสิบขวด จากนั้นก็เอาให้อามาโด้

ยาที่ทำโดยอู๋เป่ยมีประสิทธิภาพสูง ขอแค่เป็นคนที่คุณสมบัติไม่แย่ก็จะสามารถรับมันได้ ไม่เหมือนยาตามท้องตลาด อัตราการเสียชีวิตสูง แต่ประสิทธิภาพน้อยมาก

ตอนเช้าเขา หลินปิงเซียนและเฉินหลิงซวงทานอาหารร่วมกันก่อนจะบอกลาและกลับมายามะในช่วงบ่าย

ภาพยนตร์เรื่องนางรองเรื่องได้รับความนิยมในอเมริกาใต้ด้วยภายใต้อิทธิพลของหยางจิน คาร์ลอสและอามาโด้ และนั่นทำรายได้พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วและเป็นรองแค่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา รายได้ของภาพยนตร์ทะลุ 3 พันล้านดอลลาร์ ทำให้กลายเป็นภาพยนตร์อันดับหนึ่งของโลก

เมื่อออกจากเม็กซิโก อู๋เป่ยได้มอบอำนาจให้เมิ่งจื๋อดูแลอเมริกาเหนือและใต้อย่างสมบูรณ์แบบและยังมอบหมายให้เขนช่วยเหลืออามาโด้ในการขยายพื้นที่ เม็กซิโกเป็นเขตที่เชื่อมระหว่างอเมริกาเหนือและอเมริกาใต้ แค่ได้ควบควมเม็กซิโกก็จะสามารถตรวจสอบและปรับสมดุลของทั้งสองทวีปได้

ในขณะที่กลับไปองครักษ์หลงเว่ยนั่งผิวหนังมนุษย์ ในขณะที่อู๋เป่ยบินไปตามอากาศ พลังลมปราณเขาถูกเปิดใช้อย่างเต็มที่ซึ่งนั่นมันเทียบเท่าได้กับเครื่องบินไฮเทค

ไม่นานผิวหนังมนุษย์เหยียนหยางก็รั้งท้าย ไม่ว่าจะตามยังไงก็ตามอู๋เป่ยไม่ทัน

ความเร็วของอู๋เป่ยเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ หนึ่งเท่าของความเร็วของเสียง สองเท่าของความเร็วของเสียงและในที่สุดเขาก็บินด้วยความเร็วสามสิบเท่าของความเร็วของเสียง เขาสามารถบินได้มากกว่าสิบกิโลเมตรในหนึ่งวินาที

เวลาประมาณยี่สิบนาที เขาก็มาถึงคฤหาสน์หลี่ซือ ทันทีที่เขาตกลงมาจากท้องฟ้า หลี่เนี่ยนจู๋ที่กำลังพาสุนัขเดินเล่นอยู่ในสนามหญ้าก็ตกใจ

“เสี่ยวเป่ย นี่ลูกลงมาจากฟ้าเหรอ” เขาถามปนตกใจ

อู๋เป่ย: "เปล่าครับพ่อ ผมกำลังฝึกกระโดดสูงอยู่ พ่อ แล้วปู่ล่ะ?"

หลี่เนี่ยนจู๋: "ปู่กำลังคุยกับเพื่อนเก่าจากหนานหยางในห้องนั่งเล่น"

อู๋เป่ยพยักหน้าแล้วพูดว่า "งั้นผมไปหาปู่ก่อนนะ"

ในห้องนั่งเล่น มีผู้สูงวัยกลุ่มหนึ่งกำลังคุยไปพลางหัวเราะไปพลางกันอยู่ พวกเขาเป็นเพื่อนที่หลี่อวิ๋นโต้วที่รู้จักกันตอนที่เขากำลังสร้างตัวตอนวัยรุ่น พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก

ทันทีที่อู๋เป่ยเดินเข้ามา หลี่อวิ๋นโต้วก็ยิ้มแล้วพูดว่า "เสี่ยวเป่ยมาแล้ว ปู่จะแนะนำเพื่อนปู่ให้ฟัง พวกเขาทั้งเป็นเพื่อนเก่าของปู๋เอง"