ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 864

คุณชายน้อยชิง "ทำชั่วเหรอ? พูดไม่ขึ้น พวกเราแค่ให้พรรคมักรทองช่วยเลือกสาวงามจากนั้นร่วมกับครอบครัวของพวกเธอ แล้วพาไปที่ถ้ำสวรรค์หลิงเป่าด้วยกัน นี้เรียกว่าทำชั่วเหรอ?"

อู๋เป่ย "หรือว่าคุณไม่รู้ พรรคมังกรทองควบคุมหญิงสาวพวกนั้น ให้พวกเธอใช้ชีวิตแต่ละวันอยู่ไม่สู้ตาย?"

คุณชายน้อยชิงพูดอย่างใจเย็น "รู้สิ แต่เรื่องพวกนั้นไม่เกี่ยวกับเรา และถ้าคุณต้องการก็ไปจัดการกับพรรคมักรทอง พวกเราก็ไม่สนใจเรื่องนั้นอีก"

อู๋เป่ย "วิหารเซียนกระบี่ของพวกคุณต้องการผู้หญิงไปทำอะไร?"

คุณชายนอยชิง "ถ้ำสวรรค์หลิงเป่าได้รับการพัฒนาค่อยข้างช้า พื้นที่กว้างประชากรน้อย พวกเราต้องการคนย้ายเข้ามาอยู่เพื่อให้ถ้ำสวรรค์ได้รับความนิยมมากขึ้น"

อู๋เป่ย "ย้ายคนเข้ามาอยู่? แล้วทำไมต้องย้ายมาแต่หญิงสาวสวย?"

คุณชายน้อยชิง "ถ้ำสวรรค์หลิงเป่าเป็นสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์ จะมีเด็กสาวหน้าตาไม่น่าเกลียด ถ้าหาคนที่น่าตาหน้าเกลียดเขามา คนหนุ่มท้องถิ่มคงไม่ขอพวกเธอแต่งงาน"

"พวกคุณต้องการจำนวนประชากรไปทำอะไร?"เขาถามอีก

คุณชายน้อยชิง "ถ้ำสวรรค์หลิงเป่ามีแหลางแร่ล้ำค่าไม่น้อย แหล่งแร่พวกนี้จะมีก็แต่คนที่มีความสามารถ ดังนั้นพวกเราจึงต้องการประชากรทำงานเป็นจำนวนมาก"

อู๋เป่ยใจสั่น "แหล่งแร่อะไร?"

คุณชายน้อยชิงรูว่าตนพลั้งปากพูดไป จึงพูดว่า "สรุปคือ เป็นของที่มีประโยชน์กับผู้ฝึกพลังยุทธ์"

เมื่ออู๋เป่ยเห็นว่าเขาไม่พูด ก็ไม่ถามย้ำแล้วพูดว่า "พรรคมังกรทองทำความชั่ว ฉันจะไปกำจัดพวกมัน ทางที่ดีคุณควรรักษาสัจจะ ไม่ต้องค่อยปกป้องพวกมันอีก"

คุณชายน้อยชิง "แน่นอน!"

อู๋เป่ยถือโอกาสถามเขา "คุนหลุนนอกจากถ้ำสวรรค์หลิงเป่าของพวกคุณ ยังมีพื้นที่ว่างที่ไหนอีกไหม?"

คุณชายน้อยชิง "แน่นอนว่ามี และมีมากกว่าแห่งเดียว เช่นถ้ำสวรรค์ชุ่ยเยว่,ขอบเขตเซียนไท่ชิง เป็นสถานที่ขึ้นชื่อทั้งนั้น แต่ว่าพื้นที่ส่วนใหญ่ถูกแยกออกจากโลกภายนอก"

เมือ่ได้ยินสิ่งนี้ เขาก็คิดถึงเรื่องหนึ่ง แล้วพูดว่า "ฉันเคยได้ยินว่า ดินแดนแห่งเซียนกำลังทำการซ่อมแซมรูปแบบการเคลื่อนย้ายมวลสาร ต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อติดต่อกับดินแดนแห่งเซียน เรื่องนี้คุณรู้ไหม?"

อู๋เป่ยรูว่าเขากำลังค้นหาข้อมูลดังนั้นจึงพูดตอบว่า "ไม่เคยได้ยิน"

คุณชายน้อยชิงผิดหวังเล็กน้อยแล้วพูดว่า "เรื่องนี้เป็นความลับ คุณไม่รู้ก็เป็นเรื่องปกติ"

พูดคุยอีกสองสามประโยค คุณชายน้อยชิงท่านนี้ก็ขอตัวลาไปก่อน ต่อนั้นก็มีคนมานำเอาศพออกไป จากนันหมอกก็ค่อยๆจางหายไป ถนนก็ค่อยๆกลับมามีความครึกครึ้น

อู๋เป่ยเก็บชุดน้ำชาและกระโดขึ้นไปบนอากาศ เขาสามารถขี่ลมแลวบินได้ แต่เสื้อคลุมหยินหยางบนตัวเขากสามารถบินได้ และมีความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

ชั่วพริบตาเขาก็กลับมาถึงบ้าน ร่อนลงจอดตรงหน้าต้นตั๊กแตนเทวดา

พรุ่งนี้เขาจะยายบ้านใหม่ คืนนี้เขาจะตเองหาที่ตรงใหม่แก่ต้นตั๊กแตนเทวดา

เขาตบต้นตั๊กแตนเทวดาแลวพูดว่า "ตามฉันมา"

ในขณะนั้นเป็นเวลาประมาณสี่ทุ่ม บนถนนไม่มีผู้คนแล้ว พื้นดินสั่นสะเทือนเล็กน้อย อู๋เป่ยก็มองเห็นว่าต้นตั๊กแตนเทวดาขยับแล้วตัดรากออกด้วยตนเอง

อู๋เป่ยกอดต้นตั๊กแตนเทวดาด้วยมือสองขาง ดึงต้นไม้ออกอย่างนุ่มนวล เขากอดต้นตั๊กแตนเทวดาไว้แล้วกระโดดขึ้นไปในอากาศบินไปยังบ้านใหม่

เมื่อมาถึงเหนือบ้านใหม่ เขามองลงไปเพื่อหาสถานที่ปลูกที่เหมาะสม มองดูสักพักเขาก็เห็นสวนดอกไม้มีหลุมต้นไม้อยู่ เขาจึงร่อนลงไปหน้าหลุมต้นไม้นั้น

เขาถามต้นตั๊กแตนเทวดา "ตรงนี้เป็นยังไง?"

ต้นตั๊กแตนเทวดา "เจ้านาย ตรงนี้ดีมาก"

อู๋เป่ย "อีกหน่อยฉันจะพาเอ่อเถ๋าย้ายมาอยู๋ที่นี้เป็นเพื่อนคุณด้วย"

ต้นตั๊กแตนเทวดาถาม "เจ้านาย เอ่อเถ๋าคือใคร?"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วตอบว่า "ลูกท้อเซียนเปรียบได้สองลูก"

ต้นตั๊กแตนเทวดายิ้มเล็กน้อย "ถ้ามาไดกคงจะดีมาก"

อู๋เป่ยให้คนของเขาขุดหลุมลึกกว่าหนึ่งเมตรจากนั้นโยนหินเซียนลงไปยี่สิบก้อน จากนั้นจึงเติมดินลงไปหนาหนึ่งเมตรแล้วโยนหินเซียนลงไปอีกยี่สิบก้อน

หลุมยังเหลือความลึกอีกสามเมตร เขาจึงหยิบโคลนชิ้นหนึ่งออกมา โคลนนีมีกลิ่นพิเศษ เขาพูดว่า "ในบันทึกโบราณเขียนไว้ว่า โคลนวิเศษซ่อมแซมสวรรค์เป็นเหมือนปุ๋ยที่ดีต่อพืชผัก ฉันให้คุณนะ"

ต้นตั๊กแตนเทวดารู้สึกซาบซึ้งมาก "ขอบคุณสำหรับความเมตตาของเจ้านาย"

อู๋เป่ย "คุณอย่างเกรงใจฉันเลย ออกผลใหฉันเยอะๆนะ"