ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 891

เฉิงอวี๋รีบเข้ามาดู เมื่อเห็นชายหนุ่มนอนอยู่กับพื้นเขาก็ถอนหายใจเบาๆ แล้วลากเขาออกไปจากสนาม

หลังจากบุคคลนั้นจากไป อู๋เป่ยก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย เขาสงสัยว่าเขาควรจะสังเวยปีศาจอักสักสองสามตัว เพื่อให้เทพฟ้าทมิฬช่วยไปฆ่านักบุญนั้นแทนเขาดีหรือไม่?

"ช่างเถอะ พลังของเทพฟ้าทมิฬ ใช้เท่าที่จำเป็นดีกว่า"เขาพึมพำ

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงอะไรบางอย่าง และหยิบกระถามสำริดออกมาจากวงแหวนจัดเก็บ

ภายในหม้อนี้มีสุนัขจิ้งจอกเก้าหางที่ถูกปราบปราม สุนัขจิ้งจอกด้านในอยู่ในระดับเซียน ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าไปยั่วยุมัน

แต่ตอนนี้เขาต้องเผชิญหน้ากับนักบุญทรงพลัง เขาเดาว่านักบุญนั้นต้องทรงพลังมากจานแม้แต่ปรมาจารย์ยอดเขาอู๋เซียงก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

ในกรณีนี เขาต้องหาเส้นทางหลบหนีเพิ่มเติม ลองดูว่าจะสามารถสื่อสารกับบุคคลที่แข็งแกร่งได้หรือไม่ จากนั้นก็ขอใช้พลีงนั้นเพื่อปราบนักบุญ

เขาสังเกตหม้อต้มนั้นอย่างระมัดระวัง และพบว่ามีขอจำกัดที่ซับซ้อนและทรงพลังมาภายในหม้อ เขาสามารถเหนขอจำกัดเหล่านันได้ชัดเจน และรู้หลักการของพวกมันแต่ก็คงยากที่จะทำลายมัน

ในเวลานั้น เขาก็ได้เห็นจิ้งจอกฟ้าเก้าหาง มันมีความสง่างสมอย่างยิ่ง ร่างใหญ่ราวกับภูเขา มันสวยงามมากด้วยหางจิ้งจิกเก้าสีนั้น

จิ้งจอกเก้าหางก็มองมาที่เขาเช่นกัน ราวกับว่าสัมผัสได้ว่าอู๋เป่ยกำลังจ้องมองมันอยู่

"นายน้อย" ทันใดนั้นก็มีเสียงเล็กน้อยดังขั้นในใจของอู๋เป่ย เสียงที่อีกฝ่ายพูดเป็นภาษาเซียน！

อู๋เป่ยตกตะลึงแลวถามว่า "คุณเป็นใคร?"

"คุณกับฉันกำลังอยู่ตรงหน้ากันไง"เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง

อู๋เป่นสะดุ้ง "คุณคือจิ้งจอกเก้าหาหรือ? ความคิดทางจิตของคุณสามารถส่งออกมาได้หรือ?"

จิ้งจอกเก้าหาง "ใช่ ครั้งก่อนที่นายน้อยพบฉัน ฉันอยากพูดคุยกับนายน้อยมาก น่าเสียดายที่นายน้อยเก็บหม้อไว้ในอาวุธเวทย์จัดเก็บ"

อู๋เป่ยกระพริบตา "คุณหาฉันมีเรื่องอะไรหรือ?"

จิ้งจิกเก้าหาง "ฉันอยากทำข้อตกลงกับนายน้อย"

อู๋เป่ย "ข้อตกลงอะไรกัน?"

จิ้งจอกเก้าหาง "ฉันหวังว่านายน้อยจะทำลายข้อจำกัดนีเแล้วปล่อยฉันออกไปจากหม้อนี้"

อู๋เป่ย "ข้อจำกัดนี้แข็งแกร่งมาก ฉันเกรงว่าจะช่วยคุณไม่ได้"

จิ้งจอกเก้าหาง "ไม่ต้องให้นายน้อยลงมือ เพียงนายน้อยตามหาคนของฉัน"

อู๋เป่ย "ยังมีคนของคุณในโลกนี้เหรอ?"

จิ้งจอกเก้าหาง "กลุ่มเก้าหางของฉันเป็นหนึ่งในกองกำลังชั้นนำในโลกเซียน จึงมีปรมาจารย์มามายในโลกนี้เป็นธรรมดา"

อู๋เป่ย "ฉันจัต้องติดต่อหาพวกเขายังไง?"

จิ้งจอกเก้าหาง "ฉันมีร่างอวตารซ่อนอยู่ข้างนอก ตราบใดที่นายนอยพบเธอ เพียงบอกความจริงเธอ เธอก็จะพาไปพบคนของฉัน"

อู๋เป่ยประหลาดใจ "ในเมื่อคุณมีร่างอวตาร ทำไมคุณไม่ติดต่อเธอไปล่ะ?"

จิ้งจอกเก้าหาง "หม้อนี้ทรงพลังมาก แต่ส่งจิตวิญญาณของฉันออกไปมันอ่อนแอมาก ไม่มีทางติดต่อร่างอวตารได้เลย"

อู๋เป่ยครุ่นคิดอล้วพูดว่า "ฉันจะช่วยคุณแน่นอน แต่ตอนนี้ฉันก็เจอเรื่องวุ่นวายอยู่ ฉันไม่รู้ว่าจะจากที่นี่ไปไดหรือไม่ ฉันกลัวว่าจะไม่สามารถช่วยคุณได้ดีพอ"

จิ้งจอกเก้าหางพูด "อ่อ นายน้อยพบเรื่องยุ่งยากอะไรเหรอ บอกให้ฉันฟังได้ไหม?"

อู๋เป่ยเล่าเรื่องนักบุญนั้นออกมา หลังจิงจอกเก้าหางฟังแล้วก็ยิ้มเยาะพูดว่า "นักบุญอะไรกัน แม้ว่าฉันจัอยู่ในหม้อนี้ แต่ฉันก็สัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของบุคคลนั้น เขาเป็นเพียงเซียนครึ่งก้าว"

อู๋เป่ยตกใจ "เซียนครึ่งก้าว?"

จิ้งจอกเก้าหาง "ถูกต้อง นายน้อยไม่ต้องกลัวเขาหรอก"

อู๋เป่ยถอนหายใจ "เซียนครึ่งก้าว นั้นก็อยู่ใกล้เซียนสวรรค์ ฉันไม่สามารถเอาชนะเขาได้แน่เลย"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ตอนนี้ คุณต้องช่วยฉันเรื่องหนึ่ง"

หญิงสาว "เป็นคุณที่ปลุกฉัน ฉันจะรับฟังคำสั่งจากคุณ"

อู๋เป่ยยิ้ม "มาทานอาหารกับฉันก่อนแล้วกัน"

สักพักก็มีคนนำอาหารและเหล้ามา อู๋เป่ยเทเหล้าให้หญิงสาวคนนั้นแล้วพูดว่า "ไม่ต้องเกรงใจนะ"

เมื่อหญิงสาวเห็นอาหารก็พูดว่า "อาหารพวกนี้ไม่มีความหมายสำหรับฉัน ฉันไม่กิน"

อู๋เป่ยพูด "งั้นก็ได้" เขาโบกมือ แล้วขอให้คนนำอาหารและเหล้าออกไป

"ให้เรียกว่าอะไร?" เขาถาม

หญิงสาวพูด "อู๋ซวง"

"อู๋ซวง ตอนนี้ฉันมีคู่ต่อสู้ เขาอาจจะเป็นเซียนครึ่งก้าว คุณสามารถจัดการกับเขาได้ไหม?"

หญิงสาวพูด "เซียนครึ่งก้าว ฉันสามารถฆ่าได้"

อู๋เป่ย "ฉันยังไม่รู้ว่าเขาจะลงมือไหม ตอนนี้คุณอยู่กับฉันในฐานะผู้คุ้มกันไปก่อน หลังจากเหตุการณ์จบลง ฉันจะบอกคุณว่าจะทำอะไรต่อไป"

อู๋ซงตอบ "ได้"

ไม่นานหลังจากนั้น ก็มีคนเคลื่อนไหวออกไปนอกประตู จากนั้นชายชราก็มาเปิดประตูแล้วเข้ามา เขามีรูปร่างสูงและแข็งแรง มีหนวดเคราสีดำหนา สวมชุดคลุมสีเทาจากราชวงศ์ชิง

อู๋เป่ยหรี่ตาลงเล็กน้อย เมื่อเห็นบุคคลนี้เข้ามา เขาคือตี้เซียนระดับเจ็ด เป็นกษัตริย์เที่ยงแท้！

ชายชราในชุดคลุมสีเทามองไปที่อู๋เป่ย แล้วพูดว่า "สหายน้อย นายทำร้ายคนของฉัน ตอนนี้จะเอาคืนนายอย่างรุนแรงแล้วจึงพาไปสอบปากคำ"

อู๋เป่ยถาม "แค่คุณเหรอ?"

ชายชราพูดอย่างใจเย็น "ฉันคิดว่าฉันทำได้"