ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 90

สีหน้าของกงเหล่ยเปลี่ยนไป "สหายหลี่ ไม่ต้องการทำอะไรที่สุดโต่งขนาดนั้นหรอกใช่ไหม?"

หลี่กวงหลงยกยิ้มหึและพูดว่า "ไม่งั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นคุณส่งคนมามัดลูกชายของฉันนั่นไม่เรียกว่าสุดโต่งเหรอ?"

กงเหล่ยหรี่ตา "หลี่กวงหลง ตระกูลกงสามารถมีฐานในรัฐบาลท้องถิ่น คุณอย่ามาทำอะไรตามใจนะ!"

"เหรอ? ฉันหลี่กวงหลง ผู้คนต่างเรียกฉันว่าท่านหลงแล้วคุณล่ะ มองฉันเป็นเด็กน้อยรึไง"หลี่กวงหลงจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ดุร้าย "คุณสามารถจ้างปรมาจารย์มาได้ คิดว่าฉันทำไม่ได้รึไง”

การแสดงออกของกงเหล่ยเปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า คำพูดของหลี่กวงหลงไม่ได้พูดเกินจริง ความแข็งแกร่งของทั้งสองตระกูลอยู่ในระดับที่ทัดเทียมกันและถ้าเป็นการเผชิญหน้ากันแบบหมดเปลือกจริงๆ ตระกูลกงเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

เขาถอนหายใจยาวและพูดว่า "เราไม่สามารถจ่ายห้าพันล้านได้จริงๆ ถ้าคุณกดดันมากเกินไป ตระกูลกงของเราก็คงทำได้เพียงต่อสู้ด้วยกำลังทั้งหมดของเราเท่านั้น!"

หลี่กวงหลงหัวเราะ "จริงเหรอ งั้นมารอดูกัน!"

กงเหล่ยจากไปแล้ว การเจรจาไม่คืบหน้าและใบหน้าของเขาดูไม่ได้ ทันทีที่เขาขึ้นรถ เขาพูดกับคนขับว่า "ไปที่คฤหาสน์โจว!"

คฤหาสน์โจวเป็นที่พักของโจวฟูเชิงและเขาตัดสินใจขอให้โจวฟูเชิงฆ่าอู๋เป่ยและหลี่กวงหลง!

เมื่อรถผ่านสัญญาณไฟจราจร จู่ๆ รถบรรทุกถังซีเมนต์ที่อยู่ด้านหน้าซ้ายก็สูญเสียการควบคุม คนขับกระแทกเข้าข้างทางและรถบรรทุกน้ำหนักหลายสิบตันก็ทับรถของกงเหล่ย

ไม่ว่ารถจะดีแค่ไหนมันก็ไม่สามารถทนต่อการบดขยี้ได้ รถถูกบดจนเละ กงเหล่ยและคนขับของเขาก็กลายเป็นเนื้อบดทันที!

เกือบจะในเวลาเดียวกัน คฤหาสน์ของกงถิงลูกชายคนที่สองของกงฉางอิงและกงเตี้ยนลูกชายคนที่สาม ถูกกลุ่มอันธพาลบุกเข้าไป พวกเขาขโมยของมีค่าทั้งหมดแล้วจุดไฟเผาบ้านกงถิงและกงเตี้ยนถูกฝังอยู่ในกองเพลิง

เมื่อกงฉางอิงทราบข่าว เขาก็น้ำตาไหลและขอให้คนขับออกไปเรียกหน่วยกู้ภัย โดยไม่คาดคิด คนขับขับรถไปที่ฝั่งแม่น้ำเย่จากนั้นหันศีรษะมาจ้องมองเขาอย่างเย็นชา

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ร่างของกงฉางอิงลอยอยู่ในแม่น้ำ ตำรวจตัดสินคดีว่าเป็นการจมน้ำ

ตระกูลกงอันยิ่งใหญ่ล่มสลายในชั่วข้ามคืน เหลือเพียงคนเดียวที่มีชีวิตอยู่ในที่สุด นั่นคือกงฉีปิง

หลังจากรุ่งสางกงฉีปิงก็กลับมาเป็นปกติเมื่อได้ยินข่าวการตายของพ่อและปู่ของเขาแผ่นหลังของเขาก็รู้สึกเย็น วิธีการของหลี่กวงหลงนั้นโหดเหี้ยมและยอดเยี่ยมมาก! สิ่งนี้ทำให้เขาตกใจอย่างมาก!

เขาขับรถตัวเองรีบไปที่บ้านของหลี่กวงหลงในตอนเช้าแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าเขา

“ท่านหลง ฉันคิดผิด ตอนนี้ฉันเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในตระกูลกง ตราบใดที่คุณไม่ฆ่าฉัน ฉันยอมทำทุกอย่าง” เขาร้องไห้อย่างขมขื่นราวกับว่าเขาเสียใจ

หลี่กวงหลงมองไปที่เขาอย่างเฉยเมยและพูดว่า "จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นคุณก็ให้ความร่วมมือหน่อยละกัน ขายทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลกงของคุณให้ฉันและฉันจะให้คุณ 100 ล้าน เงินนี้เพียงพอสำหรับคุณที่จะใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไปตลอดชีวิต ชีวิตของคุณคุณเลือกเอาละกัน"

กงฉีปิงพูดอย่างรวดเร็ว "ขอบคุณท่านหลง! ขอบคุณท่านหลง!"

จากนั้น เขาคุกเข่าต่อหน้าอู๋เป่ยอีกครั้ง "เรื่องเมื่อคืนนี้ฉันก็แทบตายทั้งเป็นแล้ว ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะ!"

แค่อู๋เป่ยสะบัดมือ มือของอีกคนก็หลุดออก

หลี่กวงหลง"ไอ้หนู มันง่ายเกินไปมั้ง! ที่ปรึกษากฎหมายของฉันมาถึงแล้ว เชิญคุณลงนามในข้อตกลงการโอนได้แล้ว!"

หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้หลี่กวงหลงครอบครองอุตสาหกรรมของตระกูลกงทั้งหมดและจากการสะสมของตระกูลกงในอุตสาหกรรมยาทำให้เขาสามารถเปิดตัวยาใหม่ได้เร็วขึ้น

ตระกูลกงได้เจอกับวิกฤติและอู๋เป่ยได้ตัดสินใจแล้ว ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่เมืองหมิงหยางกับหงหลิง เขาไม่ได้กลับบ้านหลายวันแล้ว เขายังมีแม่ต้องกลับไปรักษาอยู่

บ่ายวันนั้น บ้านพักเดี่ยวหมายเลขสามที่ตงหู

เมื่อจูชิงเหยียนเห็นหงหลิงเธอก็ผงะเล็กน้อยแล้วถามด้วยรอยยิ้ม "พี่อู๋ สาวสวยคนนี้ใครกันเนี่ย"

อู๋เป่ยอธิบายภูมิหลังของหงหลิงสั้น ๆ และกล่าวว่า "ชิงเหยียน หงหลิงไม่คุ้นเคยกับวิถีชีวิตแบเราๆ ช่วยฉันดูแลเธอด้วยล่ะ"