ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 913

หมิงเยียนนำทางไป ทั้งสี่เดินทางกว่าสามร้อยกว่าไมล์ พวกเขาก็เห็นหลุมยุบขนาดใหญ่ แผ่นดินไหวทำให้หลุมยุบแตก น้ำด้านล่างของหลุมก็ซึมเข้าไปในรอยแตก

อู๋เป่ยมองเพียงครั้งเดียวแล้วกระโดดตรงไปที่ก้นหลุด พื้นที่ด้านล่างหลุมมีขนาดประมาณสนามฟุตบอลครึ่งสนาม มีลักษณะเป็นวงกลมโดยประมาณ

ก่อนหน้านี้ ในหลุมลึกมีน้ำลึกเพียงไม่กี่เมตร หมิงเหยียนจึงค้นหาเพียงแอ่งน้ำเท่านั้น แต่ตอนนี้อู๋เป่ยเดินไปที่ก้นหลุม

ใต้เท้าของเขามีชั้นทรายละเอียดหลากสีสัน เขาคุกเข่าลงไปเพื่อตรวจสอบ

เฉินหลี่อยู่บนหลุม เขาอยากกระโดดลงไปแต่ถูกอันจื่อจ้ายรั้งไว้แล้วส่ายหัวเล็กน้อย "ของที่นี่เปนของ ของพี่อู๋ พวกเราอย่าไปกวนเลย"

เฉินหลี่ลังเลเล็กน้อย แต่เขาคนเดียวไม่กล้ากระโดลงไป สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถเอาชนะอู๋เป่ยได้ เขาจึงพ่นลมออกจมูกเบาๆ

หมิงเหยียนตามลงไปแล้วพูดว่า "คุณชาย ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ลงไปในน้ำ ในใต้น้ำ อาจจะมีดินศักดิ์สิทธิ์อยู๋ก็ได้"

อู๋เป่ยส่งเสียง "อืม" ทันใดนั้นเขาก็หยิบพลั่วออกมา แล้วเริ่มขุดทรายแล้วใส่ถุง

หมิงเหยียนอ้าปากด้วยความประหลาดใจ "คุณชาย คุณจะเอาทราบเหล่านี้ไปทำอะไร?"

อู๋เป่ยไม่มีเวลาจะอธิบายแล้วพูดว่า "ทรายพวกนี้สวยดี ฉันจะขุดเอาไปไวในบ่อน้ำที่บ้าน"

หมิงเหยียนยิ้มแล้วพูดว่า "ฉันช่วยคุณชาย"

ทรายเหล่านี้ มีขนาดเพียงไม่กี่ตารางเมตร ความหนาไม่เกินครึ่งเมตร ดังนั้นจึงหายไปหลังจากใส่ไปไม่กี่สิบถุง

หลังจากขุดทรายหาสีทั้งหมดแล้ว อู๋เป่ยก็ขุดดินศักดิ์สิทธิ์ห้าสีที่ด้านล่างของหลุม ดินศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ได้รับแร่ธาตุ มีประมาณร้อยกว่าก้อน ซึ่งมีรูปร่างที่แปลกประหลาดและรูปทรงต่างๆ

เมื่อเห็นดินศักดิ์สิทธิ์มากมาย หมิงเหยียนก็ตกใจแล้วอุทาน "ดินศักดิ์สิทธิ์เยอะแยะเลย!"

อู๋เป่ยไม่พูดสักคำ เพียงใส่ดินศักดิ์สิทธิ์ลงในวงแหวนจัดเก็บ แล้วอธิบายว่า "พูดใหถูกคือ นี้ยังไม่ใช่ดินศักดิ์สิทธิ์ แต่เป็นหินศักดิ์สิทธิ์ ดินศักดิ์สทิธิ์อยู๋ในสภาพแวดล้อมที่เฉพาะเจาะจง เมื่อเวลาผ่านไป ก็จะกลายเป็นหินศักดิ์สิทธิ์ ผลลัพธ์ของหินศักดิ์สิทธิ์นั้นดีว่าผลลัพธ์ของดินศักดิ์สิทธิ์เสียอีก"

หมิงเหยียนอิจฉามาก "คุณชาย ท่านช่างรอบรู้"

อู๋เป่ยเก็บพลั่วแล้วพูดว่า "เซียนหมิง ขอบคุณที่พาฉันมาที่นี่ นี่สำหรับเธอ"

เขานำหินศักดิ์สิทธิ์ยี่สิบก้อนส่งให้หมิงเหยียน

หมิงเหยียนทั้งตกตะลึงทั้งดีใจ แล้วรีบประสานมือ "คุณชาย ฉันไม่เอาหรอก ของล้ำค่าเช่นนี"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "รับไปเถอะ ฉันยังมีในนี้อีกเยอะแยะ"

หมิงเหยียนเห็นว่าเขาให้ของขวัญอย่างจริงใจ เธอจึงรับมันด้วยสองมือแล้วขอบคุณเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

จากนั้นอู๋เป่ยก็เดินไปรอบๆหลุมอีกครั้ง และขุดหินศักดิ์สิทธิ์ที่กระจัดกระจายหลายสิบก้อน จากนั้น เขาก็รวบรวมยาวิญญาณทั้งหมดจากขอบหลุม แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้มีค่ามากนัก แต่ก็น่าเสียดายที่จะต้องทิ้งไป

เมื่อขึ้นจากหลุม อันจื่อจ้ายก็ยิ้มแล้วพูดว่า "ยินดีกับพี่อู๋ด้วยที่ได้รับของ"

อู๋เป่ยหยิบหินศักดิ์สิทธิ์สิบก้อนให้อันจื่อจ้ายแล้วพูดว่า "แบ่งให้ทุกคน"

อันจื่อจ้ายดีใจมาก "ขอบคุณพี่อู๋แล้ว!"

เฉินหลี่เห็นว่าไม่มีของตนเอง ในใจไม่มีความสุขเลย เขาจึงเก็บสีหน้าแล้วไม่พูดอะไร อู๋เป่ยไม่สนใจเขา ตอนนี้เขาสามารถเห็นการกระทำเล็กน้อยๆของคนนี้ได้อย่างชัดเจน เขาไม่มีความตั้งใจที่จะเป็นเพื่อนกับคนประเภทนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ให้อะไรเขาฟรีๆ

อู๋เป่ยถามหมิงเหยียน "เซียนหมิง จะไปกับพวกเราไหม?"

หมิงเหยียนพยักหน้าอย่างแรง "ขอคุณชายมองข้ามระดับพลังยุทธ์ของฉันที่ต่ำต้อย"

อู๋เป่ยยิ้ม "พวกเราตอนนี้เป็นเพื่อนกันแล้ว ไปด้วยกันเถอะ"

โดยไม่รู้ตัว อู๋เป่ยได้กลายเป้นผู้นำของคนทั้งหลาย อันจื่อจ้ายก็สละตำแหน่งของเขา ท้ายที่สุด ในดินแดนลับเทียนหวู่ ความแข็งแกร่งคือสิ่งที่สำคัญที่สุด อู๋เป่ยมีความรู้และทรงพลัง ทั้งสามจึงยอมรับและเชื่อมั่น

อู๋เป่ยตัดสินใจไปที่ถ้ำจวงหวู่ ดังนั้นพวกเขาจึงมุ่งหน้าไปทิศทางเดียวตามคำแนะนำบนผิวหนังสัตว์

หลังเดินทางได้ครึ่งวัน อากาศก็เริ่มเย็นลงทันที ลมแรงเกิดเป็นหย่อมขาวตรงหน้า