ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 933

หานเหล่าตกตะลึง แลวรีบดุหลานสาวของเขาอย่างรวดเร็ว "หุบปาก! หมอเทวดาอู๋เป็นผู้เชี่ยวชาญการแพทย์ที่แท้จริง อย่าหยาบคาบ!"

หานซิวได้ยินปู่ว่าเธอ เธอกกระทืบเท้า "ปู่ ปู่รู้ไหมว่าเมื่อกีเขาเพิ่งให้ของขวัญอะไรกับสวี่ไท่กง? บอกว่าหลังใช้แล้ว สามารถกลับไปเยาว์วัย ฮ่าฮ่า น่าหัวเราะ ถ้าบนโลกนี้มียานี้จริงๆ คนมีเงินทุกคนคงอยู่ตลอดไปไม่แก่?"

หานเหล่าได้ยินก็ตกตะลึงแล้วมองดูอู๋เป่ยด้วยสายตาที่สงสัย

จูชิงเหยียนพูดอย่างใจเยน "แมลงฤดูร้อนไม่รู้จักน้ำแข็ง คุณไม่สามารถเข้าใจได้ ก็เป็นเรื่องธรรมดา"

หานซิวพูดด้วยความโมโห "คุณพูดใครเป็นแมลลงฤดูร้อน!"

ในเวลานั้น ก็มีสุนัขแก่ตัวหนึ่งเดินเข้ามา นี่คือสุนัขสีดำพันธุ์วูล์ฟด็อก แต่ขนของมันกลับไม่มีสี เดินโซเซดวงตาขุ่นมัว

สุนัขหมาป่าตัวนี้มีชีวิตมาสิบปีแล้ว ตั้งแต่เล็กมันก็อยู่กับตระกูลสวี่แล้ว เมื่อสวีเค่อหมิ่นยังเด็ก เขาตกลงไปในสระน้ำก็ได้ับความช่วยเหลือจากมัน เกิดเหตุไหม้ก็เป็นมันที่ปลุกคนที่นอนหลับให้ตื่น ดังนั้น ตระกูลสวี่จึงถือว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว

แต่อายุขับของสุนัขนั้นมีขีดจำกัด ถึงตอนนี้ก็เท่ากับคนวัยเก้าสิบแล้ว และอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว

เมื่อสุนัขเดินผ่านอู๋เป่ย มันก็พยักหน้าเล็กหน้าให้เขา เมื่อสวี่ไท่กงป่วยหนัก สุนัขตัวนี้ก็อยู๋ข้างๆเขาตลอด มันฉลาดมากรู้ว่าอู๋เป่ยช่วนชีวิตเจ้านายของมันไว้ ดังนั้นมันจึงรู้สึกขอบคุณ

อู๋เป่ยแต่เล็กก็ชอบสุนัข สุนัขเป็นชื่อที่เก่าแก่ที่สุดที่มนุษย์ตั้งให้ สุนัขมีนิ้วเท้ายี่สิบนิ้ว ในขณะที่หมาทั่วไปมีสิบนิ้ว นอกจากนี้ สุนัขยังมีขนาดใหญ่กว่าหมาทั่วไปอีกด้วย

เมื่อเห็นดวงตาของสุนัขเฒ่านี้ เหมือนแสดงอารมณ์ของคนด้วยซ้ำ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะเทือนใจ เขาโบกมือให้สุนัขดำแล้วพูดว่า "เสือดำ"

สุนัขดำนี้ชื่อว่าเสือดำ มันค่อยๆเดินเข้ามาด้านหน้าอู๋เป่ย แล้วเงยหน้า

อู๋เป่ยยิมแลวหยิบยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตออกมา แล้วโยนเข้าไปในปากของเสือดำและพูดว่า "กินมันซะ"

เสือดำได้กลิ่นของหอมยา มันกลืนลงไปโดยไม่ลังเล ทันทีที่ยาอายุวัฒนะแห่งชีวิตเข้าสู่ท้องของมันก็ปล่อยพลังลมหายใจแห่งชีวิตอันแรงก็ออกมา แล้วแพร่กระจายไปยังทุกเซลล์ของเสือดำ

ทุกสายตาจับจ้องไปที่เสือดำ

หานซิวนั้นยิ้มเยาะ "คณไม่ได้บอกว่า นี้คือยาอายุวัฒนะครอบจักรวาลเหรอ? แต่กลับเอามาใหหมากิน น่าขำจริง"

จูชิงเหยี่ยนเกลียดผู้หญิงคนนี้นัก เธอไม่ยอมให้คนอื่นมาดูถูกผู้ชายของเธอ จึงพูดอย่างเย็นชา "หมอที่มีจิตเมตตากรุณา ไม่อยากพบเจอสิ่งมีชีวิตที่ต้องทุกทรมานแบบนี้"

หานซิวกำลังจะโต้กลับ แต่ก็เห็นร่างของเสือดำที่อ่อนแอค่อยๆยืนตัวตรงช้าๆ ขนของมันค่อยๆแวววาวเป็นประกาย ดวงตาของมันไม่ขุ่นมัวอีกต่อไป หูใหญ่ทั้งสองข้างตั้งตรง มันยืนตัวตรง หมุนตัวได้อย่างคล่องตัว สามารถเคลื่อนไหวได้โดยรอบ

"โฮ่ง" เสือดำร้องเห้าหนึ่งเสียง แล้วถูกายของมันกับอู๋เป่ยสองสามครั้งอย่างสนิทสนม

อู๋เป่ยลูบหัวของมันแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "ไปเถอะ"

เสือดำเหลือบมองอู๋เป่ยอย่างรู้สึกขอบคุณ จากนั้นจึงรีบวิ่งออกไปจากห้องนั่งเล่นอย่างรวดเร็วราวกับลูกธนูที่ถูกปล่อยออกจากเชือก ตอนนี้มันฟื้นคืนความแข็งแกร่งแล้ว มันต้องการบอกข่าวดีให้แก่เจ้านายของมัน

ทุกคนต่างตกตะลึง สุนัขดำแก่ๆตัวหนึ่งเมื่อได้รับยาไม่นานก็กลับมาแข็งแรงขึ้น น่ทึ่งมาก!

หานเหล่าตกใจมาก เขารีบพูดว่า "คุณชายอู๋ ท่านยังพอมียากนี้เหลืออยู่ไหม?"

จูชิงเหยียนพุดอย่างใจเย็น "ไม่มีแล้ว"

หานเหล่าดูออกว่าจูชิงเหยียนโกรธเคืองหลานสาว เขาจึงรีบตำหนิเธอ "หานซิว ขอโทษคุณชายอู๋เดียวนี้!"

การตบหน้านีเกิดขึ้นเร็วมากจนหานซิวรู้สึกสับสนเล็กน้อยแต่เธอก็พูดว่า "ปู่ นั่นต้องเป็นยากระตุ้น เป็นเพียงการฟื้นคืนมาชั่วคราวก่อนจะตาย มันเป็นแค่การโกหกเท่านั้น"

ทันทีที่คำพูดนั้นออกมา สามีภรรยาก็ูรู้สึกว่ามีเหตุผล ชายหนุ่มพยักหน้าแล้วพูดว่า "จริงๆ ฉันก็เคยได้ยิน ว่ามียาบางชนิดสามารถระเบิดศักยภาพได้ในเวลาสั้นๆ แต่เมื่อผลยาหมดลงชีวิตก็ย่อมถึงจุดจบ"