ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 936

หลิวต้าไคตกตะลึง ขั้นคนเซียนที่ห้า นั้นคือขั้นไหนกัน?ในความรู้เขา เขารู้แค่ว่ามีคนเซียนอยู่ และรู้จักผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์กับผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์ เขาไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับขั้นของคนเซียน

แต่ว่า เขาก็เข้าใจว่าขั้นคนเซียนที่ห้า จะต้องแขงแกร่งกว่าขั้นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์แน่นอน เขาทั้งเคารพทั้งตกใจแล้วพูดว่า "ผมโชคดีจริงๆที่ได้พบท่าน!"

อู๋เป่ย "หลิวต้าไค รู้ไหมว่าพ่อนายอยู่ที่ไหน?"

หลิวต้าไค "พ่อกับผมอาศัยอยู่ด้วยกัน ทำอาการให้ผมทานทุกวัน"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "ฉันตามหาพ่อนายเพราะมีเรื่องนิดหน่อย นายพาฉันไปด้วยได้ไหม?"

หลิวต้าไคพยักหน้า "ได้ครับท่าน ผมขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"

อู๋เแป่ยรออย่างอดทน สิบนาทีต่อมาหลิวต้าไคก็นั่งรถของเขาไปที่บ้านของพวกเขาในเมืองฉือ

เมื่อรถมาถึงหน้าประตู หลิวต้าไคหยิบกุญแจมาเปิดประตูแล้วตะโกนว่า "พ่อครับมีคนมาหาพ่อครับ"

ชายหนุ่มที่มีใบหน้าพิมพ์แบบในประเทศก็เดินออกมาจากห้องครัว โดยสวมผ้ากันเปื้อนรอบเอวของเขา

เมื่อเขาเห็นอู๋เป่ยอยู๋ข้างหลังหลัวต้าไค ดวงตาของเขาก็ฉายแววเศร้าโศก เขาพูดว่า "ต้าไค ลูกไปซื้อเกลือมาห่อหนึ่ง"

หลิวต้าไคส่งเสียง "อ่อ" "งั้นผมไปก่อนนะ ท่านเชิญนั่งก่อนครับ"

หลังจากหลิวต้าไคจากไป ชายหนุ่มก็ปลดผากันเปื้อนและพูดอย่างเย็นชา "พวกคุณหาที่นี่เจอเร็วจริง แต่ถึงจะหาที่นี่เจอ ฉันก็ไม่มอบสิ่งนั้นให้ใคร!"

อู๋เป่ยพูด "อาจารยหลิว คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันคืออู๋เป่ยผู้นำของเทียนหลง เมื่อครู่ชายกึ่งเทพชาวอเมริกันเข้าไปที่โรงฝึกศิลปะการต่อสู้ของคุณ แล้วสอบถามถึงที่อยู่ของคุณเขาฆ่าคไปหลายสิบคน ฉันควบคุมตัวเขาแล้ว เลยมาหาคณ อยากจะรู้ว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร"

หลิวชางซิงตกใจ "คุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อสิ่งนั้น?"

อู๋เป่ย "ฉันมาเพราะความสงสัย"

หลิวชางซิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ท่านผู้นำเชิญนั่งก่อน"

เขารินชาให้อู๋เป่ยแล้วพูดว่า "ท่านเป็นผูนำ ฉันเคยได้มาว่าเทียนหลงเป็นองค์กรที่มีอำนาจมากในประเทศ เพราะงั้นฉันจึงเชื่อท่าน"

อู๋เแ่ย "คุณสามารถเชื่อฉันได้ โปรดบอกความจริงด้วย"

หลิงชางซิงเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "บรรพบัรุษของฉัน เคยเป็นผู้ว่าการในราชวงศ์ชิง ในช่วงเวลานั้นเจ้าหน้าที่ขุนนางท้องถิ่นมักจะประจบประแจงเขา ส่งมอบของขวัญมากมายให้ มีอยู๋ปีหนึ่ง นายอำเภอระดับล่างคนหนึ่งส่งของขวัญมามันเป็นหินคริสตัลชิ้นหนึ่ง หินคริสตัลนั้นปิดดวงตาไวข้างหนึ่ง ในสมัยนั้นเมื่อบรรพบุรุษของฉันเห็นลูกตานี้ ก็รู้สึกว่ามันดูเหมือนเป็นการสื่อสารข้อความบางอย่างถึงตัวเขา จึงหยิบมันขึ้นมาศึกษาอยู่บ่อยๆ"

"แต่เรื่องดีๆมักอยู่ไม่นาน หลังจากที่ได้ลูกตานั้นมา บรรพบุรุษก็เป็นบ้าไปภายในไม่ถึงหนึ่งเดือน แน่นอว่าขุนนางก็ทำไม่สำเร็จ มีแต่คนมาซ้ำเติมแล้วครอบครัวของเราก็พังทหลายลง"

"หลังจากนั้น ลูกตานี้ก็ตกทอดรุ่นสู่รุ่น แต่มีคำสั่งสอนจากบรรพบุรุษว่าห้ามลูกหลานของเราเล่นกับสิ่งนี้ จึงฝังมันไว้ในดิน"

อู๋เป่ย "คนอเมริกันรูได้อย่างไรว่าครอบครัวของคุณมีลูกตานี้"

หลิงชางซิง "มีบันทึกเกี่ยวกับครอบครัวของฉันในพงศาวดารของมณฑล และมีการกล่าวถึงลูกตานี้อยู่ในนั้น พวกเขาอาจจะรู้ทั้งหมดผ่านพงศาวดารของมณฑล"

อู๋เป่ยหนุดไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ตอนนี้ข่าวรั่วไหลออกไปแล้ว คุณไม่มีวิธีปกป้องลูกตานี้แล้ว ถ้าคุณยินดี ฉันจ่ายให้ได้ หรือจะของเป็นอย่างอื่นก็ได้"

หลิงชางซิงจ้องมองอู๋เป่ย "ท่านผู้นำ ฉันยินดีขายลูกตานี้ แต่ฉันมีข้อแลกเปลี่ยน"

อู๋เป่ย "คุณพูด"

หลิวชางซิง "ฉันหวังว่าลูกชายของฉันจะสามารถเข้าร่วมเทียนหลงเพื่อเป็นกำลังให้กับท่านผู้นำ"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "เรื่องนี้ง่ายมาก แต่ว่าพลังยุทธ์ของเขาไม่สูงนัก มันอันตรายเกินไปที่จะทำงานใน ฉันทำได้เพียงใหเขาอยู๋ในแผนกมืออาชีพเท่านั้น คุณสามารถวางใจได้เรื่องเงินเดือนที่ได้ เงินเดือนอย่างน้อยได้หนึ่งล้านต่อปี"

หลิวชางซิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก "ขอบคุณมาก! นอกจากนี้ฉันต้องการเงินหนึ่งร้อยล้าน ลูกชายของฉันยังเด็ก เขาต้องแต่งงานกับภรรยามีลูก ซึ่งต้องใช้เงินจำนวนมากในอนาคต"

อู๋เป่ยตอบตกลงทันที "ได้ ฉันจะให้เงินคุณหนึ่งล้าน หลังจากนี้ถ้ามีคนถามว่าลูกตาอยู่ที่ไหน แค่บอกว่าฉันเอาไปแล้ว ด้วยวิธีนี้ จะไม่มีใครสร้างปัญหาให้คุณอีก"

หลิงชางซิงพยักหน้าอย่างแรง "ตกลง ท่านผู้นำ ฉันจะพาท่านไปบ้านหลังเก่า"

ดังนั้นอู๋เป่ยจังติดตามหลิวชางซิงไปที่บ้านเก่าของตระกูล บ้านนี้ได้ปล่อยเช่าไปแล้ว พอเปิดประตูออก ผู้เช่าไม่อยู่