ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 949

อารมณ์ของจางเทียนเหิงก็ค่อนข้างไม่ดีเช่นกัน เขาดื่มเหล้าไปสามแก้วด้วยความอึดอัด ดื่มเหล้าเสร็จ จู่ๆเขาก็หัวเราะฮ่าฮ่า พูดกับอู๋เป่ย : “อู๋เป่ย นายมีความรู้กว้างขวาง ฉันมีของหลายอย่างอยากให้นายดู เชิญตามฉันมา”

อู๋เป่ยรู้ดี จางเทียนเหิงคนนี้ไม่ต้องการให้เขาดูอะไร แต่ต้องการคุยกับเขาเป็นการส่วนตัว

คนอื่นๆทำได้แค่มองดู อู๋เป่ยตามจางเทียนเหิงไปที่ห้องหนังสือของเขา

ห้องหนังสือของจางเทียนเหิงใหญ่อย่างมาก ครอบคลุมพื้นที่หลายร้อยตารางเมตร ข้างในเต็มไปด้วยของโบราณ เขาไม่ได้เชิญให้อู๋เป่ยนั่ง ทันทีที่มาถึง ให้คนปิดประตู

อู๋เป่ย : “แม่ทัพแห่งจตุรเทพมีอะไรให้ช่วย”

จางเทียนเหิงสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที เขาลูบใบหน้าของตัวเอง พูดอย่างไม่แยแส : “นายก็เห็นแล้ว ฉันเป็นถึงแม่ทัพแห่งจตุรเทพ ก็ต้องถูกคนตบหน้า มันรู้สึกอับอายมากเลยใช่ไหม”

อู๋เป่ยไม่พูดอะไร ปัญหาแบบนี้ เขาพูดอะไรก็ไม่เหมาะสม

จางเทียนเหิงหัวเราะเยาะตัวเองหนึ่งที : “นึกย้อนถึงจุดเริ่มต้น ฉันก็เป็นอัจฉริยะของโลกแห่งการฝึกฝนเช่นกัน หลังจากต้องตาพวกเขา ก็กลายเป็นเบี้ยของพวกเขาในโลกเบื้องล่าง ต่อให้ฉันพยายามมากแค่ไหน มีตำแหน่งมากแค่ไหน พวกเขาล้วนแล้วไม่คิดว่าฉันเป็นคนสำคัญ ในสายตาของพวกเขา ฉันไม่ใช่อะไรเลย”

อู๋เป่ยยังคงเงียบ เขารู้ว่าภายในใจของจางเทียนเหิงมีความอึดอัด ต้องถูกระบายออกมา

เขาหันตัว ภายในดวงตาทั้งสองข้าง ฉายแสงกะพริบออกมา เขาพูด : “อู๋เป่ย ฉันได้ยินมาว่านายเป็นปรมาจารย์ปรุงยาของตำหนักฉางเซิงใช่ไหม”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ถือว่าใช่มั้ง”

จางเทียนเหิง : “อย่างนั้นนายเคยได้ยินยาอายุวัฒนะเฟยเซิงไหม”

ยาอายุวัฒนะเฟยเซิง หลังจากอยู่ตี้เซียนระดับสิบห้า เป็นยาที่ใช้สำหรับกินตอนที่จะโจมตีทะลวงสู่เซียนสวรรค์ ยาอายุวัฒนะนี้ เป็นสิ่งที่ล้ำค่าอย่างมาก คนที่สามารถปรุงมันได้มีน้อยอย่างมาก

อู๋เป่ยมองจางเทียนเหิงคนนี้ และจางเทียนเหิงก็จงใจปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของตัวเองออกมา แข็งแกร่ง แข็งแกร่งมาก!

กระทั่งเขารู้สึกว่า ทันทีที่คนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้โจมตีเขา เขาต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยน พูด : “แม่ทัพแห่งจตุรเทพเป็นเซียนกษัตริย์อมตะ!”

จางเทียนเหิงพูดอย่างไม่แยแส : “สามสิบปีก่อน ฉันก็เข้าสู่ระดับอมตะแล้ว มาถึงระดับนี้ ฉันสามารถมองเห็นเส้นทางในอนาคตของตัวเองได้อย่างชัดเจน ตอนนี้ ฉันขาดแค่ยาอายุวัฒนะเฟยเซิง สามารถขึ้นสู่ระดับเซียนสวรรค์ได้!”

อู๋เป่ยเงียบสักพัก : “แม่ทัพแห่งจตุรเทพต้องการถามตำหนักฉางเซิง ผมสามารถปรุงยาอายุวัฒนะเฟยเซิงได้หรือไม่ใช่ไหม”

จางเทียนเหิงพูด : “นายเป็นคนของตำหนักฉางเซิง คิดว่าน่าจะรู้ดีที่สุด ฉันอยากรู้ว่า ตำหนักฉางเซิงสามารถปรุงได้ไหม”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “แม่ทัพแห่งจตุรเทพเป็นเซียนกษัตริย์อมตะ น่าจะรู้ว่ายาอายุวัฒนะเฟยเซิงหนึ่งเม็ดหมายความว่ายังไง หากวันหนึ่ง ตำหนักฉางเซิงปรุงยาอายุวัฒนะเฟยเซิงออกมา เกรงว่าจะต้องถูกคนทำลายล้างในวันนั้น หลังจากนั้นปล้นยาอายุวัฒนะไป”

จางเทียนเหิงพูด : “ในโลกแห่งนี้ คนที่อยู่ในระดับเดียวกับฉันมีไม่น้อย พวกเขาต่างต้องการยาอายุวัฒนะเฟยเซิง”

อู๋เป่ย : “ปัญหานี้ ผมยังไม่สามารถตอบแม่ทัพแห่งจตุรเทพได้ชั่วคราว เพราะว่ายาอายุวัฒนะเฟยเซิงห่างผมมากเกินไป ท้ายที่สุด ตอนนี้ผมเป็นแค่คนเซียนคนหนึ่งเท่านั้น”

เขาไม่ได้พูดโกหก ยาอายุวัฒนะเฟยเซิงห่างจากเขาอย่างมาก ไว้เมื่อไหร่ที่เขากลายเป็นกษัตริย์เที่ยงแท้ หรือกลายเป็นเซียนกษัตริย์ ถึงจะมีคุณสมบัติปรุงยาอายุวัฒนะระดับนี้ได้

จางเทียนเหิง : “ผมถามถึงในอนาคต อนาคต นายสามารถปรุงยาอายุวัฒนะเฟยเหิงได้ไหม”

อู๋เป่ยเงียบไปหลายวินาที พูด : “มีโอกาส แต่ ผมไม่กล้ารับประกัน”