ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 954

เมื่อแมลงเม่าบินตัวสุดท้ายเข้าไปในขวด ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกคุณฟู๋อวิ๋นยิ้มและพูดว่า: "ดีที่มือซ้ายแม่ทัพแห่งจตุรเทพมีวิธี"

อู๋เป่ย: "นี่น่าจะเป็นวิธีที่นักสำรวจรุ่นก่อนทิ้งไว้ หากคุณ เดินตรงไปอีกก็จะสามารถผ่านชั้นป้องกันได้แล้ว"

จางเทียนเหิง: "อู๋เป่ย จะแก้ไขชั้นป้องกันได้ไหมขึ้น อยู่กับคุณแล้ว"

อู๋เป่ยพยักหน้า กลุ่มคนเดินลึกเข้าไปมากขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากเดินไปได้กว่าร้อยเมตร หมอกสีม่วงก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า อู๋เป่ยเปิดดวงตาแห่งมิติและพบว่าหมอก เป็นส่วนหนึ่งของชั้นป้องกัน หากใครเข้าไปก็จะต้องตายอย่างแน่นอน

เขาพูดว่า: "ให้คนนึงอยู่ที่นี่ แล้วฟังคำสั่งของฉัน"

จางเทียนเหิงให้ตี้เซียนคนหนึ่งอยู่ที่นี่

อู๋เป่ยและพรรคพวกของเขายังคงเดินหน้าต่อไป หากพวกเขาพบกับหินหรืออะไรที่คล้ายกัน พวกเขาจะเจาะทะลุพวกเข้าไป ไม่นานก็เห็นหมอกแสงสีขาวอีกและอู๋เป่ยให้ตี้เซียนอีกคนอยู่ที่นี่

ด้วยวิธีนี้ เขาก็เข้าใจรูปแบบธาตุยี่สิบสี่แบบและเขาต้องการ หาใครสักคนมาสอนเกี่ยวกับการควบคุมค่ายพวกนี้

ในที่สุด เขาและจางเทียนเหิงก็มาถึงใจกลางของรูปแบบนี้และพูดว่า "ท่านแม่ทัพพระเจ้า เพื่อควบคุมใจกลางของรูปแบบนี้ คุณต้องทำมันด้วยตัวเอง"

จางเทียนเหิงพยักหน้า: "ได้!"

อู๋เป่ยสอนวิธีทำลายรูปแบบค่ายให้เขาทันที หลังจากเรียนรู้แล้วจางเทียนเหิงพูดว่า: “ ฉันพร้อมแล้ว" เขาใช้พลังจิตเพื่อติดต่อกับตี้เซียนอีกยี่สิบสี่คนในเวลาเดียวกัน

ทันใดนั้นคนทั้งยี่สิบห้าคนก็ลงมือพร้อมกันด้วยวิธีที่อู๋เป่ยสอน ทันใดนั้นพื้นดินก็สั่นสะเทือน ทั้งภูเขาสั่นสะเทือนและหมอกแสงที่ปิดทางเข้าด้านหน้าอู๋เป่ยและจางเทียนเหิงก็หายไปทันที

"เข้าไปเร็ว!"

ทั้งสองคนก้าวเข้าไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นหมอกจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นปิดทางเข้าไว้อีกครั้ง

หลังจากผ่านทางเดินไปได้สักพักก็เข้าสู่ราชวังบนภูเขา ในวังมีโลงศพสีทองขนาดใหญ่ ที่มีโซ่ขนาดใหญ่ 24 เส้นเชื่อมโลงศพไว้อยู่ พลังของรูปแบบการปราบปีศาจยี่สิบสี่หยวนโจวเทียนถูกนำไปใช้กับโลงศพผ่านโซ่เหล็กเพื่อที่จะสะกดแม่มด

จางเทียนเหิงจ้องไปที่โลงศพ ดวงตาของเขาเป็นประกายแล้วพูดว่า: "ต้องมีแม่มดผู้ยิ่งใหญ่อยู่ข้างในแน่ ๆ"

อู๋เป่ยมองดู เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่ในโลงศพ เธอสวยมาก สวมเสื้อผ้าหรูหรา เธอเป็นเด็กอยู่ ผู้หญิงคนนี้เสียชีวิตไปนานแล้ว นอกจากนี้เขายังค้นพบด้วยว่าผู้หญิงคนนี้ต้องเคยตั้งครรภ์มาก่อน เธอได้ให้กำเนิดเด็กคนหนึ่งก่อนที่จะเสียชีวิตไป

เขาพูดทันทีว่า: "ท่านแม่ทัพ แม่มดผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ตายแล้ว ไม่มีอันตรายอีกแล้ว"

จางเทียนเหิงพยักหน้าและพูดว่า "ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของคุณ ที่เหลือเป็นหน้าที่ของฉันเอง"

อู๋เป่ยไม่สนใจสิ่งที่อยู่ในโลงศพ เขาพูดว่า: "ถ้าคุณตัดโซ่เหล็กออก ค่ายกลจะหยุดทำงาน"

พระราชวังใหญ่มาก ดังนั้นอู๋เป่ยจึงเดินจากไป ในนั้นมีอะไรอยู่ข้าง เขารู้ดี ต่อจากนี้อะไรที่อยู่ในโลงศพนั้นเป็นของจางเทียนเหิงและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเลยสักนิด

เมื่อมาถึงมุมพระราชวังก็พบว่ามีอิฐหินก้อนใหญ่อยู่ข้างๆ วังหลุดออกมา เขาจึงยื่นมือไปควักอิฐหินนั้นออกมา เขามองเข้าไปข้างในและเห็นว่ามีถ้ำขนาดใหญ่อยู่ข้างใน

ตอนนี้มีเด็กทารกที่อายุประมาณหนึ่งขวบกำลังนอนอยู่ในนั้นเด็กคนนั้นหายใจรวยรินและมีสีหน้าเจ็บปวด

อู๋เป่ยตกตะลึง เด็กน้อยมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

เขายื่นมือออก เด็กน้อยก็เงยหน้าขึ้นมองเขา เด็กคนนั้นน่ารักมาก มีดวงตาสีฟ้าอ่อน ผิวสีข้าวสาลีและมีผมหยิกสีดำ

เด็กน้อยได้พบกับมนุษย์ครั้งแรกนับตั้งแต่เกิด เขาดีใจมากและรีบวิ่งเข้ามา

อู๋เป่ยอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขน เหลือบมองจางเทียนเหิงอยู่ไกล ๆ ที่กำลังเก็บของในโลงศพอยู่ เขาพูดว่า "ท่านนายพล ฉันออกไปก่อนนะ"

จางเทียนเหิงไม่มีเวลาสนใจเขาและตอบว่า: "โอเค"

เขารู้ว่าตอนนี้ไม่มีใครต้องการให้เขาช่วยอะไรแล้ว ดังนั้นเขาจึงกลับออกมาทางเดิม เขาเร็วมากจนไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเขาออกมาแล้วและกลับไปที่คฤหาสน์จื่อหลง

เห็นได้ชัดว่าคนตัวเล็กหนักกว่าเด็กอายุ 1 ขวบโดยเฉลี่ย มือเล็ก ๆ ของเขาจับเสื้อผ้าของอู๋เป่ยไว้แน่น ใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาเต็มไปด้วยความคับข้องใจและปากของเขาก็ชัดเจน

"พ่อจ๋า"