ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 956

เดิมทีชายหนุ่มชุดคลุมสีน้ำเงิน ต้องการยั่วโมโหอู๋เป่ย แต่ไม่คิดว่าแขกจะมีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง เขาจึงกล่าวขอโทษอย่างรวดเร็ว

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น ：“นายไม่ต้องยั่วโมโหฉัน มีของดีอะไร ก็เอาออกมาให้หมดเลย”

ชายหนุ่มชุดคลุมสีน้ำเงิน ：“ใช่ๆ เมื่อกี้ทำให้ขุ่นเคืองใจ ชั้นบนมีของดีมากมาย ลูกค้าโปรดตามข้ามา！”

ชายหนุ่มเชิญอู๋เป่ยและชิ่งเหล่าขึ้นไปชั้นบน การตกแต่งของชั้นบน นั้นแตกต่างจากชั้นล่าง ชั้นบนมีกล่องขนาดเล็กที่ทำจากคริสตัลมากมาย วางอยู่บนเสาหยกพิเศษ เสาหยกแต่ละเสาจะวางกล่องคริสตัลแค่ใบเดียว ภายในกล่องคริสตัล มียาอายุวัฒนะอยู่หนึ่งเม็ด

อู๋เป่ยเหลือบมอง ยาเหล่านี้ต่างก็มีที่ไปที่มา ยาที่เขาเห็นได้แก่ ยาอายุวัฒนะชุนหยาง ยาอายุวัฒนะหยวนอิง คุณภาพแย่สุดก็ยังอยู่ในระดับสาม ยาอายุวัฒนะเหล่านี้ราคาก็สูงมากเช่นกัน

ชายหนุ่มยิ้มและพูดว่า ：“ลูกค้า ท่านถูกใจยาอายุวัฒนะเหล่านี้หรือไม่ครับ?”

สายตาของอู๋เป่ย มองไปที่กล่องคริสตัลที่อยู่ตรงมุม ในกล่องมีอายุวัฒนะอยู่สองขวด ดูเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจให้เป็นที่สะดุดตาผู้คน แค่วางไว้ตรงจุดนี้เท่านั้น

เมื่อมองผ่านขวด เขาเห็นว่าข้างในมีอายุวัฒนะ ที่มีคุณภาพสูง เกินกว่ายาที่ขายข้างนอกมาก

เขาถามว่า ：“ยาสองขวดนี้ก็ขายใช่ไหม?”

ชายหนุ่มมองดู ยิ้มและพูดว่า ：“นั่นคือยาด้อยคุณภาพ เพราะความผิดพลาดของอาจารย์ที่ปรุงยา จึงปรุงยาออกมาได้ไม่สมบูรณ์ แม้ว่าจะไม่สมบูรณ์ แต่ก็ยังพอมีผลอยู่บ้างครับ”

ขณะที่พูด เขาก็เดินไป หยิบขวดยาทั้งสองขวดออกมา ยิ้มและพูดว่า ：“ทั้งสองขวดนี้ บรรจุยาเวทย์หยินหยาง ยาเทพอมตะ”

อู๋เป่ยรู้จักก็ยาอายุวัฒนะทั้งสองนี้เช่นกัน ยาเวทย์หยินหยาง คือยาศักดิ์สิทธิ์ที่เซียนจวินใช้ในการโจมตีดินแดนหยินหยาง ยาเทพอมตะ คือยาที่ใช้ในการโจมตีดินแดนอมตะ ยาอายุวัฒนะทั้งสองอย่างนี้ มีค่ามากกว่ายาประตูมังกรที่เขาปรุงเสียอีก

เขารับขวดยามา และพบว่ายาอายุวัฒนะสองเม็ดนี้ ไม่ใช่ยาด้อยคุณภาพ แต่เป็นยาที่ยังปรุงไม่สำเร็จ ยาอายุวัฒนะที่คุณภาพสูงเช่นนี้ ต้องผ่านการปรุงอย่างน้อยสองครั้ง จึงจะกลายเป็นยาอายุวัฒนะได้

แต่เห็นได้ชัดว่า พนักงานคนนี้ หรือแม้แต่เจ้าของร้านก็ไม่รู้ความลี้ลับนี้ จึงคิดว่ามันเป็นยาที่มีข้อบกพร่อง

เขาไม่แสดงอาการใด และพูดว่า ：“ยาสองขวดนี้ราคาเท่าไหร่?”

พนักงานเห็นว่าอู๋เป่ยสนใจมัน จึงรีบพูดว่า ：“ยาเวทย์หยินหยางราคาหนึ่งพันห้าร้อยเงินยันต์ ส่วนยาเทพอมตะราคาสองพันเงินยันต์ครับ”

อู๋เป่ย ：“ยาที่ด้อยคุณภาพยังก็กล้าขายราคานี้อีกเหรอ?”

พนักงานยิ้มอย่างขมขื่น ：“ราคานี้ถูกกำหนดโดยเจ้านาย ผมไม่มีอำนาจตัดสินใจครับ”

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงยื่นเงินยันต์สี่พันสามร้อยให้กับเขา จากนั้นก็เก็บยาทั้งสองขวด

พนักงานคาดไม่ถึงว่า จะสามารถขายราคาสูงขนาดนี้ได้ เขายิ้มแล้วพูดว่า ：“ท่านมีสายตาที่เฉียบคมมาก แม้ว่าอายุวัฒนะนี้จะเป็นยาที่ด้อยคุณภาพ แต่ก็เป็นยาอายุวัฒนะคุณภาพสูง ไม่ขาดทุนที่ซื้อมันอย่างแน่นอนครับ”

ชิ่งเหล่าอดไม่ได้ที่จะพูด ：“คุณชาย แพงเกินไป ไปดูร้านอื่นไหมครับ?”

อู๋เป่ย ：“ในเมื่อมาแล้ว น่าเสียดายถ้าไม่ซื้อมัน”

เมื่อออกมาจากร้านยาอายุวัฒนะ ชิ่งเหล่าก็เอาแต่ส่ายหัว ：“คุณชาย คุณก็ปรุงยาเป็นเช่นกัน ทำไมถึงซื้อยาอายุวัฒนะที่ด้อยคุณภาพเช่นนี้ครับ?”

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า ：“ใครบอกว่านี่คือยาอายุวัฒนะที่ด้อยคุณภาพ? แค่ยังทำการปรุงไม่เสร็จเท่านั้น ยาเวทย์หยินหยางนี้ ออกฤทธิ์เพียงช่วงเวลาสั้นๆ ไม่เกินสองชั่วโมง เพื่อไม่ให้ประสิทธิภาพของยาลดลง ปรมาจารย์ที่ปรุงยาจึงแบ่งการปรุงยาออกเป็นสองครั้ง การปรุงครั้งแรกนั้นยากที่สุด เป็นการทดลองระดับความสามารถของปรมาจารย์ที่ปรุงยาอย่างแท้จริง การปรุงยาครั้งที่สองนั้นง่ายกว่ามาก หน้าที่ของมันก็คือฟื้นฟูคุณสมบัติของยาอายุวัฒนะ แน่นอนว่า เมื่อฟื้นฟูประสิทธิภาพของตัวยาสำเร็จแล้ว ก็ต้องทานในระยะเวลาอันสั้น”

ชิ่งเหล่าเบิกตากว้าง ：“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ? คุณชาย ถ้าอย่างนั้นคุณก็ได้กำไรมากเลยครับ！”

หลังจากที่เดินไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว อู๋เป่ยก็เห็นร้านขายเสื้อผ้า เสื้อผ้าที่ร้านนี้เป็นเสื้อผ้าที่หรูหรามาก และวัสดุที่ใช้ก็เป็นวัสดุที่ล้ำค่าที่ไม่มีในโลกนี้