เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้อู๋เป่ยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ความทรงจำมากมายไหลพลั่งพรูเข้ามาในหัวของเขา
ในปีแรก ทั้งสองนั่งโต๊ะเดียวกัน ผู้หญิงคนแรกที่เขาชอบคือผู้หญิงคนนี้ เธอเป็นสาวจากเผ่าแม้ และเธอมักจะสวมชุดแม้วนี้เสมอ ดังนั้นเธอจึงโดดเด่นในฝูงชน
อย่างไรก็ตาม ความรักที่เป็นความลับของอู๋เป่ยไม่ได้ผล เพราะเธอพักการเรียนไปหลังจากเรียนได้เพียงเดือนเดียว
สาวแม้วคนนี้ชื่อเถาหรูเซี่ยว่ากันว่าเธอมีชื่อสำหรับคนแม้วด้วย แต่คนนอกไม่รู้
เถาหรูเซี่ยสร้างความประหลาดใจให้กับคนทั้งมหาวิทยาลัยในเวลานั้น เด็กผู้ชายตั้งแต่น้องใหม่ไปจนถึงรุ่นพี่เข้าแถวรอเธอหลังเลิกเรียน เพียงเพื่อจะได้เห็นใบหน้าที่ไม่มีใครเทียบได้ของเธอ แม้แต่อาจารย์ชายหนุ่มบางคนในมหาวิทยาลัยก็ยังอยากจะติดต่อเธอ
อย่างไรก็ตามเถาหรูเซี่ยไม่ได้สนใจผู้ชายคนไหนเลย หลังจากนั้นไม่นานแม้แต่เดือนมหาลัยและพวกลูกคนรวยเหล่านั้นก็ยอมแพ้ หลังจากนั้นผู้ชายทุกคนก็กล้าที่จะแอบชอบและไม่กล้าสารภาพรัก
อู๋เป่ยไม่คาดคิดว่าหลังจากผ่านไปกว่าสองปี เถาหรูเซี่ยจะปรากฏตัวที่นี่เพื่อเข้าร่วมการรวมตัวของชั้นเรียนในวันนี้
ทันทีที่เขาปรากฏตัว หลายคนจำเขาได้ บางคนทักทายเขาและบางคนจงใจหลบสายตา ท้ายที่สุดเขาเป็นคนที่เคยอยู่ในคุกและเพื่อนร่วมชั้นบางคนไม่ต้องการคุยกับเขา
อู๋เป่ยนั่งอยู่บนที่นั่งโดยมีเถาหรูเซี่ยอยู่ข้างๆ
“ไม่เจอกันนานเลยนะ” เขาพูดอย่างใจเย็น
เถาหรูเซี่ยยิ้มให้ "อู๋เป่ย คุณยังเหมือนเดิม"
อู๋เป่ย "คุณยังคงสวยมาก"
เถาหรูเซี่ยยิ้มหวาน "ทุกๆ คนเปลี่ยนไปมากเลย"
เมื่อเธอพูดอู๋เป่ยสังเกตเห็นว่าร่างกายของเธอเปล่งประกายแสงหลากสีและในขณะเดียวกันเขาก็ได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างกายของเถาหรูเซี่ยซึ่งเบากว่ากลิ่นหอมของดอกไม้ แต่ไม่ใช่ดอกไม้
เขางงงวยและเปิดตาแห่งมิติทันทีจากนั้นเห็นว่าท้องของเถาหรูเซี่ยกำลังตั้งครรภ์ ดังนั้นมันจึงเปล่งประกาย!
เจ้าสิ่งนี้มีขนาดเท่านิ้วก้อยและมีรูปร่างเหมือนตัวแมลง! แสงสีนั้นถูกปล่อยออกมาโดยแมลงตัวนี้!
“ฝังแมลงพิษ?” ร่องรอยของความโกรธฉายในดวงตาของเขา
มรดกที่เขาได้รับเป็นบันทึกเกี่ยวกับวิชาแมลง กล่าวถึงวิธีการปรับแต่งแมลงที่ทรงพลังที่เรียกว่าการฝังแมลงพิษ!
การฝังแมลงพิษเป็นวิธีที่ชั่วร้ายมาก มันจำเป็นต้องฝังหนอนเข้าไปในร่างกายของผู้หญิง จากนั้นพวกเขาจะจัดหาวัสดุธรรมชาติและสมบัติของโลกให้กับผู้หญิงเพื่อเป็นอาหารเสริมและสารอาหารต่างๆ หนอนจะดูดซับสารอาหารจากแม่อย่างเมามัน เมื่อหนอนโตเต็มที่ ร่างกายของคนแม่ก็จะตายเพราะขาดเลือด มันเหมือนกับมัมมี่!
เมื่อสัมผัสได้ถึงความแปลกไปของอู๋เป่ย เถาหรูเซี่ยยิ้มเล็กน้อย "อู๋เป่ยอารมณ์ของคุณเปลี่ยนไปเยอะมากนะ"
“งั้นเหรอ?” อู๋เป่ยปิดดวงตาวิเศษ “ฉันติดคุกมาสองปีแล้ว น่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”
เถาหรูเซี่ยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "จริงเหรอ? โชคไม่ค่อยดีเลย แต่คุณเป็นคนที่ยอดเยี่ยมและคุณจะต้องเป็นม้ามืดอย่างแน่นอน"
อู๋เป่ย "อย่าปลอบฉันเลย คุณเห็นไหมว่าพวกเขาส่วนใหญ่ไม่ทักทายฉัน"
ในเวลานี้ มีชายคนหนึ่งเข้ามา เมื่อเห็นอู๋เป่ยนั่งอยู่ตรงนี้ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า "ไปนั่งข้างหลัง" น้ำเสียงของเขาก้าวร้าวและเจ้ากี้เจ้าการมาก
อู๋เป่ยมองเขา ชายคนนี้มาจากห้องเดียวกันกับเขา ชื่อจางโฮ่วเป่าเขาตัวดำเตี้ย แต่เขาก็ดีไม่ดูถูกตัวเอง ว่ากันว่าพ่อของเขาเป็นผู้ช่วยเขตจินเหอในหยุนจิงดังนั้นพื้นเพครอบครัวของเขามีฐานะดีมาก ดังนั้นเขาจึงหยิ่งผยอง
อู๋เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ "ไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับฉัน"
จางโฮ่วเป่าผงะไปครู่หนึ่ง เขาคิดว่าตัวเองค่อนข้างเป็นคน "มีอำนาจ" ในชั้นเรียน คนคนนี้กล้าดียังไงมาพูดโต้ตอบเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...
ด้วยความเคารพนะครับ หลังๆ มานี่ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเลย ตอนละ 2-3 บรรทัด เห็น 2-3 เรื่องล่ะ เหมือนรีบเอามาลง แต่ไม่ได้ตรวจสอบเนื้อหาข้างในเลยว่าตอนที่ลงมีเนื้อหาครบสมบูรณ์หรือไม่...
เหลือตอนละ5บรรทัดแล้วครับหลายตอนแล้วครับ...
รบกวนเรียนถามหน่อยครับ ทำไมหลังๆจึงเพี้ยนไปหมด จากนิยายดีๆจนอ่านไม่รู้เรื่อง มีบทละ 5 บรรทัด พอขึ้นบทใหม่เป็นคนละตอนกันเลยครับ แอดและคณะควรตรวจดูก่อนโพสต์นะครับ...