ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 981

ผู้นำนั้นมึนงงแล้วพูดว่า "ท่านเทพเซียน เพียงเข้าไปด้านในลงไปประมาณสิบเมตรก็จะเข้าสู่ใจกลางของเขา"

จากนั้นอู๋เป่ยก็อุ้มเขาไว้ และกระโดดลงไป แน่นอนว่าลึกลงไปอีกสิบเมตรก็เป็นทางลสด หลังจากเดินลงไปตามทางลาดกว่าร้อยเใตร ก็พบแม่น้ำสายหนึ่ง

น้ำในแม่นำนันใสมาก ส่งกลิ่นหอมอบอวน

เขาถาม "น้ำที่คุณพูดถึง คือน้ำนี้?"

ผู้นำนั้นพยักหน้าอย่างเร่งรีบ "ใช่ ก็คือแม่นส้ำสายนี้ ปู่กับย่าของฉันดื่มมันก็สามารถมีชีวิตถึงร้อยปี"

อู๋เป่ยดื่มน้ำนี้หนึ่งอุ้งมือและรู้สึกว่าน้ำนี่มีฤทธ์เป็นยาจางๆ ประสามรบรสของเขาไวมาก เขารูได้ทันทีว่ายานี้มีความสำคัฯยิ่ง

เขาจิ้มลงที่หว่างคิ้วของผู้นำหาโสมนั้นแล้วพูดว่า "จงลทมเรื่องที่เกิดในวันนี้ แล้วออกไปซะ"

ผู้นำนั้นค่อยๆพยักหน้าแล้วหันหลังออกไป

เพื่อความปลอดภัยอู๋เป่ยหันหลังกลับและวางก้อนหินไว้ที่ทางเข้าถ้ำ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้มีคนมาค้นพบ

เมื่อกลับมาที่แม่น้ำ เขาก็เหยียบลงในแม่น้ำ และเดินทวนกระแสนำไป ยิ่งเดินทวนขึ้นไป พื้นที่เหนือศีรษะก็ลดลง สุดท้ายก็ทำได้เพียงว่ายอยู่ในนำเท่านั้น

เมื่อต้านกระแสน้ำไปประมาณหนึ่งพันกว่าเมตร ทันใดนั้นเขาก็เห็นถ้ำหินในแนวทแยง ซึ่งมีพลังยาอันแข็งแกร่งไหลออกมาจากถ้ำ แต่หลังจากผ่านถ้ำไปแล้วน้ำก็ไม่มีฤทธิ์ทางยาอีก เห็นได้ว่าสิ่งที่เขาตามหาอยู่นั้นอยู่หลังถ้ำแห่งนี้

เขาจึงเข้าไปในถ้ำ แล้วว่ายไปหลายสิบเมตรก่อนที่จะโผล่หัวออกมา มองซ้ายมองขวาก็พบว่าตนเองอยู่ในสระน้ำที่มีเสนผ่านศูนย์กลางกว่าสิบเมตร

เหนือศีรษะมีดอกเก้าดอกที่ใหญ่โตเท่าชามทะเล ดอกทั้งเกานั้นมีเก้าสี สงบงามอย่างมาก ดอกไมเก้าสีส่งกลิ่นหอมเข้มข้นออกมา ซึ่งแทรกซึมลงไปในน้ำ ทำใหน้ำที่อยู่ท้ายน้ำนั้นมีจิตวิญญาณบางอย่าง

เขาบินขึ้นจากน้ำแล้วขึ้นไปบนสุดเพื่อสังเกตสภาพแวดล้อมรอบตัวเขา

นี่คือคฤหาสน์ถ้ำโบราณห่างจากสระน้ำเพียงไม่กี่สิบเมตร เป็นห้องโถงที่เรียบง่ายมาก พื้นปูด้วยหยกเซียน ห้องโุถงใหญว่ามีโต๊ะ เก้าอี้ หนังสือ และของอื่นๆ ที่เป็นของโบราณ

ดวงตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย ตอนนี้เขาสามารถสรุปได้ว่าสถานที่แห่งนีเป็นคฤหาสน์เซียน! เมื่อมองดูดอกไม้เกาสีในสระน้ำ เขาก็พูดกับตนเองว่า "นี่คือดอกไม้วิญญาณสวรรค์ มันคือสมบัติยาอันล้ำค่า มันสามารถเติบโตที่นี้ได้แสดงว่ามีดินศักดิ์สิทธิ์ที่นี่"

เขามองไปที่ก้นบ่อและเห็นโคลนศักดิ์สิทธิ์เก้าสีขนาดเท่าฝ่ามือ นี่คือเหตุว่าทำไมดอกไม้วิญญาณสวรรค์จึงสามารุเติบโตที่นี่ได้

เมื่อมาถึงห้องโถงก็สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติทันที เฟอร์นิเจอร์ที่นี่สะอาดสะอาน แม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะโดดเดี่ยวจากโลกภายนอก แต่กลับปราศจากฝุ่นเหรอ?

ขณะที่เขาสงสัยอยู่นั้น ก็ไดยินเสียง "ปัง" และประตูหินที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็เปิดออก มีผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีขาวเดินเข้ามา เธอดูอายุประมาณยี่สิบปีและสวยมาก

ทันททีทีเธอเข้ามา อู๋เป่ยก็พรางตัวล่องหนและซ่อนตัวอยู่หลังเสาหิน

หลังจากที่ผู้ฝึกยุทธ์หญิงเข้ามา เธอก็ถอดเสื้อผ้าของเธอออก แล้วมาที่บ่อในสภาพเปลือยเปล่า จากนั้นค่อยๆลงไปในน้ำ ผิวของเธอขาวเหมือนหิมะ แขนขาของเธอเรียวยาว สิบนิ้วของเธอเหมือนต้นหอม อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะมองดูสองสามครั้ง

"เป็นคฤหาสน์เซียนที่มีเจ้านายจริงๆ" เขาคิดอยู่กับตัวเองเงียบๆ

หลังจากที่ผู้ฝึกยุทธ์หญิงอาบน้ำเสร็จ เธอก็เดินเปลือยกายไปที่โซฟานุ่มแล้วนั่งลง เนื่องจากเธอเป็นคนเดียวในคฤหาสน์เซียน เธอจึงไม่สวมใส่เสือผ้าพลางเอนกายพับขา เธอถือหนังสือโบราณไว้ในมือ และมีขนมอยู่ข้างๆ เธอเอื้อมมือไปหยิบขนมเป็นครั้งคราว

อู๋เป่ยยับยั้งรัศมีของเขาอย่างสมบูรณ์ เพราะกลัวว่าจะถูกจับได ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าเขาจะไม่มีเจตนาร้าย แต่ผูหญิงคนนีคงไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่

หญิงสาวอ่านหนังสือได้สักพักก็หลับไป ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอ

อู๋เป่ยมาที่สระนำอย่างเงียบๆ ค่อยๆดำลงไปในน้ำจากนั้นค่อยตัดดอกไม้เก้าดอกออกอย่างระมัดระวัง ในที่สุดก็ขุดชินส่วนของโคลนศักดิ์สิทธิ์ออกมาได

หลังจากรวบรวมดอกไม้และโคลนศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาก็เดินตามน้ำและเดินห่างไปไกล