ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 991

ฟ้ายังไม่สาง ชายคนนันกปรากฏตัวอีกครั้ง ในมือของเขาถือเช็คใบหนึ่ง แล้วยื่นให้อู๋เป่ยพร้อมพูดว่า "ห้าพันล้าน เตรียมมาพร้อมแล้ว"

อู๋เป่ยเหลือบมองเช็ค และขอให้คนของเขายืนยันผ่านธนาคาร จากนั้นก็พยักหน้าแล้วพูดว่า "คุณไปได้แล้ว" ขณะที่เขาพูด เขาก็โบกมือ ชายคนนั้นก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นเทาไปหมดความรู้สึกเจ็บปวด จู่ๆก็หายไป

เขาทั้งตกใจและหวาดกลัวจึงประสานมือแล้วหันหลังจากไป ตอนนี้เขามีหนี้เป็นพันล้าน จะต้องหาเงินมาชำระหนี้ของเขาทันที

อู๋เป่ยมอบเงินห้าพันล้านให้กับเฉินเสี่ยงถงแล้วพูดว่า "เสี่ยวถง ฉันหวังว่าเธอจะทำสนามเด็กเล่นใหญ่ๆให้กับเด็กๆ ในช่วงนี้ไม่ว่าคุณจะใช้เงินไปเท่าไรห่ ฉันจะจัดหาเงินทุนให้ อวิ๋นตงมีประชากรหนึ่งร้อยล้านคน จะต้องมีเด็กกำพร้าจำนวนมาก เด็กที่ป่วยไม่สามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลได้ หรือครอบครัวที่ยากจน มีสภาพความเป็นอยู่ที่ไม่ดี นี่คือเป้าหมายของเงินทุนเรา"

เฉินเสี่ยวถงเบิกตากว้าง "นายพูดจริงเหรอ?"

อู๋เป่ยพยักหน้า "แน่นอนสิ รอเธอมีประสบการณ์ เรากจะสามารถขยายออกไปและช่วยเหลือเด็กๆที่ต้องการความช่วยเหลือทั่วประเทศได้"

เฉินเสี่ยวถงดีใจมากและพูดว่า "นั้นดีมากเลย!"

ต่อมาอู๋เป่ยก็ติดต่อหาหลี่เหม่ยและขอให้เธอจัดการเรื่องโรงพยาบาล วันนี้เขาจะไปที่นั่นเพื่อขอคำปรึกษา

มีโรงพยาบาลไม่กี่แห่งภายใต้ชื่อตระกูลหลี่ ซึ่งทั้งหมดเป็นการลงทุนในช่วงแรกของหลี่อวิ๋นโต้ว โรงพยาบาลแห่งนี่มีชื่อเสียงและมีขนาดใหญ่ ชื่อว่าโรงพยาบาลจงอัน

โรงพยาบาลตงอันมีเตียงมากกว่าสองพันเตียง แพทย์ที่มีวุฒิปริญญาเอกขึนไปมากกว่าสามสิบคน แพทย์ที่มีวุฒิปริญญาโทมากกว่าสี่ร้อยคน ซึ่งค่อนข้างมีชื่อเสียงมากในหนานตู

ถึงอย่างไร เมื่อเทียบกับโรงพยาบาลของรัฐหลายแห่ง โรงพยาบาลจงอันยังคงด้อยกว่า และยังไม่ติดอันดับหนึ่งในสิบของหนานตูด้วยซ้ำ คนที่มาพบแพทย์ส่วนใหญ่เป็นคนไข้ที่อาศัยอยู่บริเวณใกล้เคียงเท่านั้น

เทคโนโลยีนันไม่ดีเท่าคนอื่น แต่ที่ดีของโรงพยาบาลจงอันนั้นคือการบริการ เมื่อเปรียบเทียบกับความเฉยเมยของโรงพยาบาลของรัฐ การบริการของโรงพยาบาลจงอันนันดีกว่าและเทคโนโลยีก็ไม่ได้แย่ ดังนั้นผลประโยชน์จึงค่อนข้างดี

ผู้อำนวยการโรงพยาบาลจงอัน ชื่อว่าจางซือเว่ยเดิมเป็นรองผู้อำนวยการของโรงพยาบาลรัฐ แต่เนื่องจากทักษะที่ยอดเยี่ยมและความสามารถในการบริหารจัดการที่แข็งแกร่งของเขา เขาจึงได้รับกาคัดเลือกจากหลี่อวิ๋นโต้วให้สร้างโรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้

จางซือเว่ยทำงานที่โรงพยาบาลจงอันมาแล้วสามสิบปี ในตอนแรก ดรงพยาบาลจงอันมีเพียงหนึ่งร้อยเตียง แพทย์อีกสิบคนทำงานในอาคารห้าชั้น สามสิบปีต่อมา โรงพยาบาลจงอันครอบคลุมพื้นที่หนึ่งพันเอเคอร์ มีเตียงหลายพันเตียง เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายร้อยคน และมีอุปกรณ์ทางการแพทย์ชั้นสูงมากมาย

เมื่อจางซือเว่ยไดรับสายจากคณะกรรมการ เขาก็รู้สึกประหลาดใจ ใครกันที่มีพลังอำนาจขนาดนี้ เพื่อที่จะเข้าทำงานในโรงพยาบาล กลับสามารถใช้พลังของคณะกรรมการมาทำเรื่องเล็กเท่านี้ได้?

อู๋เป่ยมาถึงโรงพยาบาลจงอันในตอนเช้า และคาะประตูห้องทำงานของผู้อำนวยการ

จางซือเว่ยนั้นไม่รู้ตัวตนของอู๋เป่ย แต่เขาไม่กล้าที่จะละเลยบุคลคลที่คณะกรรมการจัดไว้ เขายิ้มแล้วพูดว่า "สวัสดีครับ เชิญนั่งก่อน"

อู๋เป่ยไม่ไดนั่งลงแล้วพูดว่า "สวัสดีครับ ผมคืออู๋เป่ย แพทย์และเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยหวาชิง ฉันอยากอยู่โรงพยาบาลนี้เพื่อรับคำปรึกษาซักพัก"

จางซือเว่ยยิ้มแล้วพูดว่า "นั้นทำได้อยู่แล้ว"

เขาให้เลขาของเขารินน้ำให้อู๋เป่ยแก้วหนึ่ง แล้วถามว่า "หมออู๋ คุณเคยทำงานอยู่โรงพยาบาลไหนมาก่อนเหอ?"

อู๋เป่ย "ผมทำงานที่โรงพยาบาลในเครือของโรงพยาบาลอวิ๋นต้าฟู่มาระยะหนึ่ง และเป็นการทำงานชั่วคราว"

จางซือเว่ยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย โรงพยาบาลในเครืออวิ๋นต้าฟู่นั้นแข็งแกร่งมาก อย่างนอยก็ดีกว่าโรงพยาบาลจงอันของเขามาก เขาจึงพูดว่า "งั้นแล้วทำไมคุณถึงมาที่โรงพยาบาลจงอันล่ะ?"

อู๋เป่ย "เพราะว่าตอนนี้ฉันกำลังทำธุรกิจในอวิ๋นตง ห่างจากที่นี้ไม่ไกลนัก"

จางซือเว่ยพยักหน้าเล็กน้อย "งั้นคุณอยากอยู่ให้คำปรึกษาในแผนกไหน?"