ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 993

ขณะที่สัมภาษณ์ผู้ป่วยสองคนที่รอคิวอยู่ ป้าคนหนึ่งที่เพิ่งได้รับการรักษาก็เดินออกมา เธอรีบเข้าไปสัมภาษณ์ว่า "คุณป้าคะ คุณพอใจกับการรักษาของหมออู๋ไหมคะ?"

คุณป้าวัยห้าสิบต้นๆ เธอยิ้มแล้วพูดว่า "หมอเทวดาอู๋เก่งมากๆ ยังไม่ได้ตรวจอะไร แค่ถามฉันสองสามคำก็รู้แล้วว่าฉันปวดไหล่ ไหล่ของฉันน่ะ มีอาการเจ็บทั้งวันทั้งคืนทรมานฉันมาหลายสิบปีแล้ว ฉันทั้งกินยา ทั้งฉีดยาหลายเข็มก็ไม่มีผล เธอลองเดาสิว่ารักษายังไง?"

อันอันถามอย่างให้ความร่วมมือ "คุณป้าคะ รักษายังไงคะ?"

คุณป้ายิ้มแล้วพูดว่า "หมออู๋ฉีดยาให้ฉันไม่กี่เข็ม อาการปวดก็หยุดลง เขายังสั่งยาให้ฉันบอกฉันว่าจะหายขาดหลังจากกินยาไปสามวัน"

อันอันจงใจพูดต่อ "คุณป้าคะ หมอเทวดาอู๋บอกว่าควรเป็นเช่นนั้น เป็นเพราะเขาไม่มั่นใจเหรอ?"

ป้าก้มหน้าลงทันที "แม่หนูจะรู้อะไร หมอไม่สามารถพูดอะไรถึงเรื่องตาย นี่เรียกว่าการเวนระยะสามจุด"

อันอันเม้มริมฝีปากของเธอ แล้วยิ้ม "ฉันเข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจแล้ว ของให้คุณหายป่วยโดยไวนะคะ"

จากนั้นเธอก็หันกล้องไปที่อู๋เป่ย ที่กำลังดูแลชายสูงวัย ใบหน้าของอู๋เป่ยเต็มไปดวยความเคารพเนื่องจากเขาเป็นทหารผ่านศึกที่ได้ช่วยเหลือเหล่าสหายมากกว่าหนึ่งโหลและนำกองกำลังของเขาไปข้างหลังศัตรูเพื่อบรรเทากำลังหลัก นอกจากนี้เขายังนำทหารผู็กล้าจำนวนหนึ่งร้อยนายเพื่อปกป้องตำแหน่งเป็นเวลาสามวันสามคืน ในท้ายที่สุดมีเพียงสามคนเท่านั้นที่รอดชีวิตมาได้

ชายชราถอดเสื้อคลุมออก ร่างกายมีแผลเป็น ทั้งเล็กและใหญ่อันแน่นเต็มไปหมด บางบาดแผลบางส่วนน่าตกใจจนทนมองไม่ได้

ชายชราอายุเกือบเก้าสิบแต่มีจิตใจดี เขายิ้มแล้วพูดว่า "พ่อหนุ่ม ทักษะทางการแพทย์ของคุณดีมากจริงๆ ถ้าสหายในอ้อมแขนของฉันสามารถมีแพทย์ที่ดีเช่นคุณเพื่อรักษาความเจ็บป่วยละก็ พวกเขาคงจะสามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้"

เมื่อคิดถึงสหายของเขา ดวงตาของเขาก็ชื้นขึ้นเล็กน้อย เขาจึงเช็ดมันออกด้วยมุมเสื้อของเขา

อู๋เป่ยพูด "น่าเสียดายที่เราไม่สามรถช่วยฮีโร่ได้ ไม่ต้องกังวลนะผู้เฒ่า ผมจะช่วยคุณรักษาอาการบาดเจ็บของคุณ"

ชายชราชี้ที่หัวของเขาแล้วพูดว่า "มีเศษกระสุนอยู่ในสมองของฉัน อาการป่วยในตอนนั้นย่ำแย่มาและไม่สามารถเอาออกได้ ตอนนี้มันเจ็บอยู่ทุกวัน ปวดจนไม่สามารถนอนได้ กินได้แต่ยาแกปวด แต่ถ้ากินมากเกินไปยากแก้ปวดก็ใช้ไม่ได้ พ่อหนุ่ม พวกเขาบอกว่าจะต้องเปิดหัวฉัน ใช่ไหม?"

อู๋เป่ยสังเกตมานานแล้วว่ามีเศษกระสุนมากกว่าหนึ่งชิ้นบนร่างกายชายชรา สองชิ้นบนหัว หนึ่งชิ้นบนขาของเขา หนึ่งชิ้นอยู่บนหลังของเขา เรียกได้ว่าเป็นปาฏิหาร์อย่างแน่นอนที่ชายชราคนนี้สามารถอยู่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้

เขายิ้มแล้วพูดว่า "ผู้เฒ่าครับ ผมจะให้คนไปจัดการเตรียมห้องผ่าตัด อีกสักพักผมจะไปทำการผ่าตัดให้คุณ คุณว่าโอเคไหม?"

ชายชราพยักหน้า "ได้สิ พ่อหนุ่ม ขอบใจนายมาก"

ทันทีที่ชายชราเดินออกจากห้องให้คำปรึกษาพร้อมครอบครัวของเขา ก็มีความวุ่นวายเกิดขึ้นที่หน้าประตู หญิงที่สามีบับรถชนคนจนบาดเจ็บกลับมา บอกว่า "หมออู๋ ฉันพาคนบาดเจ็บมาที่นี่แล้ว เขาอยู่ที่ชั้นหนึ่ง คุณจะรักษาเขาได้ไหม"

อู๋เป่ยพยักหน้าและพูดกับผู้ช่วยของเขา "ไปจัดห้องผ่าตัด พร้อมแล้วก็เรียกฉัน"

ลู่หยานพยักหน้าแล้วจากไปพร้อมหญิงสาวคนนั้น

คนไข้รายต่อไปเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ อายุประมาณสี่หาขวบ น่ารักน่าชังแต่นิ่งขรึมมาก หญิงสาวในวัยยี่สิบต้นๆ กอดเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างเศร้าโศก

อู๋เป่ยยิ้มให้หญิงสาวแล้วพูดว่า "เด็กน้อย หนูชื่ออะไรครับ?"

เด็กหญิงตัวเล็กๆ นิ่งเงียบและไม่พูดอะไร

แม่ของเด็กหญิงตัวเล็กๆ ถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า "คุณหมอ นี่คือลูกสาวของฉัน ปีนี้อายุสี่ขวบครึ่ง ตอนเธอสามขวบครึ่งประสบเหตุตกใจกลัวทำให้เธอไม่พูดตังแต่ตอนนัน เวลานอนตอนกลางคืนจะต้องเปิดไฟนอน และมักจะร้องไห้จนตื่นขึ้นมา"

ผู้ประกาศข่าวอันอัน ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ชีกล้องไปที่อู๋เป่ยและสาวน้อยน่ารัก

บนแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดหลักนัน จำนวนผู้เข้าชมการถ่ายทอดสดของอู๋เป่ยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว บางแพลตฟอร์มก็มากเกินหนึ่งแสนคน ในเวลานี้ มีคนโพสคอมเม้นต์

"หมอเทวดาอู๋เก่งมากๆ หล่อจริงๆ"

"เป็นไปได้อย่างไร? ร้องเพลงรักษาโรค หลักการคืออะไรกัน?"

"พวกคุณจะเข้าใจอะไร นี่เรียกว่าจิตบำบัด การร้องเพลงเป็นเพียงพาหะ คุณไม่สามาราถมองเห็นวิธีการของเทพอู๋ได้หรอก" ในที่สุดก็มีคนเข้าใจบาง และเห็นเบาะแสบางอย่าง

แม่ของเด็กหญิงร้องไห้ด้วยความดีใจ ทันใดนั้นเธอกคุกเข่าลงกบพื้นแล้วคำนับอู๋เป่ย "ขอบพระคุณหมออู๋ คุณคือพระมาโปรด หือหือ........"ขณะที่เธอพูด ลูกสาวของแม่ก้เริ่มร้องไห้ออกมา

ในเวลาหนึงปี เด็กหญิงไปรับการรักษาพยาบาลมาทุกที่ทั่วประเทศ เธอเกือบจะหมดหวังแลว ไม่คาดคิดว่าอู๋เป่ยจะสามารถรักษาลูกสาวของเธอให้หายได้ภายในเวลาเพียงหนึ่งนาที เธอจะไม่มีความสุขได้อย่างไร? จะไม่รู้สึกขอบคุณได้อย่างไร?

แพทย์ที่สังเกตการก็ตกใจเช่นกัน แต่พวกเขาไม่สามารถแสดงออกได้ ทำเพียงสบตากันเท่านั้น

อันอันอุทาน "เทพอู๋น่าทึ่งมาก! เขาช่วยชีวิตเด็กน้อยน่ารักด้วยการร้องเพลงสำหรับที่คุ้นเคย!"

ถัดมาเป็นเด็กนักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งที่ลงทะเบียนแผนกจักษุวิทยา ชายหนุ่มอายุสิบจ็ดปี มีตาเหล่ที่ตาซ้ายอย่างชัดเจนมาก เขาค่อนข้างหล่อ แต่การที่ตาซ้ายเหล่ของเขานั้นทำลายอารมรณ์และภาพลักษณ์ของเขาโดยสิ้นเชิง

เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา "หมออู๋ ดวงตาของผมรักษาได้ไหมครับ?"

อู๋เป่ยให้เขาเข้ามาใกลๆเพื่อสังเกตสักครู่ จากนั้นก็ถามว่า "นี่เพิ่งจะมาเป็นใช่ไหม?"

เด็กหนุ่มพยักหน้า "ใช่ครับหมออู๋ ตาของผมได้รับบาดเจ็บเมื่อตอนอายุเจ็ดขวบ มันเจบเมื่อผมมองไปข้างหน้า ในไม่ช้าผมมองได้ข้างเดียวเท่านั่น และในที่สุดดวงตาของผมก็เป็นแบบนี้"

อู๋เป่ยพยักหน้าเล็กน้อย "รักษาได้"

เขาหยิบกล่องออกมาจากด้านข้าง หยิบเข็มเงินออกมาแล้วแทงมัน หลังจากฝังไปสามเข็ม เด็กหนุ่มก็ส่งเสียง "อ๊ะ" ออกมาทันที และดูเหมือนจะเจ็บปวดอย่างมาก

แต่สิ่งที่น่าทึ่งคือหลังจากที่เขาร้องตะโดน ดวงตาของเขาก็กลับมาเป็นปกติทันที สามารถมองตรงไปข้างหน้าได้แล้ว!