ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1037

1037 /1358

ตอนที่ 1037 เชือดไก่ให้ลิงดู

……….

บอดี้การ์ดก็ปิดปากของเขาไปอย่างเชื่อฟังโดยธรรมชาติและไม่กล้าพูดอะไรใดๆเพราะเมื่อเผชิญหน้ากับม่อหลงแล้วเขาก็รู้ดีว่าเขาไม่มีทางชนะได้เพราะเจตนาฆ่าที่รุนแรงที่เล็ดลอดออกมาจากม่อหลงนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปสามารถมีได้ ซึ่งมันได้มาพร้อมกับประสบการณ์แห่งชีวิตและความตายและเขาก็รู้ดีว่าเป็นการดีที่สุดสำหรับเขาที่จะเชื่อฟังและไม่เคลื่อนไหวใดๆ

เย่เชียนก็ถอนหายใจอย่างเย็นชาแล้วเดินไปที่ห้องด้านในและผลักประตูเข้าไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่งอยู่บนเตียงและมีเพศสัมพันธ์กันอย่างดุเดือด เมื่อโจวหยวนได้ยินเสียงประตูถูกเปิดเขาก็ไม่คิดอะไรใดๆและตะโกนด่าทอออกไปว่า “ใครบอกให้แกเข้ามา?..ออกไปซะ!” เมื่อเขาหันกลับไปเขาก็เห็นอย่างชัดเจนว่าคนที่เข้ามาคือเย่เชียนและเขาก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นด้วยความตกใจและทันใดนั้นเขาก็แน่นิ่งไปทันที

ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้แสดงท่าทีเขินอายมากนักและเธอก็ยังคงขยิบตาให้เย่เชียนแต่เย่เชียนก็ตอกกลับไปว่า “ถ้าเธอยังกล้าที่จะขยิบตาอีกฉันจะควักลูกตาของเธอออกมา!”

หญิงสาวถูกจ้องมองด้วยดวงตาที่อาฆาตของเย่เชียนแล้วเธอก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านและไม่กล้าทำอะไรใดๆอีก ส่วนโจว หยวนก็ยิ้มอย่างเชื่องช้าและพูดว่า “บอสครับทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?..ผมขอโทษจริงๆรับผมไม่รู้เลยว่าคุณจะมา..เอ่อ..บอสช่วยออกไปก่อนได้หรือเปล่าครับผมจะรีบแต่งตัวแล้วรีบตามไปทันที”

เย่เชียนก็ขมวดคิ้วเพราะคำพูดของโจวหยวนดูเหมือนกลัวตัวเองเล็กน้อยแต่เขาก็รู้สึกชัดเจนว่าเขาไม่ได้แยกแยะระหว่างเจ้านายกับลูกน้องเลย จากนั้นเย่เชียนก็แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้ายังไม่เสร็จก็รีบๆทำซะ..เดี๋ยวฉันจะไปรอนายข้างนอก”

เมื่อเย่เชียนพูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไป

“หัวหน้าฉันยังสนุกไม่พอเลย..มาทำกันต่อเถอะ” ผู้หญิงคนนั้นพูดเมื่อเห็นเย่เชียนเดินออกไปและเธอก็มีความกล้ามากขึ้น

“ไปซะ..รีบไปให้พ้น!” โจวหยวนตะโกนออกมาด้วยความโกรธและหยิบเงินสามร้อยหยวนออกจากกระเป๋าของเขาแล้วโยนให้เธอ

ผู้หญิงคนนั้นกำหน้าบึ้งและพึมพำ “ผู้ชายไร้ประโยชน์”

ใบหน้าของโจวหยวนก็เปลี่ยนไปและตบหน้าเธอแล้วพูดว่า “ถ้าเธอยังกล้าพูดอีกครั้งฉันจะฆ่าเธอเชื่อหรือเปล่า?..ไสหัวไปซะ!..ถ้าเธอยังกล้ามาที่นี่อีกและถ้ามีอะไรผิดพลาดฉันคงไว้ชีวิตเธอไม่ได้”

ผู้หญิงคนนั้นก็จับแก้มของเธอและเธอจะกล้าพูดอะไรอีก ดังนั้นเธอจึงรีบสวมเสื้อผ้าแล้วลุกขึ้นเดินออกไป ซึ่งใบหน้าของโจวหยวนในตอนนี้ดูบิดเบี้ยวมาก ซึ่งแววตาของเธอคนนั้นเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวแต่เธอก็รีบออกไป ในตอนนี้โจวหยวนก็รีบใส่เสื้อผ้าแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆและเดินออกไป

ต่อหน้าเย่เชียนแล้วโจวหยวนดูอ่อนน้อมถ่อมตนและพูดว่า “บอสครับ..คือ..บอสมาที่เมืองซีหนิงตั้งแต่เมื่อไหร่และทำไมบอสถึงไม่บอกผมล่ะผมจะได้ไปต้อนรับบอส!” จากนั้นเขาก็หันไปมองบอดี้การ์ดด้านข้างของเขาและพูดว่า “บอสครับคือเด็กๆพวกนี้ไม่รู้เรื่องอะไรเพราะงั้นถ้าเขาทำให้บอสขุ่นเคืองก็อย่าไปถือสาเขาเลย”

วิธีการที่ทรงพลังคือในการเอาชนะใจผู้คนและเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมโจวหยวนเพราะดูเหมือนว่าการฝึกของเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่ได้ไร้ประโยชน์ไปซะหมด แต่น่าเสียดายที่เด็กคนนี้เลือกเส้นทางที่ผิด จากนั้นเย่เชียนก็ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่านายอยู่ในเมืองซีหนิง..ถ้าฉันรู้ฉันคงจะติดต่อนายไปตั้งนานแล้ว..ฉันคิดว่านายอยู่ในเมืองเซินเจิ้นซะอีก” หลังจากนั้นไม่นานเย่เชียนก็พูดต่อ “โจวหยวนนี่คือบอดี้การ์ดของนายใช่มั้ย..ถ้าฉันทุบทำร้ายเขานายจะรังเกียจไหมหรือเปล่า”

“ไม่ครับบอส..ถ้าบอสต้องการลงโทษเขาก็ทำได้เลยเพราะทำผิด..แต่ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากจะขอร้องบอสสักครั้งให้ปล่อยเรื่องนี้ไปเถอะ” โจวหยวนพูดต่อ “เหตุผลที่ผมมาที่เมืองซีหนิงในครั้งนี้ก็เพื่อตรวจสอบสภาพแวดล้อมของการลงทุนที่นี่เพราะผมคิดว่าโอกาสการลงทุนที่นี่มีแนวโน้มที่ดีดังนั้นผมจึงมาตรวจสอบด้วยตัวเอง”

“จริงเหรอแล้วแผนคืออะไรเล่าให้ฉันฟังที” เย่เชียนพูด

“เดิมทีผมต้องการตรวจสอบเหมืองถ่านหินและปริมาณการลงทุนก็ไม่มากนัก..ซึ่งผมต้องใช้เงินประมาณ 150 ล้านหยวนโครงการถึงจะสำเร็จและผลผลิตถ่านหินต่อปีก็ประมาณห้าล้านตันแต่น่าเสียดายที่เหมืองถ่านหินมีการเข้าซื้อกิจการไปแล้ว..และมันก็เป็นไปอย่างลึกลับ” โจวหยวนพูด “ถ้าผมรู้ว่าบอสอยู่ในเมืองซีหนิงผมก็จะไปปรึกษาบอสแล้ว..ผมเชื่อว่าบอสจะต้องมีทางออกอย่างแน่นอน”

เย่เชียนก็ขมวดคิ้วเพราะเย่เชียนเชื่อว่าโจวหยวนเองก็รู้เกี่ยวกับความจริงที่ว่ามีเหมืองทองคำอยู่ใต้เหมืองถ่านหินนั้น อย่างไรก็ตามโจวหยวนจงใจไม่ได้พูดถึงมันอย่างชัดเจนเพราะเขามีความคิดเป็นของตัวเองแฝงอยู่ “ฉันไม่มีความสามารถขนาดนั้นเพราะที่นี่เป็นถิ่นของมังกรที่ซ่อนเขี้ยวและเสือซ่อนเล็บเพราะงั้นเมืองซีหนิงไม่ใช่ที่ที่ฉันจะรับมือได้หรอก” เย่เชียนพูดเบาๆ “ฉันจำได้ว่าฉันเคยบอกว่าให้นายเป็นคนจัดการสิ่งต่างๆในเซินเจิ้นและนายก็สามารถค่อยๆพัฒนาอิทธิพลของนายไปยังบริเวณโดยรอบได้แต่นี่มันห่างไกลเกินไป”

“บอส!..นี่คือธุรกิจที่รับประกันว่าจะทำกำไรได้โดยไม่ขาดทุน..ต่อให้เราไม่ทำคนอื่นก็จะทำอยู่ดีเพราะงั้นทำไมเราถึงไม่กอบโกยกำไรล่ะ” โจวหยวนพูด “นอกจากนี้การพัฒนาของตลาดเสิ่นเจิ้นยังถึงจึดอิ่มตัวเพราะงั้นผมจึงจำเป็นต้องขยายพื้นที่ดังนั้นผมจึงอยากจะมาดูธุรกิจของที่นี่”