ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1075

ตอนที่ 1075 การต่อสู้ในพิธีงานศพ (2)

…………….

ในช่วงเวลานี้บรรยากาศในงานศพก็ตึงเครียดมากและดูเหมือนว่าจะมีความเป็นไปได้ที่จะเกิดการต่อสู้ขึ้นได้ทุกเมื่อ อันที่จริงสำหรับสาวกของสำนักม่อจื๊อแล้วไม่ว่าหยานซื่อฉุยจะพูดความจริงหรือไม่ก็ตามและไม่ว่าชาฮัวเอียนจะวางยาพิษและฆ่าตู้ฟู่เหว่ยจริงๆหรือเปล่านั้นพวกเขาก็ยังไม่แน่ใจแต่กับม่อหลงนั้นจะแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง

การไม่สืบหาความจริงนั้นดีแล้วจริงๆงั้นเหรอ? มีกี่คนในโลกที่สามารถละทิ้งความเกลียดชังได้จริงๆ? บ่อยครั้งที่คนตาบอดเพราะความเกลียดชังและความแค้น นอกจากนี้คนที่จะบอกทุกอย่างได้ก็ตายไปแล้วดังนั้นเหล่าสาวกและลูกศิษย์ของสำนักม่อจื๊อจะสงบลงได้จริงงั้นเหรอ? นี่มันเป็นไปไม่ได้เลย

ม่อหลงก็ดูสงบมากและเขาก็ไม่ได้ทำอะไรที่รุนแรงเพราะเขาสามารถเข้าใจสิ่งที่หยานซื่อฉุยและเหล่าสาวกสำนักม่อจื๊อทำเป็นอย่างดี ซึ่งถ้าหากเป็นเขาเองบางทีเขาอาจจะไม่สามารถสงบสติลงได้เลย “การต่อสู้นั้นยุติธรรมมากและเราก็ตกลงกันเอาไว้แล้วว่าจะมีชีวิตเป็นเดิมพัน..แต่ถ้าเธอต้องการแก้แค้นจริงๆก็เข้ามา..ฉันจะทวงคืนสิ่งที่เป็นของฉันกลับคืนมา” ม่อหลงพูด

“หืม..แกใช้วิธีสกปรกในการเอาชนะอาจารย์ของฉัน..แกไม่สามารถเอาชนะอาจารย์ด้วยความสามารถและฝีมือของแกได้เลย..เพราะงั้นแกจะมาที่นี่เพื่อโอ้อวดทำไม..แกคิดว่าพวกเราไม่สามารถทำอะไรแกได้จริงๆงั้นเหรอ?..อย่าพยายามโดยเปล่าประโยชน์เลยเพราะฉันจะฆ่าแกเพื่อแก้แค้นให้อาจารย์” หยานซื่อฉุยอย่างเกรี้ยวกราด

“นี่มันจะมากเกินไปหน่อยแล้ว!..เธอปฏิบัติกับแขกแบบนี้งั้นเหรอ?..เรามาที่นี่เพื่อให้เกียรติและไว้อาลัยแก่ตู้ฟู่เหว่ย!..ทำไมเธอถึงต้องการนองเลือดในพิธีศพแบบนี้ด้วย!” หยานตงพูดอย่างจริงจัง “ฉันเป็นผู้คุมการต่อสู้ในครั้งนั้น..ถ้าเธอสงสัยในผลการต่อสู้นั่นก็เท่ากับว่าเธอกำลังสงสัยฉันด้วยใช่มั้ย?..ถ้างั้นเธอก็ต้องฆ่าฉันด้วยสิ!”

หยานตงเป็นถึงผู้นำของลัทธิมารและเขาก็มีอิทธิพลและอำนาจอย่างสมบูรณ์แบบในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน ไม่ต้องพูดถึงสำนักม่อจื๊อเลยเพราะต่อให้ตู้ฟู่เหว่ยจะยังมีชีวิตอยู่ถึงยังไงเขาก็ไม่กล้าทำอะไรอยู่ดี หลังจากที่หยานตงพูดเพียงไม่กี่คำบรรยากาศในพิธีงานศพก็เริ่มตึงเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นเป็นคำถามที่ว่าเหล่าผู้อาวุสของสำนักม่อจื๊อกล้าที่จะแตะต้องหยานตงจริงๆหรือไม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่กล้าและนอกจากนี้ผู้คนที่มาสักการะและไว้อาลัยให้กับตู้ฟูเหว่ยก็ยังเป็นคนที่มีอำนาจและอิทธิพลอย่างล้นหลาม ดังนั้นหากสาวกของสำนักม่อจื๊อต้องการฆ่าคนหรือก่อสงครามที่นี่แล้วถ้าข่าวแพร่กระจายออกไปสำนักม่อจื๊อก็จะตกต่ำและเสื่อมเสียเกียรติอย่างมากและคงจะไม่มีที่ยืนในสังคมอีกต่อไป

เมื่อได้ยินแบบนั้นชาฮัวเอียนก็รีบก้าวออกมาข้างหน้าแล้วยิ้มอย่างขอโทษและพูดว่า “ท่านผู้อาวุโสหยาน..คุณม่อหลง..อย่าถือโทษโกรธศิษย์พี่เลย..ตอนนี้เธออารมณ์ไม่ค่อยดีเพราะงั้นผมหวังว่าพวกคุณจะยกโทษให้เธอ” จากนั้นเขาก็หันไปมองที่หยานซื่อฉุยแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่!..วันนี้เป็นวันพิธีงานศพเพื่อวัยอาลัยท่านอาจารย์เพราะงั้นอย่าสร้างปัญหาเลย..ไม่งั้นพวกเราแย่แน่”

“ชาฮัวเอียน!..แกไม่จำเป็นต้องแสร้งทำเป็นคนดีที่นี่หรอก..แกไม่สามารถลบล้างความตายของแกไปได้หรอก..แกสมรู้ร่วมคิดกับม่อหลงอย่างชัดเจนและแกก็เป็นคนที่ฆ่าท่านอาจารย์!” หยานซื่อฉุยพูดอย่างเกรี้ยวกราดว่า “วันนี้แกจะต้องสารภาพกับทุกคนและฆ่าตัวตายต่อหน้าวิญญาณของท่านอาจารย์!”

พฤติกรรมของหยานซื่อฉุยทำให้บรรยากาศในพิธีงานศพกลายเป็นความอับอายในทันทีและเหล่าผู้อาวุโสของสำนักม่อจื๊อต่างก็โกรธเกรี้ยวเพราะวันนี้เป็นพิธีงานศพของตู้ฟู่เหว่ยดังนั้นหยานซื่อฉุยก็ไม่ควรสร้างปัญหาในเวลานี้ ซึ่งนี่จะทำให้ผู้คนต่างก็หัวเราะและสมเพชกับสิ่งที่เกิดขึ้น อันที่จริง ณ จุดนี้หยานซื่อฉุยทำได้ไม่ดีเท่าชาฮัวเอียนเลยและสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็ทำให้เหล่าผู้อาวุโสต่างก็ไม่พอใจกับการกระทำของหยานซื่อฉุยอย่างมากและในตอนนี้ทุกคนต่างก็เกลียดเธอยิ่งขึ้นไปอีก ส่วนบรรดาผู้ที่สนับสนุนหยานซื่อฉุยต่างก็อับอายและถอนหายใจกันอย่างเงียบๆ

“ศิษย์พี่ผมขอร้องล่ะอย่าสร้างปัญหาเลยเพราะวันนี้เป็นพิธีงานศพของอาจารย์..ศิษย์พี่จะทำแบบนี้ทำไม?..ศิษย์พี่ต้องการให้ผมทำยังไง?” หยานซื่อฉุยพูดด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลมาก

“ทำยังไงน่ะเหรอ?…หืม..แกไม่เข้าใจเหรอว่าต้องทำยังไง?..แกคิดว่าฉันไม่รู้ว่าความตั้งใจของแกคืออะไร?..แกร่วมมือกับเย่เชียนและม่อหลงเพื่อฆ่าอาจารย์ใช่ไหม?..และจุดประสงค์ก็คือการยึดครองตำแหน่งเจ้าสำนักม่อจื๊อ..แต่น่าเสียดายนะที่อาจารย์บอกไปแล้วว่าผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนักคนต่อไปคือฉัน!..แกรู้เอาไวซะว่าแผนการของแกมันล้มเหลวไปแล้ว!” หยานซื่อฉุยพูดอย่างเย็นชาและพูดต่อ “ถ้าแกรู้สึกผิดจริงๆแกก็แค่ทำตามคำสั่งของอาจารย์และอย่าคิดที่จะแย่งชิงตำแหน่งเจ้าสำนักม่อจื๊ออีก..เอาล่ะสำนึกผิดต่ออาจารย์ซะ!”

คำพูดไม่กี่คำทำให้ชื่อเสียงของสำนักม่อจื๊อลดลงมากยิ่งขึ้นจนแขกที่มาร่วมงานก็เริ่มพูดคุยกันที่พิธีงานศพของอาจารย์พวกเขาแต่ลูกศิษย์ทั้งสองกลับมัวแย่งชิงอำนาจกันซึ่งทำให้พวกเขามองหยานซื่อฉุยด้วยทัศนคติด้านลบและเห็นใจชาฮัวเอียนโดยปริยาย

“ศิษย์พี่วันนี้เป็นพิธีงานศพของอาจารย์..ถ้ามีอะไรจะพูดเราค่อยพูดกันหลังงานศพจบลงได้มั้ย?..ถ้าศิษย์พี่ต้องการที่จะเป็นเจ้าสำนักคนต่อไปก็เป็นไปเถอะ..ศิษย์พี่ไม่จำเป็นต้องใส่ร้ายผมแบบนี้หรอก!..คนที่นี่ใครๆก็บอกได้อย่างชัดเจนว่าใครถูกและใครผิดแต่พวกเขาแค่ไม่อยากเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยและไม่อยากโต้เถียงกับศิษย์พี่..ผมขอแค่ให้พิธีงานศพของอาจารย์จบลงด้วยดีเพื่อที่อาจารย์จะได้ไปอย่างสงบเถอะ” ชาฮัวเอียนพูดกล่าวอีกนัยหนึ่งคือชาฮัวเอียนกำลังสร้างภาพลักษณ์ที่ดูดีของเขาอย่างสมบูรณ์แบบในฐานะลูกศิษย์ที่เคารพนับถืออาจารย์ซึ่งทำให้ศักดิ์ศรีของเขาสูงขึ้นเรื่อยๆ

“ชาฮัวเอียนแกไม่ต้องมาเสแสร้ง..ท่านอาจารย์ปฏิบัติกับฉันเหมือนลูกสาวของเขาเสมอมาและฉันก็จะไม่มีวันยอมให้เขาตายไปแบบนี้..วันนี้ฉันจะล้างแค้นให้อาจารย์!” หยานซื่อฉุยพูดอย่างไม่ลดละ

“หุบปาก!” อู๋ชิงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “หยานซื่อฉุย!..เธอต้องการอะไรกันแน่..มันไร้สาระจริงๆเธอทำให้สำนักม่อจื๊อของเราต้องอับอายขายหน้าไปหมดแล้ว!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน