ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1100

ตอนที่ 1100 อ้อนวอนสักครั้ง

………………..

อารมณ์ของถังจิงหนานค่อนข้างใจร้านแต่เขาไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผล ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาภาพลักษณ์ภายนอกของถังจิงหนานมักจะดูจริงจังและไม่ยิ้มแย้มอยู่เสมอและคนส่วนใหญ่ในตระกูลก็กลัวเขากันทั้งนั้น

เช่นเดียวกับการปฏิบัติต่อถังยู่เซิงถึงแม้ว่าถังจิงหนานจะตำหนิและดุเขาอยู่เสมอแต่ถังจิงหนานก็ยังรักหลายชายคนนี้มากแต่ทั้งหมดมันเป็นเพียงนิสัยของถังจิงหนานเท่านั้น ไม่ว่าเขาจะทำอะไรเขาก็จะไม่เสแสร้งและนั่นเป็นเพราะอารมร์ร้อนของเขานั่นเองที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้กับเย่เชียนเองก็เช่นกัน ถังซูหยานนั้นเป็นลูกสาวคนโปรดของเขาและสถานะของเธอในใจของเขานั้นก็สูงกว่าลูกคนอื่นๆและในแง่ของศิลปะการต่อสู้เธอก็ยังเหนือกว่าลูกคนอื่นๆของเขาอีกด้วยแต่น่าเสียดายที่ถังซูหยานเป็นผู้หญิงและไม่สามารถสืบทอดเจ้าสำนักคนต่อไปได้ แต่การที่เย่เชียนมีความสามารถในด้านศิลปะการต่อสู้แบบนี้จึงทำให้ถังจิงหนานมีความสุขมากแต่นิสัยและอารมณ์ร้อนๆของเย่เชียนนั้นทำให้เขาไม่สบอารมณ์อย่างมาก แต่แล้วเขาก็คิดอย่างรอบคอบว่าเย่เชียนก็เหมือนกับเขาไม่ใช่เหรอ? เมื่อคิดแบบนี้ถังจิงหนานก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างภาคภูมิใจไม่ได้เพราะไม่มีลูกหลานของเขาคนไหนที่เหมือนเขาและในที่สุดเขาก็มีหลานชายที่คล้ายกับเขามากถึงขนาดนี้

“ทำไมเอ็งไม่มากินมื้อเย็นล่ะ?..เอ็งยังโกรธฉันอยู่ใช่ไหม?..เอ็งคิดว่าวันนี้ฉันปฏิบัติต่อเอ็งไม่ดีหรือเปล่า?” ใบหน้าของถังจิงหนานดูจริงจังอีกครั้งและเมื่อมองไปที่การแสดงออกของเย่เชียนก็เห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกรธอยู่เล็กน้อยแต่กลับเป็นประเภทที่ฉุนเฉียวน้อยใจ

“ไม่..ผมแค่จำบางอย่างได้และรู้สึกหงุดหงิดก็เลยไม่ค่อยหิวครับ” เย่เชียนพูดตามความจริง เขาไม่ได้เป็นคนเสแสร้งดังนั้นและเขาจะไม่ลงเอยด้วยการทำให้ปัญหาดังกล่าวดำเนินต่อไป เป็นเพียงว่าทั้งสองคนมีนิสัยที่คล้ายคลึงกันดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงเป็นคนที่ไม่ยอมใครแต่ในตอนนี้ถังจิงหนานได้ยอมแพ้และเลิกที่จะไร้เหตุผลดังนั้นเย่เชียนจึงไม่ต้องการทำให้เรื่องมันแย่ลงไปอีก

ถังจิงหนานเองก็ดูเหมือนจะไม่ต้องการติดตามเรื่องนี้มากเกินไปและเขาก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วถามว่า “เอาล่ะเย่เชียน..ยู่เซิงบอกฉันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเอ็งทั้งสอง?” เย่เชียนก็ทำหน้ามุ่ยแล้วเงียบไปและไม่คิดที่จะพูดดังนั้นถังจิงหนานจึงหันไปมองถังยู่เซิงและถามว่า “ยู่เซิงบอกฉันที”

“คุณปู่ก็รู้ว่าผมชอบหลัวสุ่ยมาโดยตลอดแต่เขากลับขโมยเธอไปจากผมเพราะงั้นจะไม่ให้ผมโกรธได้ยังไง?..หลัวสุ่ยเป็นของผมและจะไม่มีใครพรากเธอไปจากผมได้!” ถังยู่เซิงพูดอย่างโกรธเกรี้ยว เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหลัวสุ่ยที่ไม่เคยเหลียวมองเขาเลยกลับมีความรู้สึกดีๆให้กับเย่เชียนดังนั้นเขาจึงโยนความเกลียดชังทั้งหมดไปที่เย่เชียนโดยปริยาย

“เย่เชียนเอ็งมีอะไรจะพูดมั้ย?” ถังจิงหนานจ้องไปที่ถังยู่เซิงเพราะเห็นได้ชัดว่าเรื่องมันเกิดเพราะผู้หญิง อย่างไรก็ตาม ถังยู่เซิงก็เป็นหลานชายของเขาดังนั้นถึงแม้ว่าถังจิงหนานจะรำคาญแต่เขาก็ต้องสนับสนุนหลานคนนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงหันไปมองเย่เชียนแล้วถาม

เย่เชียนก็ยักไหล่เล็กน้อยแล้วก้นบุหรี่และพูดเบาๆว่า “ผมจะพูดอะไรได้..แต่ก่อนอื่นเลยฉันไม่ได้แย่งหลัวสุ่ยไปจากนาย..ซึ่งมันก็ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับฉันถ้าหากนายตามจีบเธอไม่ได้..ถ้าผู้ชายไล่จีบผู้หญิงที่เขาชอบไม่ได้แล้วเขาไปโทษผู้ชายคนอื่นล่ะก็นั่นเป็นสัญญาณของความขี้ขลาด”

“นายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร..เห็นได้ชัดว่า” ถังยู่เซิงพูดอย่างดุเดือด

“หุบปาก!” ก่อนที่ถังยู่เซิงจะพูดจบถังจิงหนานก็ตะโกนและมองเขาอย่างเคร่งขรึมจนถังยู่เซิงถอยหายใจด้วยความโกรธแต่เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้วปิดปากไปอย่างไม่สบอารมณ์แต่ดวงตาของเขากลับจ้องมองไปที่เย่เชียนอย่างดุเดือด

“พูดต่อสิ” ถังจิงหนานมองไปที่เย่เชียนและพูด

“อีกอย่างคือฉันไม่เคยมาที่มณฑลเสฉวนมาก่อนและฉันก็เพิ่งจะได้พบกับหลัวสุ่ยเป็นครั้งแรกในเมืองเล็กๆของชาวไตและมันก็เป็นช่วงเทศกาลสาดน้ำและฉันก็โดนเด็กผู้หญิงคนนั้นสาดน้ำใส่..เพราะงั้นมันก็ไม่มีอะไรเลยและฉันก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหลัวสุ่ยเลยแม้แต่น้อย..ถ้านายต้องการจะตามจีบเธอนายก็ทำไปและไม่จำเป็นต้องสนใจฉัน..นายจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ” เย่เชียนพูดอย่างเฉียบขาด

“จริงเหรอ?..สิ่งที่นายพูดเป็นความจริงงั้นเหรอ?” ถังยู่เซิงพูดด้วยความตื่นเต้น “ลูกพี่ลูกน้องฉันขอโทษจริงๆ..ฉันเข้าใจนายผิดไป..ฉันต้องขอโทษนายด้วย”

“ไม่เป็นไร” เย่เชียนพูด “เพียงแต่นายควรจะเข้าใจเอาไว้ว่าผู้ชายควรมีน้ำใจและเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าผู้หญิงให้มากๆ..ยิ่งนายเกลียดชังผู้ชายคนอื่นที่เข้ามายุ่งกับเธอมากเท่าไหร่นายก็ยิ่งผลักไสหลัวสุ่ยออกไปไกลเท่านั้น..นายต้องใจกว้างมากกว่านี้เพราะผู้หญิงมักจะมีความรักแบบแม่มาตั้งแต่กำเนิดพวกเธอจะสงสารคนอ่อนแอโดยเฉพาะเรื่องความรู้สึก..ถ้าหลัวสุ่ยไม่ใช่ผู้หญิงประเภทโลภและไร้สาระไร้เหตุผลมันก็อีกเรื่อง..เพราะงั้นการที่นายโกรธฉันมันจะยิ่งทำให้เธอเกลียดนายมากขึ้นเท่านั้น..แต่ฉันแนะนำให้นายยอมแพ้ซะดีกว่าเพราะฉันเห็นว่าหลัวสุ่ยไม่ได้ชอบนายเลย..ทั้งคู่ไม่เหมาะสมกันสักนิด”

ถังจิงหนานก็พยักหน้าอย่างลับๆเพราะถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนที่อ่อนโยนและเขาไม่ค่อยมีเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับความรักเมื่อตอนที่เขายังหนุ่มยังแน่นแต่ท้ายที่สุดเขาก็เติบโตมาก่อนและสิ่งที่เย่เชียนพูดออกมานั้นสมเหตุสมผลมาก แต่ทว่าการแสดงออกของถังยู่เซิงกลับเปลี่ยนไปด้วยการถอนหายใจอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “ที่นายพูดแบบนี้ก็เพราะว่านายชอบหลัวสุ่ยใช่มั้ย?..นายต้องการกีดกันฉันออกไปแล้วแย่งเธอไปจากฉัน!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน