ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1101

ตอนที่ 1101 อดีตและปัจจุบัน

………………..

กฎของสำนักถังนั้นเข้มงวดอยู่เสมอและสิ่งต่างๆ ที่ทุกคนจะทำต้องได้รับการอนุมัติจากถังจิงหนานก่อนเพราะท้ายที่สุดแล้วสำนักถังก็ไม่ใช่สำนักธรรมดาๆ และค่อนข้างลึกลับ ซึ่งสูตรและตำราพิษต่างๆ ได้ถูกส่งออกไปยังโลกภายนอกดังนั้นสิ่งต่างๆ จึงต้องเข้มงวดมากโดยธรรมชาติ

ถึงแม้ว่าถังจิงหนานจะไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับหมู่บ้านเมียวก็ตามแต่เขาอยู่ที่นี่มานานและเคยได้ยินเกี่ยวกับพวกเขามาบ้าง ถังจิงหนานนั้นยังคงต่อต้านศาสตร์มนต์ดำเพราะในความเห็นของเขาศิลปะการต่อสู้นั้นคือของจริงแต่ศาสตร์มนต์ดำของหมู่บ้านเมียวนั้นค่อนข้างไร้สาระเกินจริง

คำสัญญาในเรื่องช่วยถังยู่เซิงในเรื่องการแต่งงานนั้นเป็นสัมปทานที่ยื่งใหญ่ที่สุดของถังจิงหนาน แน่นอนว่าเขาไม่เต็มใจและถ้าไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างปู่กับหลานล่ะก็ถังจิงหนานจะไม่มีวันตกลงเรื่องนี้อย่างแน่นอน

เย่เชียนรู้จักสิ่งต่างๆ ของหมู่บ้านเมียวน้อยมาก ซึ่งไม่ได้ต่อต้านหรือแสดงความคิดเห็นใดๆ แต่เขาแค่รู้สึกว่าวิธีการของถังยู่เซิงนั้นไม่เหมาะสมและไม่ใช่สิ่งที่ผู้ชายควรทำ อย่างไรก็ตามทุกคนมีวิธีการทำสิ่งต่างๆ เป็นของตัวเองและสิ่งที่ถังยู่เซิงทำถึงจะผิดแต่ก็เข้าใจได้ เมื่อคิดถึงผู้หญิงคนนั้นหลัวสุ่ยแล้วเย่เชียนก็เหม่อลอยทันทีและฉากในถ้ำก็โผล่ขึ้นมาในใจจนเขาแอบคิดว่า ‘หลัวสุ่ยจะช่วยแม่ของเธอได้หรือเปล่านะ”

ทันใดนั้นความคิดดังกล่าวก็แวบเข้ามาในความคิดของเย่เชียนจนเขาตกใจและรีบส่ายหัวเพื่อระงับความคิดนี้ออกไปทันที เมื่อเห็นแบบนั้นถังจิงหนานก็เหลือบมองถังยู่เซิงแล้วพูดว่า “เอาล่ะเอ็งกลับไปก่อนเถอะฉันกับเย่เชียนยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องคุยกัน..ไปบอกให้พ่อกับแม่ของเอ็งเตรียมตัวซะ”

“ขอบคุณครับปู่” ถังยู่เซิงก็ยิ้มด้วยความตื่นเต้นและหันหลังกลับแล้วเดินจากไป

นี่เป็นครั้งแรกที่ปู่กับหลานชายได้พบกันในรอบ 20 กว่าปีแต่บรรยากาศกลับไม่ราบรื่นนักและมีความขัดแย้งกันเล็กน้อย ซึ่งในเวลานี้ทั้งสองฝ่ายต่างก็เงียบสงบและไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ทั้งสองดูคล้ายกันมากและเหมือนว่าถ้าหากใครพูดก่อนคนนั้นจะยอมรับความพ่ายแพ้

สุดท้ายแล้วไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มเปิดปากก่อนแต่จนถึงตอนนี้ในห้องของถังจิงหนานก็มีเสียงพึมพำจนถึงเช้าตรู่และยังมีเสียงหัวเราะอยู่บ้างเป็นระยะๆ เหล่าสาวกก็อยากรู้ว่าพวกเขากำลังคุยอะไรกันอยู่ข้างในแต่ไม่มีใครกล้าที่จะแอบฟังเว้นแต่ว่าพวกเขาต้องการที่จะถูกลงโทษด้วยกฎของสำนักถัง

ส่วนจินเหว่ยห่าวเขากำลังพลิกตัวไปมาในห้องและไม่สามารถนอนหลับได้เพราะการปรากฏตัวของถังยู่ซินนั้นทำให้เขานึกถึงเธอเป็นครั้งคราวในใจและค่อยๆ ทับซ้อนกับร่างของผู้หญิงทั้งสองในใจของเขา เขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะระงับความทรงจำอันน่าเศร้าในใจเอาไว้มาโดยตลอดแต่ทันทีที่เขาเห็นถังยู่ซินก็ดูเหมือนว่าความทรงจำทั้งหมดจากอดีตได้ผุดขึ้นมาทั้งความสุขและความเศร้าผสมปนเปกันไป เมื่อนึกถึงการที่พวกเธอตายในอ้อมแขนของเขาแล้วจินเหว่ยห่าวก็น้ำน้ำตาไหลออกมา

หลายปีที่ผ่านมาเขาคิดเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลาและอยู่ในความทรงจำที่เจ็บปวด ทว่าตั้งแต่เขาติดตามเย่เชียนเมาขาก็ค่อยๆ ระงับความเจ็บปวดในหัวใจของเขาเอาไว้เรื่อยๆ แต่ในขณะนี้ความเจ็บปวดที่ไม่อาจลืมได้มันย้อนกลับมาหาเขาทั้งหมดจนจินเหว่ยห่าวเป็นเหมือนนกที่ได้รับบาดเจ็บที่ขดตัวและนั่งอยู่ในมุมกำแพงอย่างอ่อนแอ

ถ้าเป็นเมื่อก่อนบางทีจินเหว่ยห่าวอาจจะเข้าหาเธอโดยไม่ลังเลแต่เมื่อนึกถึงฉากที่พวกเธอเสียชีวิตในอ้อมแขนของเขาแล้วจินเหว่ยห่าวก็ไม่กล้าเพราะเขากลัวว่าโศกนาฏกรรมจะซ้ำรอยเดิมดังนั้นทั้งหมดนี้จึงทำให้เขารู้สึกสะเทือนใจอย่างมาก

เขาไม่รู้ว่าเธอคือคนมาแทนที่หรือชดเชยความผิดของเขาแต่เขาไม่สามารถควบคุมมันได้เลยและอารมณ์ที่ซับซ้อนก็เข้าไปพัวพันกันอย่างยุ่งเหยิงในตัวของเขา

เมื่อเย่เชียนออกมาจากห้องของถังจิงหนานและกลับมาเขาก็เดินผ่านห้องของจินเหว่ยห่าวและเห็นว่าไฟข้างในยังเปิดอยู่และเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะแน่นิ่งไปครู่หนึ่ง เมื่อนึกถึงฉากเมื่อคืนก่อนเย่เชียนก็ก้าวไปข้างหน้าและเคาะประตูแต่ก็ไม่มีใครอยู่ข้างในหรือมีเสียงใดๆ และนั่นทำให้เย่เชียนแปลกใจจนเขาผลักประตูเข้าไปแล้วพบว่าประตูไม่ได้ล็อคดังนั้นเขาจึงผลักมันเปิดและเดินเข้าไปข้างใน

เมื่อไม่เห็นร่างของจินเหว่ยห่าวแล้วเย่เชียนก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและเหลือบมองไปรอบๆ จนเห็นจินเหว่ยห่าวขดตัวอยู่ที่มุมห้องและกำลังสั่นไปทั้งตัวแล้วดูเหมือนจะเจ็บปวดมาก เมื่อเห็นแบบนั้นเย่เชียนก็ยิ่งประหลาดใจแล้วเดินเข้าไปอย่างช้าๆ เพื่อไปนั่งลงฝั่งตรงข้ามของจินเหว่ยห่าวโดยไม่พูดอะไรใดๆ และมองดูเขาอย่างเงียบๆ จากนั้นก็หยิบบุหรี่ออกมาจากเสื้อของเขาและจุดบุหรี่แล้วยื่นให้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน