ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1106

ตอนที่ 1106 ย้อนเกล็ดมังกร

………………..

ทุกคนมีบางสิ่งที่คนอื่นจับต้องไม่ได้และทุกคนก็มีความพากเพียรและหลักการเป็นของตัวเอง แน่นอนว่าเย่เชียนนั้นไม่เคยคิดที่จะแข่งขันกับถังยู่เซิงเพราะหลัวสุ่ยแต่คำพูดของถังยู่เซิงนั้นทำให้เย่เชียนไม่สามารถยอมรับและอดทนต่อไปได้อีกและในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมถังซูหยานถึงบอกแค่ให้เขาไปหาปู่ของเขาเท่านั้นแต่ไม่ให้เขาพบลุงและป้าและญาติคนอื่นๆเด็ดขาด ดูเหมือนว่าถังชูหยานจะรู้ดีว่าญาติเหล่านี้เป็นคนอย่างไรและหวังแค่ว่าเย่เชียนจะมาเพื่อเป็นมารยาทเท่านั้น

เมื่อเสียงของถังยู่เซิงจบลงบรรยากาศในห้องโถงก็ตึงเครียดอย่างฉับพลันและเป็นเพราะความเย็นยะเยือกของเย่เชียนและพลังปราณที่เดือดพล่านในตัวของเขานั้นดั่งเกล็ดย้อนมังกร ซึ่งถังยู่เซิงได้ทำลายและละเมิดกฎเหล็กที่สำคัญที่สุดของเย่เชียนไปแล้ว

เมื่อเห็นแบบนั้นหว่านไห่ก็ถึงกับตกตะลึงไปครู่หนึ่งและตะโกนว่า “หือ” ออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ เห็นได้ชัดว่าเขาตกตะลึงไปพลังอันทรงพลังที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเย่เชียน ในฐานะปรมาจารย์และจอมขมังเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ของชาวเมียวแล้วพลังและความสามารถของเขาก็น่าทึ่งไม่น้อย เมื่อถังเฉียงกับถังยู่เซิงมาหาเขานั้นเขาไม่รู้สึกอะไรเลยแต่ในเวลานี้เขากลับตกตะลึงเพราะการปรากฏตัวของเย่เชียนอย่างสมบูรณ์แบบ

เย่เชียนนั้นไม่ได้ระงับพลังของเขาเลยแม้แต่น้อยและจิตสังหารและเจตนาฆ่าที่พลุ่งพล่านก็ระเบิดออกมาล้อมรอบถังยู่เซิงทันที ดวงตาของเย่เชียนจับจ้องไปที่ถังยู่เซิงราวกับมีดนับพันเล่มจนถังยู่เซิงถอยกลับไปโดยไม่ได้ตั้งใจและตัวสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ แต่ในฐานะลูกหลานของตระกูลถังแล้วเขาจะถูกกดขี่ข่มเหงได้อย่างไร? สำหรับถังยู่เซิงแล้วเขาคิดว่าถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่ปรมาจารย์แต่เขาก็มีความสามารถไม่น้อยและด้วยพลังอำนาจของสำนักถังแล้วเขาก็คิดว่าจะไม่มีใครกล้าทำร้ายเขาอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามนี่คือเย่เชียนและเขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพราะนี่คือสิ่งที่เขาไม่สามารถอดทนได้โดยไม่ต้องพูดถึงถังจิงหนานเลยเพราะถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่ด้วยแต่เย่เชียนก็จะไม่มีวันยกโทษให้ถังยู่เซิงอย่างแน่นอน

ถังยู่เซิงนั้นไม่รู้จักเย่เชียนแต่ถังเฉียงนั้นรู้ว่าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเย่เชียนทำอะไรบ้างในประเทศจีนและนอกจากนี้ยังมีเรื่องใหญ่บางอย่างเกิดขึ้นทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือเพราะฝีมือของเย่เชียนอีกด้วย อีกทั้งยังสำนักม่อจื๊อที่ถูกเย่เชียนและพรรคพวกปฏิรูปใหม่ ดังนั้นความสามารถเหล่านี้จึงไม่ควรมองข้ามเลยและยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้ว่าข่าวต่างๆจะถูกปิดอย่างเข้มงวดแต่สำหรับโลกศิลปะการต่อสู้แล้วทุกคนก็ยังรู้เรื่องการของต่อสู้ของเย่เชียนและตู้ฟู่เหว่ยไม่มากก็น้อย นอกจากนี้ยิ่งข่าวลือยิ่งลึกลับมากเท่าไหร่ก็จะมีการพูดเกินจริงมากขึ้นเท่านั้นและนั่นทำให้เย่เชียนยิ่งดูน่ากลัวมากขึ้น ดังนั้นเมื่อถังเฉียงรู้สึกว่าเย่เชียนระเบิดเจตนาฆ่าอันทรงพลังออกมาเขาจึงรีบลุกขึ้นและพูดว่า “เย่เชียน..เอ็งอย่าไปโกรธยู่เซิงเลยเขาชอบพูดเรื่องไร้สาระไปเรื่อย..เดี๋ยวฉันจะทำโทษและสั่งสอนเขาเองไม่ต้องห่วง..เมื่อฉันกลับไปฉันจะสอนบทเรียนให้เขาและจะอธิบายให้เอ็งฟังในภายหลัง”

“จริงเหรอ?..แล้วคุณจะสอนบทเรียนให้เขายังไงและจะอธิบายให้ผมฟังยังไงล่ะ?” น้ำเสียงของเย่เชียนเย็นชาดุจน้ำแข็งจนหลัวสุ่ยที่อยู่ข้างๆเย่เชียนนั้นเธอสัมผัสได้ว่าก่อนหน้านี้พลังของเย่เชียนนั้นไม่ได้ทรงพลังเหมือนกับของเธอแต่ในตอนนี้พลังในตัวของเย่เชียนทำให้เธอประหลาดใจอย่างมาก อย่างไรก็ตามหลัวสุ่ยก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะเธอเกลียดถังยู่เซิงอยู่แล้วดังนั้นเธอจึงไม่เกลี้ยกล่อมเย่เชียนหรือพูดอะไรใดๆทั้งสิ้น

เมื่อได้ยินแบบนั้นถังเฉียงก็ถึงกับผงะในทันทีและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรและเขาก็พูดไม่ออกเป็นเวลานาน จากนั้นเย่เชียนก็พูดอย่างไม่แยแสว่า “ในเมื่อคุณไม่รู้ว่าจะสอนเขายังไงถ้างั้นเดี๋ยวผมจะสอนเขาให้เอง..เพื่อไม่ให้เขาออกไปข้างนอกแล้วถูกคนอื่นฆ่าในภายหลัง” เมื่อเสียงนั้นจงลงเย่เชียนก็รีบพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและน่าอัศจรรย์จนถังเฉียงไม่มีเวลาที่จะตอบสนองได้และได้ยินเพียงเสียง “ปัง” ร่างกายของถังยู่เซิงก็กระเด็นออกไปเหมือนว่าวที่หักกลางอากาศ

ความเหลื่อมล้ำของความแข็งแกร่งนั้นมากเกินไปเพราะถังยู่เซิงไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้เลยแม้แต่น้อย ด้วยเสียง “อึก” ถังยู่เซิงกระอักเลือดออกมาเต็มปากและใบหน้าของเขาก็ซีดลงจนน่ากลัวในทันที จากนั้นถังเฉียงก็รีบวิ่งไปพยุงถังยู่เซิงขึ้นมาแล้วถามด้วยความเป็นห่วงว่า “เซิงเอ๋อร์เป็นยังไงบ้าง?” จากนั้นเขาก็จ้องมองเย่เชียนอย่างดุเดือดและพูดว่า “เย่เชียนเอ็งหยิ่งผยองมาก..เอ็งทำเกินไปแล้ว..เอ็งรู้หรือเปล่าว่าเอ็งกำลังทำอะไรอยู่?..เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของเอ็งนะเอ็งจะไม่ทำเกินไปหน่อยเหรอ?”

“หึ..ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ปู่ล่ะก็เขาคงตายไปหลายร้อยครั้งแล้ว” เย่เชียนสูดลมหายใจเขาลึกๆแล้วพูด นั่นเป็นความจริงเพราะถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ถังจิงหยานแล้วล่ะก็เย่เชียนคงจะฆ่าถังยู่เซิงไปแล้ว

ถึงแม้ว่าถังเฉียงจะโกรธมากแต่เขาก็รู้ดีว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เชียนเลยและตอนนี้มันก็ไม่ดีสำหรับเขาที่จะขัดแย้งกับเย่เชียนเพราะทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องให้ถังจิงหนานเป็นคนจัดการเมื่อเขากลับไป ในตอนนี้ถังยู่เซิงก็ดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นและจ้องมองไปเย่เชียนแล้วพูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “เย่เชียนแกจำเอาไว้นะว่าไม่ช้าก็เร็วฉันจะคืนหมัดนี้ให้กับแก”

เย่เชียนก็ยักไหล่เล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจ สำหรับเขาแล้วมีคนมากมายที่ต้องการชีวิตของเขาแล้วทำไมเขาถึงต้องไปกลัวคนที่คุกคามเขา? จากนั้นถังเฉียงก็หันไปมองหว่านไห่และพูดว่า “คุณหว่านผมได้ทำสิ่งต่างๆให้ชัดเจนแล้ว..ผมไม่รู้ว่าคุณหว่านคิดยังไงในตอนนี้?” น้ำเสียงของเขาแข็งทื่อและเย็นชาเล็กน้อยซึ่งทำให้บรรยากาศอึดอัด ซึ่งด้วยน้ำเสียงเหล่านั้นจึงทำให้หว่านไห่ตีความหมายได้ว่าถังเฉียงต้องการใช้พลังและอำนาจของตระกูลถังและสำนักถังเพื่อกดขี่ข่มเหงเขาถ้าเขาไม่เห็นด้วยจนเขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“ผมไม่มีอะไรจะพูดเพราะนี่เป็นเรื่องของหลัวสุ่ยและชีวิตของเธอเพราะงั้นเธอจะตัดสินใจด้วยตัวเอง” หว่านไห่เหลือบไปที่หลัวสุ่ยและดวงตาของเขาก็ฉายแววของความเป็นห่วงและรีบเดินออกไปแต่เขากลับหยุดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “จากคำพูดของคุณดูเหมือนว่าคุณกำลังคุกคามผมใช่มั้ย?..อะไรกันคุณต้องการใช้พลังอำนาจของสำนักถังเพื่อกดขี่ข่มเหงพวกเราอย่างงั้นเหรอ?”

“คุณหว่านคุณต้องคิดให้ดีเพราะตระกูลถังของผมเป็นตระกูลใหญ่ในมณฑลเสฉวนและแม้แต่ในประเทศจีนเพราะงั้นมันจะเป็นเรื่องที่ดีที่ทางเรามาสู่ขอลูกสาวของคุณ..คุณอย่าทำหน้าบึ้งและพูดแบบนี้สิ..คุณรู้หรือเปล่าว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง?” ถังเฉียงลืมสิ่งที่ถังจิงหนานเตือนมาก่อนหน้านี้ไปอย่างสิ้นเชิงและข่มขู่อย่างเต็มที่

“นี่คุณกำลังล้อผมเล่นอยู่งั้นเหรอ..ผมหว่านไฮ่คนนี้ไม่เคยถูกคุกคามจากคนอื่น..ก็ถ้าหากว่าคุณไม่มั่นใจก็บอกให้ถังจิงหนานมาด้วยตัวเองซะเลยสิ..หึ..ตระกูลถังยุคนี้สู้รุ่นก่อนๆไม่ได้จริงๆ” หว่านไห่พูดอย่างเย็นชา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน