ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1127

ตอนที่ 1127 พ่อกับลูกตัดสัมพันธ์

………………..

ทันใดนั้นถังจิงหนานก็ดูเหมือนจะเหน็ดเหนื่อยอย่างมากเพราะในฐานะเจ้าสำนักม่อจื๊อแล้วเขาได้สนับสนุนสำนักถังอย่างมากและนำสำนักถังไปสู่ความยิ่งใหญ่ในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามเขากลับล้มเหลวในแง่ของผู้นำตระกูลเพราะแม้กระทั่งลูกหลานของเขายังทรยศเขา เขาไม่รู้ว่าเขาทำผิดอะไรในชาติที่แล้วทำไมเขาถึงต้องการฆ่าลูกชายและหลานชายของเขาเองซึ่งทำให้เขาเสียใจมาก ในวัยชราเขาต้องการเพียงแค่ครอบครัวที่อบอุ่นเท่านั้นและเป็นครอบครัวที่มีความสุข แต่ตอนนี้มันไม่เป็นแบบนั้นเลยสักนิด

ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ดีว่ายังไงถังยู่เซิงก็ต้องตายแต่เมื่อเห็นถังยู่เซิงขอร้องอ้อนวอนแล้วเขาก็สะเทือนใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และมือของเขาก็สั่น ในเวลานี้ใบหน้าของถังจิงหนานดูเศร้ามากและไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดีจะฆ่าหรือจะไว้ชีวิตหลานชายคนนี้ดี

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของถังจิงหนานแล้วถังยู่เซิงก็คิดในใจว่าถึงแม้เขาจะไม่มีพรสวรรค์แต่เขาก็เป็นคนที่ฉลาดจริงๆและเขาก็ไม่ใช่คนโง่เพราะเขารู้ดีว่าต่อให้ถังจิงหนานจะไม่ฆ่าเขาแต่เขาก็จะไม่มีวันมีชีวิตที่ดีได้อีกต่อไป ดังนั้นเมื่อเห็นถังจิงหนานลังเลใจอยู่ดวงตาของถังยู่เซิงก็เปล่งประกายไปด้วยเจตนาฆ่า เมื่อเห็นแบบนั้นม่อหลงที่บังเอิญอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า “ระวัง!”

เมื่อเสียงของม่อลงถังยู่เซิงก็กำลังจะใช้มีดแทงถังจิงหนานอีกครั้งแต่แน่นอนว่าถังจิงหนานจะไม่สังเกตเห็นได้อย่างไรเพราะเขาเห็นสายตาของถังยู่เซิงและท้ายที่สุดแล้วถังยู่เซิงก็ยังคงหมกมุ่นอยู่กับการฆ่าฟันและการยึดบัลลังก์ เมื่อเห็นแบบนั้นถังจิงหนานก็ส่ายหัวอย่างโศกเศร้าและเตะถังยู่เซิงออกไปอย่างแรง

“ปัง” ร่างของถังยู่เซิงกระเด็นออกไปและมีเสียงกระดูกหักอย่างชัดเจนและล้มลงกับพื้นอย่างแรงจนกระอักเลือดออกมาเต็มปาก จากนั้นถังยู่เซิงก็ยิ้มอย่างน่าสมเพชแล้วล้มลงช้าๆเพราะด้วยการเตะครั้งนี้ถังจิงหนานไม่แสดงความเมตตาเลยแม้แต่น้อยจนทำให้กระดูกซี่โครงของถังยู่เซิงหักและทิ่มแทงอวัยวะภายในทั้งหมดและในกรณีนี้ถังยู่เซิงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ส่วนใบหน้าของถังจิงหนานนั้นก็ดูเศร้าโศกเสียใจอย่างมาก

ที่ด้านนอกจงโหลวซานก็กระวนกระวายใจราวกับมดบนหม้อไฟและเมื่อมองดูคนของเขาและสาวกหมอผีมนต์ดำเหล่านั้นล้มตายทีละคนแล้วเขาก็ไม่อยากที่จะต่อสู้อีกต่อไป ตั้งแต่ที่หยานตงเข้ามาแทรกแซงเขาก็ไม่คิดที่จะดำเนินการต่อเพราะการเผชิญหน้ากับหยานตงนั้นไม่ง่ายเหมือนการต่อสู้กับถังจิงหนาน เพราะในแง่ของความแข็งแกร่งหยานตงนั้นเหนือกว่าถังจิงหนานมาก

“คุณหยานตงนี่เป็นเรื่องภายในของหมู่บ้านเมียวของเราเพราะงั้นคุณเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยทำไม?..คุณไม่ปฏิบัติตามกฎของโลกศิลปะการต่อสู้ของคุณหรือไง?” จงโหลวซานพูดขณะรับมือกับการโจมตีของหยานตง

“นี่เป็นครั้งแรกที่แกได้ยินชื่อของฉันหรือไง?..ใครๆก็รู้ว่าหยานตงคนนี้มักจะทำอะไรตามใจตัวเอง..เพราะงั้นฉันแค่ไม่ชอบในสิ่งที่แกกำลังทำอยู่ก็เท่านั้นเอง!” หยานตงพูดอย่างภาคภูมิใจ อาจดูไร้เหตุผลไปหน่อยแต่ก็มีทัศนคติและจุดยืนที่แน่วแน่

“หืม..คนอย่างสุดยอดปรมาจารย์แห่งลัทธิมารเนี่ยนะจะทำแบบนั้น?..คุณไม่กลัวคนหัวเราะเยาะกันรึไง” จงโหลวซานพูด

“ใครจะหัวเราะมันก็เรื่องของเขามันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน..ฉันไม่สนใจหรอกใครจะพูดอะไรก็พูดไป” หยานตงพูด “สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือคนทรยศอย่างแก..แกคิดว่าซวนหมิงจะทำทุกอย่างที่แกคิดได้งั้นเหรอ?..มันกำลังหลอกใช้แกอยู่แกไม่รู้รึไง?”

ถึงแม้ว่าจงโหลวซานจะไม่เคยพบกับหยานตงมาก่อนแต่จงโหลวซานก็เคยได้ยินชื่อเสียงของหยานตงมานานแล้ว เขาพอจะรู้ว่าหยานตงนั้นอยู่ระหว่างความดีและความชั่วและมักจะทำสิ่งต่างๆที่หยานตงต้องการ ดังนั้นจงโหลวซานจึงไม่ได้พูดอะไรอีกและรับมือกับการโจมตีของหยานตงอย่างสุดกำลังแต่ดวงตาของเขาก็คอยกวาดมองไปรอบๆและดูเหมือนว่าเขาต้องการหาโอกาสที่จะหลบหนี

“จงโหลวซานฉันแนะนำให้แกเลิกคิดที่จะหนีซะ..เพราะถ้าแกสามารถหนีไปจากฉันได้ล่ะก็ชื่อของหยานตงของฉันคงจะเป็นแค่คำตลกเท่านั้น” หยานตงเห็นความคิดของจงโหลวซานอย่างชัดเจนและพูด

“หืม..ฉันได้ยินมานานแล้วว่าคุณเป็นคนที่เก่งที่สุดในโลกศิลปะการต่อสู้โบราณ..แต่ฉันอยากได้ประสบการณ์ที่ดีและดูว่าคนที่เก่งที่สุดในโลกศิลปะการต่อสู้โบราณจะเก่งแค่ไหนกัน!” จงโหลวซานก็รับรู้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันเช่นกันและเกรงว่ามันคงจะยากสำหรับเขาที่จะหลบหนีไปได้ดังนั้นสิ่งที่เขาทำได้คือต้องสู้อย่างถึงที่สุด นอกจากนี้เขายังรู้ดีว่าเขาต้องไม่ประมาทต่อหน้าหยานตงไม่เช่นนั้นเขาจะต้องตายภายใต้เงื้อมมือของหยานตงอย่างแน่นอน

ไม่ไกลจากที่นั่นนักจงฮุ่ยก็เห็นฉากนี้อย่างชัดเจนในดวงตาของเขาแต่ดวงตาของเขาไม่มีความกังวลใดๆเลยแม้แต่น้อยแต่กลับเต็มไปด้วยความแค้นที่ควบคุมไม่ได้ เขาไม่คิดที่จะเข้าไปช่วยจงโหลวซานแต่อย่างใดเพราะเขาซ่อนตัวอยู่เงียบๆและจนถึงตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าสถานการณ์ปัจจุบันเขาเสียเปรียบแค่ไหน เขาคิดว่าซวนหมิงไม่ได้คาดคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอนที่จู่ๆก็มีคนของลัทธิมารกับสำนักม่อจื๊อเข้ามาแทรกแซง ดังนั้นแผนการต่างๆจึงพังทลายแล้วและเห็นได้ชัดว่าจงฮุ่ยควรจะหนีไปอย่างรวดเร็วในเวลานี้เพราะการอยู่ต่อจะต้องอันตรายอย่างมากแต่ทว่าจงฮุ่ยเลือกที่จะเฝ้าดูจากข้างๆอย่างเงียบๆซึ่งค่อนข้างคาดเดาไม่ได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน