ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1143

ตอนที่ 1143 ชมฐานทัพเรือไอร่อนบลัด

………………..

เย่เชียนเพียงชำเลืองมองหลี่เหว่ยเพราะก่อนหน้านี้เขาไปหาแจ็คเพื่อตรวจสอบรายได้ของกองทัพเรือไอร่อนบลัดแล้ว แน่นอนว่าเย่เชียนนั้นไว้ใจหลี่เหว่ยเพราะถ้าไม่ไว้ใจกันก็จะเป็นพี่น้องกันไมได้จนถึงทุกวันนี้เพียงแต่เย่เชียนอยากจะรู้รายได้โดยรวมเท่านั้น แน่นอนว่าเย่เชียนรู้ดีว่าการที่หลี่เหว่ยทำเงินได้มหาศาลแบบนี้จุดประสงค์ของหลี่เหว่ยก็เพื่ออนาคตของกองทัพเรือไอร่อนบลัดเช่นกัน

แน่นอนว่าส่วนแบ่ง 40% นั้นไม่ถือว่าสูงอะไรถ้าเทียบกับเงินทุนที่เย่เชียนมอบให้และเขาก็ไม่คิดที่จะเปิดช่องว่างใดๆให้หลี่เหว่ยต่อรองหรือโต้แย้งและนั่นส่งผลให้หลี่เหว่ยตอบตกลงอย่างมีความสุขและถึงแม้ว่าสีหน้าของเขาจะยังลังเลอยู่เล็กน้อยราวกับว่าเขาเสียดายแต่เมื่อหลี่เหว่ยเห็นการแสดงออกของเย่เชียนแล้วหลี่เหว่ยก็รู้สึกว่าเขาถูกเย่เชียนหลอกและเขาก็พึมพำเกี่ยวกับรายได้ของกองทัพเรือไอร่อนบลัดด้วยสีหน้าที่ขมขื่นเล็กน้อย

“บอสโหดร้ายจริงๆ..40%..มันเยอะมาก” หลี่เหว่ยพูดด้วยใบหน้าเศร้าๆ “ก็ได้ๆ..ครั้งนี้ผมยอมให้บอสแต่บอสต้องซื้อเรือรบเพิ่มให้ผมนะ”

“เอ่อที่ฉันหมายถึงคือนายต้องแบ่งเงิน40%ให้ฉันทุกๆรอบและในอนาคตหากนายต้องการซื้อเรือรบเพิ่มรวมถึงอาวุธยุทโธปกรณ์ล่ะก็นายต้องจ่ายเอง..นายเองก็น่าจะรู้ดีว่าเขี้ยวหมาป่าของเราพัฒนาไปเร็วแค่ไหนเพราะงั้นมันค่าใช้จ่ายมันก็เลยเยอะตาม..นายต้องจัดการเรื่องงบประมาณให้ดีเข้าใจมั้ย?” เย่เชียนพูด

“โถ่บอส..บอสหน้าเลือดเกินไปแล้ว..บอสจะฆ่าผมทางอ้อมงั้นเหรอ?” หลี่เหว่ยตะโกน

เย่เชียนตบไหล่ของหลี่เหว่ยด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายแล้วพูดว่า “เอาหน่าฉันรู้ว่าเรื่องแค่นี้มันก็แค่ปัญหาเล็กๆน้อยๆสำหรับนาย..เพราะงั้นก็หยุดต่อรองได้แล้วไม่งั้นฉันจะขึ้นราคาอีก!”

“บอสโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว” หลี่เหว่ยกัดฟันและพูดด้วยความโกรธ

แน่นอนว่าทั้งสองคนก็แค่หยอกล้อกันและไม่มีใครจริงจังกับเรื่องนี้จริงๆเพราะพวกเขาเป็นพี่น้องกันถ้าพวกเขามาทะเลาะกันเรื่องเงินจำนวนแค่นี้มันก็ไม่คุ้มเสีย นอกจากนี้เป้าหมายของทุกคนก็เหมือนกันและทั้งหมดก็เพื่อการพัฒนาและเติบโตขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าไม่ใช่แค่การพัฒนาของกองทัพเรือไอร่อนบลัดเท่านั้น

หลังจากหยุดไปชั่วขณะหลี่เหว่ยก็แนะนำอีกครั้ง “บอสครับเราเพิ่งจ้างผู้เชี่ยวชาญทางทหารที่มีชื่อเสียงมาทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาด้านการทหารและการรบทางทะเลของเรา..เขาเป็นคนออกแบบระบบความปลอดภัยทั้งหมดของที่นี่..บอสคิดว่าไงบ้างมันยอดเยี่ยมมากเลยใช่มั้ย?”

“ใช้ได้เลย!” เย่เชียนพยักหน้าเล็กน้อยและพูดต่อ “แต่ที่สำคัญที่สุดคือพวกเราต้องเป็นคนควบคุมและตรวจสอบความปลอดภัยทั้งหมดด้วยตัวเอง”

หลี่เหว่ยฉีกยิ้มและพูดว่า “แน่นอนครับบอสเพราะระบบควบโดยคุมคอมพิวเตอร์ของที่นี่ทั้งหมดแจ็คเป็นคนตั้งค่าระบบด้วยตัวเอง..บอสให้ผมพาบอสไปเดินดูรอบๆมั้ย?”

“เอาสิ” เย่เชียนตอบ

หลังจากนั้นหลี่เหว่ยก็พาเย่เชียนไปเยี่ยมชมกองทัพเรือไอร่อนบลัดโดยรอบ ซึ่งเกาะปะการังแห่งนี้เดิมทีซึ่งไม่ใหญ่มากแต่ตอนนี้มันได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงและไม่ต้องพูดถึงฐานทัพเรือของประเทศใหญ่ๆเหล่านั้นเพราะที่นี่เป็นดั่งปราการเหล็กที่แข็งแกร่งอย่างมาก

สิ่งที่ทำให้เย่เชียนประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือนอกจากเรือรบที่เขาซื้อมาจากคลูลอฟส์อังเดรเมื่อครั้งที่แล้วก็เห็นได้ชัดว่ามีเรือรบอีกหลายลำแต่มันไม่ใช่เรือใหม่มากนักแต่ยังอยู่ในสภาพดีเยี่ยม อีกทั้งยังมีสมาชิกไอร่อนบลัดบางส่วนกำลังทดสอบและใช้มันเพื่อฝึกซ้อมอีกด้วย

จากนั้นเย่เชียนก็หันไปมองหลี่เหว่ยซึ่งหลี่เหว่ยก็เหมือนจะรู้ว่าเย่เชียนหมายถึงอะไรและหลี่เหว่ยก็ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “เรือรบพวกนี้พวกเราไปยึดมาน่ะพวกมันยังใหม่ๆอยู่เลย..สภาพโดยรวมก็80%ได้..เป็นไงล่ะไม่เลวเลยใช่มั้ย?”

“บอสไม่ได้มาที่นี่นานมากแล้วเพราะงั้นคืนนี้ผมจะดูแลบอสอย่างดีเลย..ที่นี่ไม่ได้มีแต่ผักนะที่นี่มีอาหารทะเลมากมายเดี๋ยวผมจะพาบอสไปกินหูฉลามตอนกลางคืน..ผมพึ่งได้มันมาตอนกลางวันตอนที่ผมออกเรือไปลาดตระเวน” หลี่เหว่ยยิ้มและพูดและดูเหมือนว่าเขาจะหลงรักชีวิตในทะเลแบบนี้มากขึ้นเรื่อยๆ

เย่เชียนไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะเขาไม่ได้จู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับการกินนักแต่เขาก็ต้องการลิ้มรสอาหารทะเลและปลาสดๆเหล่านี้ ซึ่งเย่เชียนคาดว่ามีเพียงหลี่เหว่ยเท่านั้นที่คิดเรื่องพวกนี้ได้เพราะการที่เอาเรือรบไปจับปลานั้นมันย่อมมีผลเสียต่อสภาพแวดล้อมและธรรมชาติ ส่วนปลาที่ชาวประมงจับได้ก็มักจะกลายเป็นอาหารของพวกโจรสลัดไปโดยปริยาย

“ตอนที่เราไปฝึกกันบางครั้งเราต้องไปใจกลางทะเลเพราะงั้นผมเบื่อๆก็เลยจับปลาระหว่างทาง..ส่วนพวกปลาปกติที่เป็นแหล่งเศรษฐกิจที่เหลือก็ให้ชาวประมงตามชายฝั่งและน่านน้ำจีนหารายได้กันปกติ” หลี่เหว่ยถอนหายใจเล็กน้อยและพูดว่า “เฮ้อ..ผมเห็นมาด้วยตาของตัวเองแล้วว่าอุปกรณ์ตกและอุปกรณ์ดำน้ำจับปลาของพวกชาวประมงเป็นยังไง..พวกเขามีแต่เรือที่พังๆแล้วและใช้เครื่องอัดอากาศพร้อมกับสายยางต่อเข้ากับปากเพื่อใช้ดำดิ่งลงสู่ก้นทะเล..บางทีก็เหวี่ยงแหบนเรือที่มีกระแสคลื่นมันอันตรายมาก..ถ้าไม่ระวังพวกเขาได้ตายแน่..อีกอย่างพวกเขาอยู่ใต้น้ำพร้อมกับอุปกรณ์บ้านๆแบบนั้นมันจะทำให้พวกเขาขาดอากาศหายใจตอนไหนก็ได้ทุกเมื่อ!”

“ยังไงมันก็ยากมากเพราะการพัฒนาจะต้องทำทีละขั้นตอน..ไม่ใช่แค่ในจีนแต่ชาวประมงในหลายๆประเทศอยู่ในสถานการณ์เดียวกันทั้งนั้น..แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมารัฐบาลจีนได้ดูแลชาวประมงเป็นอย่างดีและยังอนุมัติพื้นที่หาปลาเพิ่มให้อีกด้วย..แต่ถึงยังไงมันก็เป็นแผนในระยะยาวอยู่ดี”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน