ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1147

ตอนที่ 1147 ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำตามที่พูด

………………..

นี่เป็นเรื่องตลกชัดๆเพราะสถานการณ์พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ ซึ่งร้อยโทชาวเกาหลีก่อนหน้านี้ที่หยิ่งผยองกลับถูกจัดการได้ง่าย แน่นอนว่าเย่เชียนต้องการทำให้พวกเขารู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า

“หืม..พวกเราเป็นทหารของกองทัพแห่งชาติเกาหลีเพราะงั้นเรายอมตายดีกว่าต้องเสียศักดิ์ศรี!” ร้อยโทเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจและพูด

“เสียศักดิ์ศรีงั้นเหรอ?” หลี่เหว่ยเหยียบหน้าอกของเขาและซี่โครงของเขาหักและเจาะอวัยวะภายในของเขา ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก “ฉันจะบอกให้นะว่าสมาชิกไอร่อนบลัดของฉันมาจากกองทัพในหลายๆประเทศและมีผู้เชี่ยวชาญด้านการสอบปากคำและเค้นความลับอย่างมากโดยการทรมานและมีหลายวิธีที่จะทำให้ชีวิตของพวกแกเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย..พวกอยากลองมั้ย?” หลี่เหว่ยพูด

ร้อยโทถึงกับสั่นเทาและมองหลี่เหว่ยด้วยความกลัวและไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ทหารเกาหลีที่เหลือก็ประหม่าและเหงื่อออกด้วยความกระวนกระวาย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีจำนวนมากกว่าและมั่นใจในความสามารถในการต่อสู้ก็ตามแต่พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าคราวนี้พวกเขากำลังเผชิญหน้ากับกองทัพเรือเถื่อนแบบนี้ มันช่างน่าสมเพชอย่างเพราะพวกเขาเป็นทหารแต่ตอนนี้พวกเขากลับถูกกองกำลังเถื่อนคุกคามอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นในเวลานี้พวกเขาไม่กล้าต่อต้านเลยแม้แต่น้อย

“ในเมื่อฉันให้โอกาสพวกแกแล้วแต่พวกแกไม่รับมันก็อย่ามาโทษฉันก็แล้วกัน” เย่เชียนพูด

“เดี๋ยวก่อน!” ร้อยโทพูดอย่างเร่งรีบ

“อะไร..แกจะพูดอะไร?” เย่เชียนพูดแล้วแสยะยิ้ม

“แกรู้หรือเปล่าว่าการฆ่าพวกเราผลลัพธ์จะเป็นยังไง..ฉันรู้ว่าพวกแกก็แค่มาหาเงินเพราะงั้นถ้าแกไม่ฆ่าพวกเราพวกแกก็จะสามารถต่อรองกับรัฐบาลของเราได้..แต่ถ้าแกฆ่าเราพวกแกจะไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรเลยและจะต้องเผชิญหน้ากับกองทัพเรือเกาหลีของเรา..เพราะงั้นพวกแกคิดให้ดีๆนะว่ามันคุ้มหรือเปล่า?” ร้อยโทพูดอย่างเฉียบขาด

การวิเคราะห์ของเขาผิดพลาดอย่างมากเพราะเขาคิดว่าเย่เชียนกับคนอื่นๆต้องการเงินเพราะในความคิดของเขาโจรสลัดกับกองกำลังเถื่อนจะทำทุกอย่างเพื่อเงิน

เมื่อได้ยินแบบนั้นเย่เชียนก็พูดว่า “แกเข้าใจผิดแล้วฉันไม่ได้สนใจเรื่องเงินเลยแม้แต่น้อย..อีกอย่างการฆ่าพวกแกตอนนี้มันน่าตื่นเต้นกว่าการได้เงินอีก..ว่าแต่พวกแกจะมั่นใจได้ยังไงว่ารัฐบาลจะสนใจชีวิตของพวกแก?..เอาเถอะแกพูดมากที่สุดเพราะงั้นฉันจะตัดหัวของแกก่อนคนแรก!” จากนั้นเย่เชียนเขาก็หันไปมองหลี่เหว่ยแล้วพูดว่า “ค่อยๆเฉือนเนื้อของพวกมันให้ปลากินซะ”

หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็เอนกายลงแล้วมองหน้าทหารเกาหลีและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอก..เราได้จะฆ่าพวกแก..เราก็แค่เฉือนเนื้อของพวกแกแล้วห้ามเลือดให้..เราจะดูแลพวกแกอย่างดีและรอจนกว่าเนื้อของพวกแกจะฝื้นสภาพแล้วค่อยเฉือนใหม่อีกครั้ง..เราจะทำแบบนี้ไปเรื่อยๆจนกว่าจะพอใจ”

เมื่อเห็นดวงตาของเย่เชียนแล้วเหล่าทหารเกาหลีถึงกับสั่นสะท้านและเขาก็รู้ว่าเย่เชียนไม่ได้ล้อเล่นแต่จะเล่นกับชีวิตและความตายของพวกเขาจริงๆ จากนั้นหลี่เหว่ยก็หยิบมีดออกมาแล้วพูดว่า “บอสไม่ต้องห่วง..ผมสัญญาว่าจะทำให้พวกมันทรมานมากที่สุดเท่าที่จะทำได้และจะไม่ปล่อยให้พวกมันตายเด็ดขาด”

ทหารเกาหลีที่อยู่ด้านข้างต่างก็หวาดกลัวจนเหงื่อออก พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับความบ้าคลั่งของโจรสลัดและกองโจรเหล่านี้มามากมายและดูเหมือนว่าจะโหดร้ายสมคำร่ำลือจริงๆ

ในเวลาเดียว ณ สำนักงานใหญ่กองทัพเรือแห่งชาติเหล่าที่ปรึกษาและเสนาธิการชั้นนายพลและทหารระดับสูงทั้งหมดได้รวมตัวกันที่ห้องประชุม ซึ่งเนื้อหาที่แสดงบนหน้าจอนั้นเป็นภาพของเย่เชียนและอื่นๆในทะเลเหลืองโดยกล้องดาวเทียมของกองทัพ

“พวกรัฐบาลเกาหลีเข้ามาแทรกแซงในน่านน้ำของเรางั้นเหรอ?” ทหารเรือยศพันเอกพูดด้วยความโกรธ

ทุกคนเพิกเฉยและจ้องไปที่หน้าจอพร้อมๆกัน ซึ่งเสนาธิการคนหนึ่งก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “พวกนั้นดูไม่เหมือนชาวประมงจีนของเราเลย..หัวหน้าครับเราควรส่งเรือรบของเราออกไปจัดการเรื่องนี้หรือเปล่าครับ?..ถ้าหากพวกเขาทำอะไรมันจะเป็นข้อพิพาทระหว่างประเทศเอานะครับ”

“เราอย่าเข้าไปยุ่งเลย” ชายชราพูด “แต่ชายหนุ่มคนนั้นดูหน้าคุ้นๆมากเหมือนฉันเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน..มีใครรู้จักเขาบ้างมั้ย?” ขณะที่เขาพูดเขาชี้ไปที่เย่เชียนในหน้าจอ

จากนั้นทุกคนก็มองหน้ากันและตกตะลึงไปชั่วขณะและนายทหารคนหนึ่งก็พูดว่า “นั่นมัน..นั่นมันเย่เชียนไม่ใช่เหรอ?..เขาคือคนที่ถูกแต่งตั้งยศจอมพลโดยเบื้องบนในกรณีพิเศษ..ประวัติของเขาน่าประทับใจมาก!”

ชายชราพยักหน้าเล็กน้อยและพูด “ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฉันรู้สึกคุ้นๆ..ชายหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ..เขามีอิทธิพลอย่างมากในประเทศจีนของเราและความสัมพันธ์ของเขากับเบื้องบนก็ซับซ้อนมาก..ว่าแต่ทำไมเขาถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ล่ะ..หรือนี่เป็นแผนการของเบื้องบนกันแน่?”

“แต่ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นครับท่านเพราะถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆอย่างน้อยๆพวกเขาก็ต้องบอกเราก่อน” รองเสนาธิการกองทัพเรือพูดต่อ “หัวหน้าครับเราควรทำยังไงกันดีครับ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน