ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 116

หลังอาหารเย็น ฉินหยูก็บอกว่าเธอยังมีสิ่งที่ต้องทำอยู่ เธอจึงบอกให้เย่เชียนกลับบ้านไปก่อนแล้วเธอจะแจ้งให้เขาทราบหากว่าเธอได้ข่าวหรือข้อมูลอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับจ้าวหยา

เย่เชียนได้แต่เม้มปากและไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขาทำได้เพียงหันกลับไปอย่างหมดหนทาง เพราะเขารู้ดีว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาโอ้เอ้ยืดยาด หรือทำตัวไร้สาระไปทั่ว

ทันทีที่เย่เชียนออกไป ฉินหยูก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา จากนั้นเธอก็พึมพำกับตัวเอง “ฮ่า ๆ ๆ ช่างตลกร้ายเสียจริงนะ”

เมื่อเย่เชียนออกจากมหาวิทยาลัยแล้ว เขาก็มองเห็นคนสองคนจากระยะไกลซึ่งดูเหมือนจะเป็นบอดี้การ์ดกำลังเดินเข้ามาหาเขา เวลานี้มันก็เริ่มจะมืดแล้วแต่พวกเขาก็ยังคงสวมแว่นกันแดดสีดำอยู่

เย่เชียนหยุดเดินและจ้องมองชายสองคนในชุดสูทสีดำที่เดินเข้ามาอย่างเงียบ ๆ

“มากับเราเดี๋ยวนี้! เจ้านายของเราต้องการพบกับคุณ” ทั้งคู่หยุดอยู่ตรงหน้าเย่เชียนและชายที่มีร่างกำยำกว่าพูดขึ้น

เย่เชียนยิ้มอย่างเฉยเมยและพูดว่า “เจ้านายของพวกคุณเป็นใครล่ะ ? แล้วทำไมผมต้องไปหาเขาด้วย ถ้าเขาอยากจะพบกับผม พวกคุณก็ไปบอกให้เขามาที่นี่ด้วยตัวเองละกัน ผมมีเรื่องที่ต้องทำอีกเยอะ”

ปกติแล้วเย่เชียนจะอ่อนน้อมถ่อมตนอยู่เสมอ ถ้าอีกฝ่ายพูดคุยกับเขาอย่างเป็นมิตร เขาก็จะไม่ทำกิริยาเช่นนี้ แต่พวกเขาเดินมาจากไหนกันก็ไม่รู้ แล้วอยู่ ๆ มาสั่งราวกับว่าเย่เชียนเป็นคนรับใช้ของพวกเขาอย่างไงอย่างงั้น อีกทั้งในใจของเขาก็ยังมีเรื่องที่จ้าวหยาก็หายตัวไปอีกด้วย มันจึงทำให้เย่เชียนรู้สึกหงุดหงิดได้ง่าย ๆ

แต่ท้ายที่สุด เย่เชียนก็ให้ความร่วมมืออย่างไม่เต็มใจ

“คุณมากับพวกเราดีกว่านะ… ผมว่ามันคงจะดีสำหรับคุณมากกว่าถ้าคุณให้ความร่วมมือกับพวกเรา” ชายคนเดิมพูด ฟังจากน้ำเสียงของเขาดูเหมือนว่าถ้าเย่เชียนไม่ยอมไปกับพวกเขาอย่างเงียบ ๆ แล้วล่ะก็ พวกเขาก็คงจะต้องใช้กำลังอย่างช่วยไม่ได้

เย่เชียนคิดว่าตัวเองชักจะเริ่มชอบคนโง่สองคนนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะพวกเขาเข้ามาเกาะเย่เชียนในเวลาที่เขากำลังไม่สบอารมณ์อยู่พอดี ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เย่เชียนก็จะใช้พวกเขาเป็นที่ระบายความโกรธของตัวเองไปเสียเลย

“หา… ว่าไงนะ ?! พวกคุณต้องการที่จะใช้กำลังงั้นเหรอ ? จะต้องให้ผมบอกไหมว่านี่คือประเทศจีน มันเป็นที่ที่มีกฎหมาย ระ… ระวังนะ ผมจะฟ้องร้องพวกคุณ” เย่เชียนเสแสร้งแกล้งทำเป็นกลัวและตอบเสียงสั่น

บอดี้การ์ดทั้งสองอดยิ้มอย่างเหยียดหยามไม่ได้ เพราะสำหรับพวกเขาแล้ว การใช้กำลังกับเย่เชียนนั้นไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรเลย

“กฎหมายงั้นเหรอ ? เหอะ… เฮงซวย! ขอบอกอีกครั้งนะว่าให้คุณมากับพวกเราซะดี ๆ ไม่งั้นมันก็คงจะต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือขึ้นมาจริง ๆ ต่อให้ผู้ว่าการเทศบาลจะมาดูเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เขาก็ไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรกับเราอย่างแน่นอน” บอดี้การ์ดอีกคนพูด

“นี่คิดจะทำร้ายผมเหรอ…? อย่านะ! โอ้… ผมกลัวแล้ว… อย่า…” เย่เชียนเอามือกุมท้องของเขาและโวยวายเสียงดังน่ารำคาญมาก ใครก็ตามที่เห็นเขาในตอนนี้ ก็คงอดไม่ได้ที่จะลงไม้ลงมือกับเขา

อันที่จริงแล้วบอดี้การ์ดทั้งสองไม่คิดที่จะลงไม้ลงมือจริง ๆ แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เชียนและการแสดงออกที่แสนจะน่ารำคาญ ทั้งสองก็เข้าใจว่าเย่เชียนกำลังล้อเลียนพวกเขาอยู่ และนั่นก็ทำให้พวกเขารู้สึกโกรธมาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน