ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1165

ตอนที่ 1165 ช้าลงหน่อย

………………..

เย่เชียนจะไปคาดคิดได้ยังไงว่าเซินเจี๋ยจะกล้ามาหาชายชราคนนี้ในเวลานี้ อย่างไรก็ตามนี่ยังแสดงให้เห็นว่าเซินเจี๋ยมีความกล้าหาญและรู้วิธีปฏิบัติอย่างมาก ในช่วงเวลาวิกฤตินี้สิ่งสำคัญที่สุดคือการหยุดยั้งภัยคุกคามจากภายนอกเพื่อให้สะดวกแก่การแก้ปัญหาภายใน อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็ขมขื่นอย่างมากและอดคิดไม่ได้ว่าจะทำอย่างไรดีและอีกฝ่ายก็ไม่รู้ว่าเย่เชียนมาในฐานะมือซ้ายของเซินเจี๋ย

เมื่อเห็นเย่เชียนแน่นิ่งไปชั่วขณะเซินเจี๋ยก็ตกตะลึงเล็กน้อยและหันไปมองเขาแล้วพูดว่า “เป็นอะไรไปพี่เย่ใจเย็นๆ..ไม่ต้องประหม่าไปหรอก” ดูเหมือนว่าเซินเจี๋ยจะไม่ได้ทดสอบเย่เชียนในเวลานี้เพราะเซินเจี๋ยดูกังวลเช่นกันดังนั้นเย่เชียนจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่ก็ไม่รู้ว่าเย่เชียนจะรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้ายังไง

เย่เชียนก็ยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “ฉันไม่เป็นไร..ฉันแค่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่ได้เห็นคนๆนั้น”

เซินเจี๋ยก็พยักหน้าเล็กน้อยและไม่พูดอะไรอีกและเดินเข้าไป “ผมเซินเจี๋ยขออนุญาตมาเยี่ยมท่านประธานโจวครับ” เซินเจี๋ยโค้งคำนับและพูด เห็นได้ชัดว่าเซินเจี๋ยต้องการแสดงความอ่อนแอในเวลานี้

ชายชราที่นั่งอยู่บนโซฟาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโจวเจิ้งผิงผู้นำองค์กรสามมุมเมืองและเขาก็รู้จักเย่เชียนแต่เย่เชียนไม่กล้าคิดว่าโจวเจิ้งผิงจะจำเขาไม่ได้ เพราะคนอย่างโจวเจิ้งผิงจะจำเขาไม่ได้ได้ยังไง?

โจวเจิ้งผิงไม่ได้เงยหน้าเพียงพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “นายน้อยเซินงั้นเหรอ?..ช่างเป็นแขกที่หายากจริงๆ..แล้วนายน้อยมาหาฉันในเวลานี้แบบนี้มีธุระอะไรงั้นเหรอ?” หลังจากหยุดไปชั่วขณะโจวเจิ้งผิงก็พูดต่อ “มานั่งลงก่อนสิ” จากนั้นเขาก็โบกมือและให้คนรับใช้รินชาใส่ถ้วย

“ผมชื่นชมท่านประธานโจวมาเป็นเวลานานแล้วและต้องการหาโอกาสมาเยี่ยมสักครั้งแต่ก็ไม่มีโอกาสเลย..หลังจากกลับมาที่ไต้หวันคราวนี้ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นอีกครั้งเพราะงั้นผมจึงไม่มีเวลาเลย..แต่ผมต้องขอโทษด้วยที่มาหาท่านประธานในเวลานี้” เซินเจี๋ยพูด

“ที่นายน้อยเซินมาเยี่ยมแบบนี้ฉันก็ปลื้มใจ..แล้วที่นายน้อยเซินมาหาฉันแบบนี้มีธุระอะไรงั้นเหรอ?” ท่าทีของโจวเจิ้งผิงดูสงบและไม่แสดงอาการใดๆ ขณะที่เขาพูดอย่างนั้นดวงตาของโจวเจิ้งผิงก็ค่อยๆลืมตาขึ้นและพวกเขาก็กวาดสายตาไปที่เซินเจี๋ย,ไถ่โจวและเย่เชียนแต่เมื่อเขาเห็นเย่เชียนการแสดงออกของโจวเจิ้งผิงก็ดูตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดแต่เขาก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็วและพูดเบาๆว่า “แล้วสองคนนี้…”

“อ๋อครับ..เขาคือมือซ้ายและมือขวาของผมเอง..คนนี้ไถ่โจวส่วนคนนี้พี่เย่” เซินเจี๋ยพูด “พวกคุณโชคดีมากที่ได้พบกับท่านประธานโจว”

ทั้งสองทำความเคารพและดวงตาของเย่เชียนก็เหลือบมองไปยังโจวเจิ้งผิง ส่วนโจวเจิ้งผิงก็พูดว่า “นายน้อยเซินโชคดีมากที่มีลูกน้องคนสนิทสองคนที่เชื่อใจได้..เอาล่ะมาดื่มชากันเถอะ!” จากนั้นโจวเจิ้งผิงก็ขยับถ้วยน้ำชาไปที่ด้านหน้าเซินเจี๋ยเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าโจวเจิ้งผิงไม่แสดงความประหลาดใจใดๆเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะโล่งใจและคิดในใจว่า ‘อย่างที่คิดจริงๆ..จิ้งจอกเฒ่าก็คือจิ้งจองเฒ่าสินะ..นี่เขารู้จุดประสงค์ของฉันตั้งแต่แวบแรกที่เห็นเลยงั้นเหรอ?’

“ขอบคุณครับ!” เซินเจี๋ยขอบคุณเขาแล้วจิบจากถ้วยน้ำชาและพูดว่า “คราวนี้ที่ผมมาเยี่ยมท่าประธานโจวก็เพราะว่าจริงๆแล้วผมอยากจะหารือบางอย่างกับท่านประธานาธิบดีโจว..ผมคิดว่าท่านประธานโจวก็รู้เรื่องนี้เหมือนกัน..เรื่องที่พ่อของผมถูกฆ่าเมื่อสองวันก่อน”

“เรื่องนี้แพร่กระจายออกไปทั่วไต้หวันแล้วและเพราะงั้นมันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะไม่รู้..หรือว่านายน้อยสงสัยในตัวฉันงั้นเหรอว่าฉันเป็นคนทำหรือเปล่า?” โจวเจิ้งผิงพูด

“ไม่ใช่ครับท่านประธานโจว..อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับ..จุดประสงค์หลักของการมาครั้งนี้คือเพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือระหว่างองค์กรเทียนเต๋ากับองค์กรสามมุมเมือง” เซินเจี๋ยพูด ถึงแม้ว่าเซินเจี๋ยจะทำตัวราวกับว่าเขาอยู่ในตำแหน่งที่ต่ำแต่เขาก็ไม่ได้ถ่อมตัวหรือหยิ่งทะนงใดๆ นี่ก็เพื่อที่เขาจะได้ไม่สูญเสียตัวตนของเขาไปนั่นเอง

“ความร่วมมือ?..พวกเราสององค์กรแทบจะไม่ได้ติดต่อกันเลยและแต่ละองค์กรก็มีอาณาเขตเป็นของตัวเองเพราะงั้นเราจึงไม่เคยร่วมมือกัน” โจวเจิ้งผิงพูด

เซินเจี๋ยยิ้มและพูดว่า “ถึงเราจะไม่เคยร่วมมือกันมาก่อนแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะร่วมมือกันไม่ได้ในอนาคตนะครับ..ตอนนี้สถานการณ์ไม่เหมือนเมื่อก่อน..ซึ่งถ้าหากไม่มีพันธมิตรเราทั้งคู่ก็จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่กันทั้งคู่..ตอนนี้องค์กรใหญ่ๆในโลกเริ่มที่จะรวมตัวกันและแม้แต่พวกมาเฟียในสหรัฐอเมริกาก็เริ่มละทิ้งอคติและเริ่มร่วมมือกัน..ผมคิดว่าเราควรคิดและทำแบบเดียวกันเพื่อประโยชน์กับทั้งสองฝ่าย..ถ้าแบบนั้นเราจะสามารถขยายอำนาจของเราได้อย่างไม่มีขอบเขตเพราะงั้นท่านประธานโจวคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้างครับ?”

“ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่นายน้อยเซินพูดมันหมายถึงความร่วมมือในด้านไหน?” โจวเจิ้งผิงพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน