ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1166

ตอนที่ 1166 เปิดเผยตัวตน

………………..

ความร่วมมือครั้งนี้เป็นเพียงข้ออ้างและโจวเจิ้งผิงต่างก็มีความชัดเจนมากว่าที่เซินเจี๋ยมาหาเขานั้นจุดประสงค์ที่แท้จริงก็คือการยื้อเวลาเพื่อซื้อเวลาในการทำให้องค์กรเทียนเต๋ามีเสถียรภาพมากขึ้น

ในฐานะผู้นำองค์กรสามมุมเมืองแล้วถึงแม้ว่าโจวเจิ้งผิงจะเป็นคนแก่แต่เขาไม่ใช่คนโง่ เขาเห็นหลายสิ่งหลายอย่างชัดเจนมากและเป็นธรรมดาที่เขาจะไม่คิดว่าเซินเจี๋ยมาหาเขาเพียงเพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกับเขาและการที่เซินเจี๋ยให้ผลประโยชน์มากมายกับเขาโดยไม่ต้องการอะไรตอบแทนนั้นเซินเจี๋ยจะต้องมีอะไรแอบแฝงอย่างแน่นอนแต่ที่โจวเจิ้งผิงยอมตกลงทั้งหมดก็เป็นเพราะเขาเห็นเย่เชียนยืนอยู่ข้างหลังเซินเจี๋ยดังนั้นเขาจึงคิดว่าเย่เชียนจะต้องทำอะไรบางอย่างอยู่แน่นอน

“หนึ่งสัปดาห์ก็เพียงพอแล้วเพราะงั้นท่านประธานโจวตั้งตารอได้เลยครับ..ผมเชื่อว่าพันธมิตรระหว่างเราจะเป็นไปได้ด้วยดีในอนาคต!” หลังจากหยุดไปชั่วขณะเซินเจี๋ยก็พูดต่อ “ว่าแต่ที่ท่านประธานโจวพูดถึงคนรุ่นใหม่สองคนก่อนหน้านี้แล้วนอกจากผมอีกคนเป็นใครอย่างนั้นเหรอครับ?”

โจวเจิ้งผิงก็ฉีกยิ้มเล็กน้อยและเหลือบมองเย่เชียนโดยไม่ได้ตั้งใจแต่ก็ไม่พูดอะไร เพราะโจวเจิ้งผิงไม่ได้โง่ถึงขนาดคิดว่าคนอย่างเย่เชียนจะไปเป็นมือซายของเซินเจี๋ยโดยไม่มีจุดประสงค์ใดๆและเต็มใจเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาใครอย่างแน่นอน ซึ่งความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวที่เหลืออยู่ก็คือเย่เชียนพยายามแฝงตัวเข้าไปในองค์กรเทียนเต๋าเพื่อทำอะไรบางอย่าง ดังนั้นโจวเจิ้งผิงจะพลาดการแสดงดีๆแบบนี้ได้อย่างไร?

หลังจากหยุดไปชั่วขณะโจวเจิ้งผิงก็พูดว่า “นายน้อยเซินพอดีฉันยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องจัดการในตอนนี้เพราะงั้นฉันของตัวไปทำธุระก่อนก็แล้วกัน..ฉันหวังว่านายน้อยเซินจะขึ้นครองตำแหน่งผู้นำองค์กรเทียนเต๋าโดยเร็วที่สุดจากนั้นเราจะได้ร่วมมือกัน”

เห็นได้ชัดว่าโจวเจิ้งผิงกำลังไล่แขกแต่เซินเจี๋ยก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรแล้วยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นผมไม่รบกวนท่านประธานแล้วครับ..ขอบคุณมากครับท่านประธานโจว!”

โจวเจิ้งผิงพยักหน้าเล็กน้อยและโบกมือแล้วพูดว่า “อืม!”

ขณะที่ไถ่โจวสตาร์ทรถและจากไปเขาก็พูดว่า “นายน้อยเซินคิดว่าโจวเจิ้งผิงกำลังตบตาเราอยู่หรือเปล่าเพราะถึงแม้ว่าเขาจะตกลงกับเราแต่หลังจากนี้เขาจะนำเรื่องเหล่านี้ไปบอกกับพวกซูเหลียน?”

“ไม่น่าจะใช่” เซินเจี๋ยพูด “โจวเจิ้งผิงเองก็รู้ดีเพราะถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีข้อได้เปรียบมากในสถานการณ์ปัจจุบันก็ตามแต่ต่อให้เขาโจมตีองค์กรเทียนเต๋าในตอนนี้มันก็มีประโยชน์อะไรอยู่ดี..ฉันคิดว่าจิ้งจอกเฒ่ากำลังรอให้องค์กรเทียนเต๋าของเราต่อสู้..แต่ช่างเถอะเพราะฉันสนใจคนที่โจวเจิ้งผิงพูดถึงมากกว่า..ฉันสงสัยว่าชายหนุ่มคนที่เขาพูดถึงนั้นเป็นใคร..คนรุ่นใหม่ที่ทำให้ผู้นำองค์กรสามมุมเมืองยกย่องได้เขาต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน”

ไถ่โจวไม่ได้พูดอีกต่อไปเพราะเขารู้เรื่องในไต้หวันน้อยกว่าเซินเจี๋ยมาก ถ้าหากแม้แต่เซินเจี๋ยยังไม่สามารถเดาได้ว่าคนที่โจวเจิ้งผิงพูดถึงคือใครดังนั้นเขาเองก็ไม่มีทางรู้ได้เช่นกัน ซึ่งมีเย่เชียนเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รู้แต่แน่นอนว่าเขาจะไม่เปิดเผยตัวเองอย่างเด็ดขาด

ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเซินเจี๋ยก็ดังขึ้นและหลังจากขมวดคิ้วเล็กน้อยเซินเจี๋ยก็รับสายโทรศัพท์ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ เห็นได้ชัดว่ามันน่าโมโหมากที่มีคนโทรมาขัดจังหวะการครุ่นคิดของเขา อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้โกรธเพราะหลังจากรับสายแล้วเขาก็ตอบว่า “อืม” แค่คำเดียวแล้ววางสายไป

“หึ..ฝ่ายของชางหมิงได้เปิดฉากการต่อสู้แล้วและตอนนี้เขาก็กำลังไปติดสินบนหัวหน้าเขตคนอื่นๆ” เซินเจี๋ยพูดต่อ “ตาแก่นี่ร้ายจริงๆ”

“ฉันเคยพูดเอาไว้นานแล้วว่าอย่ามองข้ามชางหมิง..ดูเหมือนเขาจะไร้เหตุผลที่สุดก็จริงแต่เขาร้ายกว่าที่เราคิด..ตั้งแต่ตอนที่นายน้อยกลับมาที่ไต้หวันเขาก็ไม่เห็นด้วยตั้งแต่ต้นจนตอนนี้..อีกอย่างเห็นได้ชัดว่าข้อเสนอของนายน้อยขัดกับจุดประสงค์ของชางหมิงไปมากดังนั้นตอนนี้เขาจึงต่อต้านนายน้อยอย่างสุดกำลัง!” ไถ่โจวพูด

เย่เชียนฟังและคิดแต่ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไร อย่างไรก็ตามเมื่อฟังจากคำพูดของไถ่โจวแล้วดูเหมือนว่าเซินเจี๋ยจะไปพบชางหมิงตอนที่เขากลับมาที่ไต้หวันและดูเหมือนว่าการเจรจาจะล้มเหลว ดังนั้นชางหมิงจึงต่อต้านเซินเจี๋ยอย่างหนัก

ใบหน้าของเซินเจี๋ยก็เคร่งเครียดอีกครั้งและพูดอย่างเย็นชาว่า “นี่คุณกำลังโทษผมอยู่งั้นเหรอ?”

ไถ่โจวก็ถึงกับตัวสั่นไปครู่หนึ่งและรีบพูดว่า “ไม่ครับนายน้อย!”

“ไถ่โจว!..ดูเหมือนว่าพี่จะเริ่มพูดมากขึ้นเรื่อยๆเลยนะ..อย่าให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกล่ะ!” เซินเจี๋ยพูด “ดูเหมือนว่าเราจะปล่อยชางหมิงต่อไปไม่ได้แล้วเพราะตาแก่นั่นจะทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงเพราะงั้นไปฆ่าตาแก่นั่นคืนนี้เลย”

“ได้ครับนายน้อย!” ไถ่โจวพูด

“นายน้อยเรื่องนี้ให้ฉันจัดการเถอะ!” เย่เชียนพูด “ฉันอยากจะทำอะไรสักอย่างบ้างเพราะฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย..เพราะงั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง!”

“เอาจริงเหรอพี่เย่?” เซินเจี๋ยหันไปมองที่เย่เชียนและถาม

“ใช่!” เย่เชียนพยักหน้าและตอบว่า “ฉันรับปากว่าจะทำภารกิจให้สำเร็จ..แต่ถ้าไม่สำเร็จนายน้อยก็ตัดสินใจได้เลย!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน