ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1174

ตอนที่ 1174 หมัดต่อหมัด

………………..

ไม่ว่าไถ่โจวจะสร้างความประทับใจในด้านของความจงรักภักดีเพียงใดแต่เย่เชียนก็ไม่สามารถยกโทษให้ไถ่โจวได้ เพราะเหตุผลที่เย่เชียนไม่ต้องการเป็นศัตรูกับไถ่โจวก็เพราะว่าไถ่โจวนั้นจริงใจและซื่อสัตย์ต่อผู้เป็นเจ้านายแต่ตอนนี้ไถ่โจวได้ละเมิดกฎของเย่เชียนและถึงแม้ว่ามันจะเป็นคำสั่งของเซินเจี๋ยก็ตามแต่ถึงยังไงเย่เชียนก็ไม่สามารถให้อภัยได้อยู่ดี

เสียงโทรศัพท์จากอีกฝั่งหยุดชะงักลงอย่างกะทันหันและหัวใจของเย่เชียนก็ประหม่ายิ่งขึ้นเพราะดูเหมือนว่าไถ่โจวจะเริ่มใช้กำลังแล้ว “พี่หลินเร็วกว่านี้หน่อย!” เย่เชียนพูดพลางขมวดคิ้วแน่น

หลินเฟิงตอบสนองขณะเร่งความเร็ว “มันเกิดอะไรขึ้น?” หลินเฟิงถาม

“เซินเจี๋ยทำอะไรบางอย่างกับซูเหว่ยและตอนนี้ลูกน้องมือขวาของเขาก็อยู่ที่บ้านของซูเหว่ยแล้ว..ผมกลัวว่ามันจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น!” เย่เชียนพูด

หลินเฟิงก็พยักหน้าเล็กน้อยและไม่พูดอีกต่อไปแล้วเพิ่มความเร็วให้สูงสุดเพื่อขับรถไปที่บ้านของซูเหว่ย ไม่นานนักรถก็ขับเข้าไปในหมู่บ้านของซูเหว่ยแล้วหยุดที่หน้าบ้านของเธอ จากระยะไกลเย่เชียนเห็นรถจอดอยู่หน้าประตูและคนและมีชายหนุ่มสองคนชุดสูทสวมแว่นกันแดดเฝ้าอยู่ข้างหน้า เมื่อเห็นแบบนั้นดวงตาของเย่เชียนก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ด้วยเสียง “เอี๊ยด” รถก็หยุดด้วยการเบรกอย่างกะทันหันและทันทีที่รถหยุดเย่เชียนก็แทบรอที่จะเปิดประตูรถและออกไป เมื่อทั้งสองเห็นเย่เชียนเห็นได้ชัดว่าพวกเขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและรีบปิดกั้นเย่เชียนทันที ในตอนนี้เย่เชียนกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของซูเหว่ยและไม่อยากเสียเวลากับคนเหล่านี้แต่เนื่องจากพวกเขายังอยู่ที่นี่นั่นก็หมายความว่าซูเหว่ยยังไม่ตกอยู่ในกำมือของเซินเจี๋ย “พี่หลินผมฝากจัดการหน่อยนะ!” เย่เชียนกระโดดข้ามศีรษะของทั้งสองแล้ววิ่งเข้าไปในบ้านทันที

เมื่อทั้งสองกำลังจะตามไปแต่หลินเฟิงได้ขวางทางพวกเขาเอาแล้วฉีกยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “คู่ต่อสู้ของพวกแกคือฉัน!”

ทั้งสองก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งและไม่พูดอะไรจากนั้นพวกเขาพุ่งเข้าหาหลินเฟิงโดยตรงด้วยเสียงหัวเราะที่ดูถูกเหยียดหยาม เมื่อเห็นแบบนั้นหลินเฟิงก็หมุนตัวใช้ข้อศอกของเขากระแทกเข้ากับหนึ่งในนั้นที่คอ ซึ่งค่อนข้างรุนแรงจนได้ยินเสียงกระดูกหักอย่างชัดเจนและร่างกายของเขาก็ทรุดตัวลง

อีกคนก็ถึงกับผงะเพราะในเวลาชั่วพริบตาเพื่อนของเขาก็ถูกจัดการไปแล้ว ในความคิดของเขานั้นคู่ต่อสู้แข็งแกร่งเกินไปจริงๆ และเมื่อมองไปที่รอยยิ้มอันนุ่มนวลบนใบหน้าของหลินเฟิงแล้วเขาก็รู้สึกหนาบเหน็บจากก้นบึ้งของหัวใจราวกับว่าสมองของเขาไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาเลยและเขาก็ไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าอีกต่อไป

หลังจากโจมตีสำเร็จหลินเฟิงก็ไม่ลังเลใดๆ และใช้มือขวาคว้าคอของคู่ต่อสู้โดยตรงแล้วบิดมันอย่างแรงจนอีกฝ่ายคอหักทันทีและหัวคนทั้งหัวก็ห้อยลงมาอย่างน่าสยดสยอง จากนั้นหลินเฟิงก็กวาดสายตามองออกไปรอบๆ และลากร่างทั้งสองเข้าไปในท้ายรถที่จอดอยู่ที่นี่แล้วใส่เข้าไป

เมื่อเย่เชียนเข้าไปในบ้านเขาก็เห็นไถ่โจวกำลังลากซูเหว่ยออกมา จากนั้นใบหน้าของเย่เชียนก็มืดมนลงแล้วตะโกนว่า “หยุด!”

เห็นได้ชัดว่าไถ่โจวตกใจอยู่ครู่หนึ่งและเมื่อเขาหันกลับมาเห็นเย่เชียนแล้วไถ่โจวก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดแล้วค่อยๆวางซูเหว่ยลงแล้วหันกลับมาและพูดว่า “นี่แกยังไม่ตายเหรอ?”

“ฉันยังไม่ตาย!” เย่เชียนพูด “ไถ่โจวฉันประทับใจในตัวของแกมาตลอดเพราะฉันคิดว่าแกเป็นคนซื่อสัตย์แต่ฉันไม่คิดว่าแกจะกล้าทำเรื่องน่าสมเพชแบบนี้”

ไถ่โจวก็แน่นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “นายน้อยคือผู้มีพระคุณของฉันและชีวิตของฉันก็เป็นของนายน้อยเพราะงั้นฉันจะทำทุกอย่างที่นายน้อยสั่งให้ฉันทำและไม่ว่ามันจะถูกหรือผิด..ฉันรู้ว่าแกไม่ใช่ชายหนุ่มธรรมดาและแกคงมีความลับมากมายที่ซ่อนอยู่และปิดบังนายน้อยอยู่ใช่มั้ย?”

“เซินเจี๋ยมันคิดที่จะฆ่าฉันก่อนเพราะงั้นแกหยุดพล่ามได้แล้ว” เย่เชียนพูด

ไถ่โจวก็แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “เรื่องนั้นมันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วเพราะคำสั่งของนายน้อยคือให้ฆ่าแก!..แต่ในเมื่อแกยังไม่ตายเพราะงั้นฉันจะฆ่าแกให้ตายอีกครั้งเอง!”

“หึ..แกเนี่ยนะ? ..แกไม่มีความสามารถมากพอที่จะฆ่าฉันหรอก” เย่เชียนพูด “วันนี้แกไม่มีโอกาสรอดชีวิตกลับไปแน่เพราะงั้นฉันจะบอกความจริงกับแกให้..ฉันคือราชาหมาป่าเย่เชียนผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่า..ที่สำคัญกว่านั้นคนที่ฉันถูกใจก็มีน้อยมากในโลกใบนี้และแกเคยเป็นหนึ่งในนั้นแต่น่าเสียดายที่แกทำให้ฉันต้องผิดหวังอย่างมาก”

เห็นได้ชัดว่าไถ่โจวตกตะลึงอย่างมากเพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาจะเป็นถึงราชาหมาป่าเย่เชียนผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าที่มีชื่อเสียงระดับโลก อย่างไรก็ตามหลังจากที่ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งไถ่โจวก็ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “ช่างเป็นเกียรติจริงๆ ที่ได้ต่อสู้กับราชาหมาป่าเย่เชียนผู้โด่งดัง..คุณเย่ที่เป็นผู้นำทหารรับจ้างที่มีชื่อเสียงเพราะงั้นคุณช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมว่าอะไรถูกและอะไรผิดในโลกใบนี้..ผมคิดว่าคุณคงไม่สามารถบอกได้ว่าทำไมเพราะเรามีตำแหน่งที่แตกต่างกันและคุณก็ไม่จำเป็นต้องยกย่องผมเพราะชีวิตของผมเป็นของนายน้อยเซินเพียงคนเดียวและผมจะทำทุกอย่างที่เขาสั่งให้ผมทำ..เพราะงั้นมันไม่มีความแตกต่างระหว่างถูกหรือผิดทั้งนั้น!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน