ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1200

ตอนที่ 1200 การแสดงของเซินเจี๋ย (1)

………………..

เย่เชียนยิ้มแล้วส่ายหัวเพราะเขาไม่สามารถรับประกันได้เลยว่าหลัวอวี่จะไม่ทำสิ่งที่เธอพูด ถ้าเธอทำแบบนั้นจริงๆ เธอคงจะสามารถดึงดูดสายตาของผู้คนให้หันมามองเธอกับเขาได้อย่างง่ายดายใช่ไหม? หากเป็นแบบนั้นจริงๆ สถานการณ์คงจะควบคุมไม่ได้จริงๆ

นอกจากนี้หลัวอวี่ยังไม่ตอบคำถามของเขาโดยตรงซึ่งทำให้เย่เชียนประหลาดใจมากยิ่งขึ้นเกี่ยวกับการมาที่ไต้หวันของเธอเพื่อตามหาเขาในครั้งนี้ เป็นเพราะตระกูลจินรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับจินเหว่ยห่าวและต้องการฆ่าเขาเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคตหรือพวกเขาต้องการให้หลัวอวี่เกลี้ยกล่อมเขาไม่ให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องภายในของตระกูลจินกันแน่? อย่างไรก็ตามสำหรับเย่เชียนมันนั้นไม่สำคัญหรอกว่าจะเป็นแบบไหนเพราะเนื่องจากเขาสัญญากับจินเหว่ยห่าวเอาไว้แล้วดังนั้นเย่เชียนจึงต้องทำตามที่เขาสัญญาเอาไว้ ถึงแม้ว่าจินเหว่ยห่าวจะยังไม่ถือว่าเขาเป็นพี่น้องอย่างแท้จริงจนถึงตอนนี้แต่บางทีอาจเป็นแค่พี่น้องครึ่งเดียวและความสัมพันธ์แบบร่วมมือครึ่งนึงก็เป็นได้ แต่เย่เชียนสามารถเข้าใจจินเหว่ยห่าวได้ดังนั้นเขาจึงเชื่อว่าเขาสามารถทำให้จินเหว่ยห่าวไว้วางใจและถือว่าเขาเป็นพี่น้องที่จริงใจต่อกัน ซึ่งถึงแม้ว่าเย่เชียนจะสนใจเรื่องผลประโยชน์แต่สิ่งที่เขาสนใจมากกว่าคือความเป็นพี่น้อง แน่นอนว่าถ้าหากเขาเลือกที่จะร่วมมือกับจินเหว่ยห่าวและมันสำเร็จล่ะก็เย่เชียนจะได้รับผลประโยชน์มากมายและยังสามารถใช้ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนเป็นสะพานเข้าสู่ประเทศรัสเซียได้ ประกอบกับความจริงที่ว่ามีคลูลอฟส์อังเดรอยู่แล้วในประเทศรัสเซียดังนั้นทุกอย่างจะราบรื่นขึ้น อย่างไรก็ตามเย่เชียนไม่เพียงแต่ให้ความสำคัญกับสิ่งเหล่านี้เพราะการช่วยให้จินเหว่ยห่าวประสบความสำเร็จนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายแต่สิ่งที่มีค่ามากกว่าคือความเป็นพี่น้องกับจินเหว่ยห่าวนั่นเอง

เมื่อเย่เชียนกำลังจะพูดจู่ๆ เสียงของเซินเจี๋ยก็ดังขึ้น “วันนี้เป็นงานศพของพ่อผมและผมอยากจะขอบคุณเพื่อนๆ พี่น้องจากทั่วทุกมุมโลกที่มาไว้อาลัยพ่อของผม..องค์กรเทียนเต๋าของเราไม่สามารถมีทุกวันนี้ได้โดยปราศจากความช่วยเหลือจากมิตรสหายทุกท่าน..วันนี้ผมอยากให้ทุกท่านจากทั่วทุกมุมโลกเป็นสักขีพยานในการเลือกประธานคนต่อไปขององค์กรเทียนเต๋า!” เซินเจี๋ยพูด “ผมขอบอกพวกคุณก่อนว่าประธานคนต่อไปขององค์กรเทียนเต๋าคือหนึ่งในหัวหน้าเขตทั้งสิบสองโดยการพิจารณาที่ยุติธรรมและสมเหตุสมผลและใครก็ตามที่มีผลงานดีที่สุดในช่วงเวลานี้เขาจะได้เป็นประธานคนต่อไป..เพราะงั้นตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่ผมจะประกาศผล”

ทุกคนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และทุกสายตาก็จับจ้องไปที่เซินเจี๋ยยกเว้นคนจากองค์กรเทียนเต๋าที่รู้สึกไม่สบายใจเพราะพวกเขาส่วนใหญ่รู้ว่านี่เป็นเพียงการแสดงละครเท่านั้น ส่วนหัวหน้าเขตทั้งสิบสองไม่มีใครพูดและเหวินปินก็ตายไปแล้วดังนั้นอาจกล่าวได้ว่าตอนนี้มีหัวหน้าเขตเพียงสิบเอ็ดคนเท่านั้น ยกเว้นหวังหมิงซูและชางหมิงแล้วคนที่เหลือจะกล้าพูดอะไรได้? พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเพราะชางหมิงถูกลอบสังหารโดยไม่มีเหตุผลและมีความโกลาหลและการปะทะครั้งใหญ่ในเขตของเขาตามมาด้วยการตายของเหวินปิน ดังนั้นตามความเห็นของพวกเขาหวังหมิงซูน่าจะเป็นคนเดียวที่สามารถนั่งบนเก้าอี้ตำแหน่งประธานคนต่อไปได้และหวังหมิงซูก็ให้การสนับสนุนเซินเจี๋ยอย่างโจ่งแจ้ง ดังนั้นหากพวกเขาออกมาโต้แย้งล่ะก็นั่นก็เท่ากับการแสวงหาความตายไม่ใช่เหรอ? พวกเขาจะทิ้งชีวิตของตัวเองที่นี่เพื่อตำแหน่งประธานงั้นเหรอ?

สายตาของเซินเจี๋ยกวาดไปทั่วทุกที่และเขาก็พอใจมากเมื่อเห็นว่าไม่มีใครลุกขึ้นยืน หลังจากที่ชางหมิงเสียชีวิตไปแล้วก็ไม่มีใครกล้าโต้แย้งเขาอีกต่อไป จากนั้นสายตาของเซินเจี๋ยก็เหลือบมองไปยังชายชราสองสามคนข้างๆ เขาอย่างเงียบๆ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นการบอกเป็นนัยๆ ถึงพวกเขา

ความหมายนั้นก็ชัดเจนอยู่แล้วและเย่เชียนก็รู้ว่าเซินเจี๋ยกำลังคิดอะไรอยู่เพราะในปัจจุบันไม่มีหัวหน้าเขตคนไหนออกมาโต้แย้งอีกต่อไปและตราบใดที่มีคนสามารถสนับสนุนเขาล่ะก็เขาจะให้หวังหมิงซูออกมาสนับสนุนเขาและเมื่อถึงเวลานั้นใครในองค์กรเทียนเต๋าจะกล้าต่อต้านเขา?

ชายชราที่อยู่ข้างๆ เซินเจี๋ยก็เข้าใจและหนึ่งในนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวแล้วไอสองสามครั้งและพูดว่า “นายน้อยเซินอันที่จริงพวกเราสนับสนุนนายน้อยเสมอเพราะงั้น…”

ก่อนที่คำพูดนั้นจะจบลงทันใดนั้นชายวัยกลางคนก็เดินออกมาจากฝูงชนแล้วยิ้มอย่างดูถูกและพูดว่า “จะสนับสนุนให้เป็นประธานขององค์กรเทียนเต๋างั้นเหรอ? ..พวกคนเฒ่าคนแก่อย่างคุณหุบปากเอาไว้จะดีกว่า..พวกคุณไม่มีสิทธิ์มาพูดอะไรที่นี่!”

เมื่อเห็นคนที่ปรากฏตัวออกมาเซินเจี๋ยก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดและรีบพูดด้วยความประหลาดใจว่า “คุณ..ทำไมคุณถึง”

“ทำไมฉันถึงยังไม่ตายใช่มั้ย?” ชางหมิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพูดว่า “ฉันมีชะตากรรมที่ต้องต่อสู้อยู่และฉันก็ยังไม่สามารถตายได้โดยที่วิญญาณของประธานเซินยังไม่ถูกปลดปล่อยจากลูกชายอกตัญญูอย่างแก!..เพราะงั้นฉันยังตายไม่ได้ถ้าฉันยังไม่ได้เปิดเผยแผนชั่วๆ ของแกซะก่อน!”

เมื่อได้ยินแบบนั้นเซินเจี๋ยก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติและคิดกับตัวเองว่าไม่น่าแปลกใจเลยที่เหวินปินไม่สามารถโจมตีเขตของชางหมิงได้และคนของเหวินปินทั้งหมดก็ถูกกำจัด แท้ที่จริงแล้วปรากฏว่าชางหมิงยังไม่ตายแต่แกล้งตายโดยกลอุบายแบบนี้เอง นอกจากนี้ดูเหมือนว่าชางหมิงจะรู้อะไรบางอย่างอีกด้วยดังนั้นใบหน้าของเซินเจี๋ยจึงมืดมนลงอย่างมาก จากนั้นเซินเจี๋ยก็เสแสร้งเล่นละครพูดว่า “ในเมื่อหัวหน้าเขตชางยังไม่ตายนั่นก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุด..แต่ผมอยากจะถามอะไรคุณบางอย่างเพราะระหว่างการประชุมผมได้ชี้แจงอย่างชัดเจนแล้วว่าทุกคนต้องมีความยุติธรรมในการแข่งขันและไม่ควรใช้วิธีการสกปรกแต่คุณแกล้งตายและแอบฆ่าหัวหน้าเขตเหวินจากนั้นก็ฆ่าคนของเขาทั้งหมด..คุณมีอะไรจะแก้ตัวหรือเปล่า?”

“แก้ตัวงั้นเหรอ?” ชางหมิงกล่าวว่า “ใครๆ ก็รู้ว่าใครที่ต้องการจะฆ่าฉันและนอกจากนี้เหวินปินก็เป็นคนที่เล่นสกปรกก่อนโดยการส่งคนทั้งหมดของเขาไปถล่มเขตของฉัน!..แบบนั้นแกคิดว่าฉันจะต้องกลัวจนหัวหดและไม่กล้าโต้ตอบงั้นเหรอ? ..ถ้าเป็นแบบนั้นฉันจะยืนหยัดในอนาคตได้ยังไง? ..นอกจากนี้ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นในครั้งนี้เพราะฉันไม่ได้เป็นคนฆ่าหัวหน้าเขตเหวิน!”

หลังจากหยุดไปสักพักชางหมิงก็พูดต่อ “นอกจากนี้ถึงแม้ว่าประธานเซินจะยังมีชีวิตอยู่ก็ตามฉันก็เชื่อว่าเขาคงไม่โทษที่ฉันจะฆ่าเหวินปินหรอกเพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมาสิ่งที่ตาแก่เหวินปินทำนั้นก็ชัดเจนสำหรับทุกคนอยู่แล้ว..ตั้งแต่ประธานคนแรกขององค์กรเทียนเต๋าก่อตั้งองค์กรขึ้นมาเขาก็ออกกฎอย่างเข้มงวดว่าห้ามทุกคนในองค์กรแตะต้องยาเสพติดแต่เหวินปินกลับเพิกเฉยต่อกฎที่เข้มงวดขององค์กรและทำธุรกรรมดังกล่าวเป็นการส่วนตัวมานานหลายปี”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน