ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 1207

ตอนที่ 1207 บาดแผลที่เจ็บปวดที่สุด

………………..

อดีตของจินเหว่ยห่าวนั้นเป็นความเจ็บปวดอย่างแท้จริงและความเจ็บปวดนี้ก็ทำให้เขาแหลกสลาย ตั้งแต่จินเหว่ยห่าวยังเป็นเด็กเขาไม่ได้รับความรักจากใครเลยและแม้แต่ครอบครัวของเขาเองดังนั้นมันจึงทำให้เกิดบาดแผลในหัวใจของเซินเจี๋ย เย่เชียนไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากนักแต่เขารู้สึกเห็นใจจินเหว่ยห่าวมากขึ้นเรื่อย

อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็ดูเหมือนจะได้ยินความหมายอื่นจากคำพูดของหลัวอวี่เพราะดูเหมือนว่าหลัวอวี่ไม่เพียงแต่รู้สึกเป็นห่วงและเสียใจต่อจินเหว่ยห่าวเท่านั้นแต่ยังเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องของจินเหว่ยห่าวอีกด้วย ดังนั้นเย่เชียนจึงมองหลัวอวี่แล้วพูดว่า “ตอนนี้พี่จินอยู่ที่สำนักถังและเขากำลังไปได้ดีกับลูกพี่ลูกน้องของผม..เขาบอกผมว่าลูกพี่ลูกน้องของผมคล้ายกับคนรักเก่าของเขามาก..ซึ่งผมเองก็คุยกับปู่ของผมเอาไว้แล้วว่าถ้าพี่จินทำสิ่งต่างๆ ได้เป็นอย่างดีล่ะก็พี่ขินจะได้เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลถังและรับช่วงต่อผู้นำตระกูลถังคนต่อไป!”

เมื่อได้ยินแบบนั้นหลัวอวี่ก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านและมองไปที่เย่เชียนด้วยความประหลาดใจ “อะไรกัน..คุณคิดพี่จินจะต้องเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลจินไปตลอดงั้นเหรอ? ..ถ้าต้องมีครอบครัวแบบนั้นสู้ไม่มีซะยังดีกว่า!” เย่เชียนพูดต่อ “แต่รู้ดีว่ามันยังมีปมในใจของพี่จินที่ยังแก้ไม่หายอยู่และมันยากที่จะกำจัดได้..ซึ่งผมไม่กลัวที่จะบอกความจริงกับคุณว่าผมได้สัญญากับพี่จินเอาไว้ว่าผมจะช่วยเขาจัดการกับตระกูลจินด้วย”

หลัวอวี่ยิ่งตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้แล้วรีบพูดว่า “ไม่!..นายยังไม่เข้าใจนายน้อยจินดี..นายน้อยจินไม่ใช่คนแบบนั้นเลย!”

เย่เชียนผงะไปครู่หนึ่งแล้วยักไหล่เล็กน้อยและพูดว่า “เอาเถอะ..เพราะสิ่งที่ผมสัญญากับเขาเอาไว้คือการช่วยให้เขาได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลจิน..ส่วนสิ่งที่เขาต้องการจะทำหรือเขาจะทำอะไรในอนาคตมันก็ไม่เกี่ยวกับผมเพราะนั่นเป็นเรื่องของตระกูลจินผมจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย..คุณก็ด้วยเพราะผมคิดว่าคุณมีอะไรซ่อนอยู่ในใจเหมือนกัน..ถ้าผมเดาไม่ผิดคุณเองก็เกลียดชังตระกูลจินเหมือนกันใช่มั้ย?”

คำพูดเหล่านี้ราวกับสายฟ้าฟาดลงตรงร่างของหลัวอวี่และเธอก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว จากนั้นเธอก็มองเย่เชียนด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า “ใช่!..ฉันเกลียดตระกูลจินจริงๆ ..ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลจินที่ทำให้ตัวตนของฉันกลายเป็นแบบนี้ล่ะก็ชะตากรรมของฉันกับเขาคงไม่ลงเอยแบบนี้หรอก..แต่ฉันจะไม่ทรยศตระกูลจินเด็ดขาด..ฉันทำไม่ได้ฉันขอโทษ..ชีวิตของฉันถูกสร้างมาเพื่อแบบนี้!”

เย่เชียนยักไหล่เล็กน้อยและพูดว่า “ผมไม่เคยเชื่อในโชคชะตาและสิ่งที่เรียกว่าชะตากรรมก็เป็นเพียงข้ออ้างให้ตัวเองหลีกหนีปัญหาต่างๆ ..หากผมได้แต่โทษโชคชะตาทั้งวันล่ะก็อนาคตของผมจะอยู่แต่ในความมืดและคงจะไม่มีวันนี้ได้..ผมเชื่อว่าทุกคนสามารถพิชิตท้องฟ้าได้” หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดต่อ “ผมอยากรู้จริงๆ ว่าความภักดีต่อตระกูลจินสำหรับคุณแล้วมันหมายถึงอะไร..นั่นคือความภักดีต่อตระกูลหรือต่อบุคคลกันแน่..ซึ่งถ้าหากว่ามีสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลจินที่คุณเคารพและนับถือมีความขัดแย้งกับตระกูลจินขึ้นมาคุณจะเลือกช่วยใคร? ..สุดท้ายแล้วอะไรคือความจงรักภักดีสำหรับคุณกันแน่!..อะไรคือความไม่ซื่อสัตย์!..หืม? ..ผมคิดว่าคุณคงไม่มีคำตอบที่แน่ชัดหรอกใช่มั้ย?”

เย่เชียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดต่อ “บอกผมทีว่าคราวนี้คุณมาหาผมทำไม? ..ถ้าคุณแค่อยากรู้เกี่ยวกับพี่จินจริงๆ ล่ะก็คุณก็ได้รู้ทุกอย่างที่ควรรู้ไปแล้ว..ถ้าคุณทำไปเพื่อตระกูลจินเพื่อต้องการสอบถามข่าวคราวของเขาคุณก็สามารถนำสิ่งที่ผมเล่าไปบอกกับตระกูลจินได้..แต่ถ้าหากพวกเขาต้องการกำจัดผมจริงๆ ล่ะก็ถ้าผมรอดไปได้พวกเขาก็ต้องยอมรับผลที่ตามมาและการแก้แค้นของผมให้ได้ด้วย!”

หลัวอวี่ส่ายหัวเล็กน้อยและพูดว่า “เปล่า..ที่ฉันมาไต้หวันครั้งนี้ก็เพื่อมาร่วมไว้อาลัยงานศพของเซินเฉาหยางเป็นหลักและแน่นอนว่าฉันไม่จำเป็นต้องมาเพื่ออะไรแบบนี้ด้วยตัวเองจริงๆ แต่นั่นเป็นเพราะฉันรู้ว่านายอยู่ที่ไต้หวันเพราะงั้นฉันก็เลยมาที่นี่เพื่อมาหานายโดยเฉพาะ..ซึ่งฉันแค่อยากให้นายส่งข้อความไปถึงนายน้อยจินเท่านั้นเอง..แต่ฉันจะบอกอะไรให้นะว่าความจริงแล้วตระกูลจินรู้ว่านายน้อยจินอยู่กับนายและกำลังร่วมมือกันเพราะงั้นพวกเขาก็คิดที่จะฆ่านายน้อยในสักวันหนึ่ง..ด้วยเหตุนี้ฉันจึงมาหานายเพราะถ้านายเห็นเขาเป็นเพื่อนหรือพี่น้องจริงๆ ฉันก็หวังว่านายจะช่วยฉันเกลี้ยกล่อมให้เขาล้มเลิกแผนการแก้แค้นตระกูลจินไปซะและใช้ชีวิตในอนาคตที่ดีต่อไป!”

เย่เชียนยักไหล่เล็กน้อยแล้วพูดว่า “ผมต้องขอโทษด้วย..เพราะสามารถช่วยส่งข้อความของคุณถึงเขาได้แต่ผมจะไม่เกลี้ยกล่อมเขาเด็ดขาด..เพราะเขาเลือกเส้นทางเดินของเขาเองและจะไม่มีใครเปลี่ยนใจเขาได้และผมก็ไม่คิดว่าเขาจะกลัวตระกูลจินเพราะหลายปีที่ผ่านมานี้เขาสิ้นหวังกับตระกูลจินอย่างสมบูรณ์แบบและหัวใจของเขาก็แตกสลายไปแล้วและเขาก็ไม่สนใจว่าเขาจะเจ็บปวดอีกครั้งหรือเปล่าแต่เขาจะทำมันอีกครั้งและอีกครั้งไปเรื่อยๆ จนกว่าเขาจะสำเร็จ!..ว่าแต่คุณล่ะคุณคิดที่จะฆ่าพี่จินหรือเปล่า?”

“อย่ากังวลไปเลยฉันจะไม่มีวันทำอะไรนายน้อยจินเด็ดขาด!” หลัวอวี่พูด “แม่ของนายน้อยจินดูแลฉันเหมือนลูกสาวมาโดยตลอดและไม่ว่าจะยังไงฉันก็จะไม่มีวันทำร้ายนายน้อย!”

“แล้วถ้าตระกูลจินสั่งให้คุณทำล่ะ? ..อย่าลืมสิว่าคุณเป็นหนึ่งในสี่พี่น้องนักฆ่าอย่าง..สายหมอก..สายลม..สายฝน..สายฟ้า..ของตระกูลจินเพราะงั้นถ้าตระกูลจินสั่งให้คุณฆ่าพี่จินจริงๆ คุณจะทำยังไง?” เย่เชียนถาม

เย่เชียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าคนอย่างคุณคิดอะไรอยู่กันแน่..คุณเป็นมนุษย์คุณไม่ใช่สัตว์หรือเครื่องจักรที่จะให้คนอื่นใช้และควบคุมเลย..ยิ่งไปกว่านั้นทั้งๆ ที่คนอย่างพวกคุณคือคนที่รู้ดีที่สุดว่าถูกหลอกใช้แต่ก็ยังยอมทำตามคำสั่งมาโดยตลอด..ผมไม่เข้าใจจริงๆ!”

หลัวอวี่ก็ยิ้มอย่างน่าเศร้าแล้วพูดว่า “เพราะเป็นตระกูลจินที่ทำให้ฉันมีโอกาสมีชีวิตต่อ..ผู้อาวุโสของตระกูลจินช่วยฉันเอาไว้เมื่อฉันอยู่ในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดในชีวิต”

“แล้วคุณเคยคิดบ้างไหมว่าเหตุผลที่พวกเขาทำแบบนี้ก็เพราะพวกเขาต้องการล้างสมองคุณและทำให้คุณเป็นเครื่องมือของพวกเขาโดยการสำนึกบุญคุณ? ..อีกอย่างตลอดหลายปีที่ผ่านมาผมคิดว่าคุณน่าจะใช้หนี้และบุญคุณนั้นให้กับตระกูลจินไปมากมายและมันก็หมดวาระและหมดหน้าที่ของคุณแล้วที่จะรับใช้พวกเขาต่อ..เห็นได้ชัดว่าคุณไม่จำเป็นต้องมีชีวิตอยู่เพื่อพวกเขาอีกแล้วเพราะคุณควรมีชีวิตอยู่เพื่อตัวคุณเองบ้าง!” เย่เชียน “ฉันเคยเจอนักฆ่าที่มีชื่อเสียงระดับโลกและเก่งๆ มากมายแต่ผมมักจะรู้สึกว่านักฆ่าควรมีความคิดและชีวิตเป็นของตัวเองเหมือนกัน..คุณควรรู้ว่าอะไรถูกและผิดจริงไหม? ..เหมือนกับพี่หลินเพราะเขาคือจุดสูงสุดของห่วงโซ่ในโลกนักฆ่า..แต่แล้วคุณล่ะ?” เย่เชียนถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วพูดต่อ “เฮ้อ..ดูเหมือนว่าผมจะพูดมากเกินไปหน่อยสินะ”

“ที่จริงฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่านายเป็นคนยังไงและจะจัดการกับตระกูลจินยังไง..ซึ่งฉันรู้ว่านายเป็นคนที่กวาดล้างตระกูลชางกวน..แต่ก็นะตระกูลจินแข็งแกร่งกว่าตระกูลชางกวนมากและไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะรับมือได้” หลัวอวี่พูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน